W badaniach w dziedzinie genetyki molekularnej poczyniono w ostatnich latach ogromne postępy, które mają szerokie zastosowanie praktyczne. Jednocześnie potwierdzono, że nie wszystko, czego dostarczają współczesne badania genetyczne, jest dobre i korzystne dla ludzi. W szczególności odkrycie metody CRISPR/CAS9 umożliwiło bardzo skuteczną ingerencję w cechy dziedziczne jednostki, co zmusiło lekarzy, prawników, etyków, socjologów, teologów i przedstawicieli Kościołów do zajęcia jasnego stanowiska w tej kwestii. Potrzeba dalszego rozwoju naukowego wymaga określenia granic badań w celu uniknięcia nieodwracalnych szkód w puli genowej ludzkości. Celem niniejszego artykułu jest analiza dokumentów Magisterium Kościoła katolickiego w zakresie bieżących kwestii bioetycznych wynikających z nowych odkryć naukowych oraz przedstawienie zasad chrześcijańskich w kontekście możliwości oferowanych przez edycję molekularną z wykorzystaniem CRISPR/CAS9. Stanowisko Kościoła katolickiego wobec aktualnych osiągnięć w dziedzinie biomedycyny, nawet w czasach znaczących odkryć biomedycznych, opiera się na holistycznym spojrzeniu na ludzkie życie, jego wartość i misję. W najgłębszym znaczeniu tego słowa terapia genowa powinna być terapią konkretnej choroby danego organizmu, która szanuje integralne dobro osoby ludzkiej. Interwencje kliniczne mające na celu poprawę genomu jednostki, a tym samym społeczeństwa, są niedopuszczalne. Życie ludzkie nie może stać się przedmiotem eugenicznej mentalności pozytywistyczno-materialistycznej. Urząd Nauczycielski Kościoła promuje rozwój naukowy dla wspólnego dobra ludzkości, a jednocześnie dąży do zachowania godności i integralności każdej istoty ludzkiej.