Minęło 30 lat od przedstawienia przez Magdalenę Abakanowicz koncepcji Bois de Nanterre — Arboreal Architecture przygotowanej w odpowiedzi na zaproszenie do konsultacji mających pomóc w uzyskaniu ogólniejszej refleksji nad podejściem do kształtowania krajobrazu miejskiego oraz reinterpretacji znaczenia i dalszego kształtowania Wielkiej Osi w Paryżu. W artykule praca przedstawiona przez artystkę analizowana jest z perspektywy urbanistycznej. Pokazane zostaje, w jaki sposób bogata i wielowarstwowa metafora miasta XXI wieku zawarta w koncepcji Lasu Nanterre stanowi prekursorskie i radykalne przesłanie pomagające w podejściu do rozwiązania współczesnych problemów miast.