We examined the male-female collaboration practices of all internationally visible Polish university professors (N = 25,463) based on their Scopus-indexed publications from 2009–2018 (158,743 journal articles). We merged a national registry of 99,935 scientists with the Scopus publication database, using probabilistic and deterministic record linkage. Our database (“The Polish Science Observatory”) included all professors with at least a doctoral degree employed in 85 researchinvolved universities. We determined an “individual publication portfolio” for every professor. The gender homophily principle (publishing predominantly with scientists of the same sex) was found to apply to male scientists — but not to females. The majority of male scientists collaborate solely with males; most female scientists, in contrast, do not collaborate with females at all. Gender homophily in research-intensive institutions proved stronger for males than for females. Finally, we used a multi-dimensional fractional logit regression model to estimate the impact of gender and other individual-level and institutional-level independent variables on gender homophily in research collaboration.

W pracy poddano analizie trwałość przynależności do klas produktywności badawczej na poziomie indywidualnym. Do analiz wykorzystano dane pochodzące z prowadzonego przez nas Obserwatorium Polskiej Nauki (100 000 naukowców, 380 000 publikacji z ostatniej dekady) oraz metadane z bazy Scopus dotyczące niemal miliona (N = 935 167) polskich artykułów z ostatnich 50 lat. Przeanalizowano przebieg kariery naukowej 2326 polskich profesorów tytularnych. Zbadano daty kolejnych awansów naukowych i liczbę publikacji ( N = 79 027 artykułów) między awansami w ciągu 20–40 lat pracy naukowej w 14 dyscyplinach (nauki ścisłe, techniczne, inżynieryjne, matematyczne i medyczne, czyli w obszarze STEMM). Interesowało nas przemieszczanie się między trzema klasami produktywności – najwyższą (górnych 20%), przeciętną (60%) i najniższą (dolnych 20%). Połowa najbardziej produktywnych doktorów okazała się najbardziej produktywnymi doktorami habilitowanymi, a połowa najbardziej produktywnych doktorów habilitowanych –najbardziej produktywnymi profesorami tytularnymi (52,6% i 50,8%). Przechodzenie od najwyższej do najniższej i od najniższej do najwyższej klasy produktywności dotyczyło tylko 100 (4,3%) naukowców. W modelach regresji logistycznej dwoma silnymi predyktorami przynależności do najwyższej klasy produktywności wśród profesorów tytularnych okazały się wysoka produktywność w okresie bycia doktorem i w okresie bycia doktorem habilitowanym (zwiększając szanse średnio niemal dwukrotnie i czterokrotnie, o 179% i 361%). Podsumowanie obejmuje wykorzystanie Big Data do badania karier akademickich.