Wyniki wyszukiwania

Filtruj wyniki

  • Czasopisma
  • Autorzy
  • Słowa kluczowe
  • Data
  • Typ

Wyniki wyszukiwania

Wyników: 5
Wyników na stronie: 25 50 75
Sortuj wg:

Abstrakt

In civil engineering, underground structures are exposed to various georisks and require greater attention and awareness of the need to identify them at the earliest possible stage of investment preparation and implementation. The assessment of the interaction of objects in the underground space is a task that requires the analysis of many influencing factors resulting from the geometry and characteristics of the constructed structure and existing buildings, in the context of soil and water conditions. The correctness of such an assessment and forecast of the range and scope of these impacts requires knowledge of both construction and geotechnical issues, as well as knowledge of using the experience gained, including the analysis of the results of observations and monitoring measurements. One of the main challenges associated with underground constructions is their impact on existing buildings and other structures adjacent to the developed site. As these structures are often highly susceptible to excavation-induced ground movements, their behavior have to be considered in a design as one of the geotechnical-related limit states. As in the analysis of limit states, various computational models can be used to assess the impact of investments, including analytical, semi-empirical or numerical models. In the process of assessing the impact of underground structures, it is also important to identify additional elements of potential georisks, e.g. the impact of accompanying works, which in certain situations may have a significant impact on the construction process, requiring preventive measures. On a few examples from the construction of deep excavations and tunnels in different soil and water conditions, the article discusses the aspects of the role of the accuracy of the identification of soil and water conditions and the creation of a reliable and useful subsoil model as elements allowing for the identification and minimization of georisks and its proper management.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Tomasz Godlewski
1
ORCID: ORCID
Eugeniusz Koda
2
ORCID: ORCID
Monika Mitew-Czajewska
3
ORCID: ORCID
Stanisław Łukasik
1
ORCID: ORCID
Simon Rabarijoely
2
ORCID: ORCID

  1. Building Research Institute, 21 Ksawerów St., 02-656 Warsaw, Poland
  2. Institute of Civil Engineering, Warsaw University of Life Sciences – SGGW, 159 Nowoursynowska St., 02-776 Warsaw, Poland
  3. Warsaw University of Technology, Faculty of Civil Engineering, Al. Armii Ludowej 16, 00-637 Warsaw, Poland

Abstrakt

Carbonate rocks are among the sedimentary systems which preserve information on the formation and diagenetic history expressed in its composition (distribution of its major rock-forming components (RFC). For estimating RFC proportions at the micro-scale, a simple counting of visible RFCs in thin sections using overlaid grids is a long-used, well-established technique. However, computer tomography (CT) analysis provides us with quantitative data in 3D at both the scale of the entire sample and a resolution defined by dimensions of the voxels at the micro-scale. The quantitative data expressed in Hounsfield units (HU) correlates with the density of RFCs. In this work statistical properties of CT-based data for selected freshwater carbonate samples from the Danube-Tisza Interfluve have been assessed using histograms and boxplots. Univariate statistical parameters characterize each sample. The maximum-likelihood method of mixture analysis has been adapted to recover and estimate the parameters of these subpopulations. Subpopulations have been defined in the form of overlapping intervals using statistical parameters gained (mean±2STD). Five major components have been defined: empty and partially or entirely filled pores by calcite, limestone micrite, dolomite micrite matrix and limonite saturated matrix.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Nour Nayef Hassan Alzoubi
1
Janos Geiger
1
Sandor Gulyas
1

  1. University of Szeged, Department of Geology, 2-6 Egyetem u., H-6722, Szeged, Hungary

Abstrakt

The author of this article carries out an analysis of the evolution of the term ‘commemorative names’ in the aspect of municipal onomastics. She primarily researches how the scope of this term has changed and which name groups have been included with that term. Moreover, she researches how the commemorative names themselves have changed. She concludes that the names of symbolic motivation that refer to cultural competencies of their users do not form a homogenous group, but they differ in genetic and motivational terms. Thus, four such groups may be identified: 1. commemorative names bearing real meaning, 2. conventional discretionary names (honorifying), 3. commemorative-discretionary names referring to local heroes, places and events, 4. names resulting from the broadly understood ‘cultural memory’, commemorating ideas, values, literary and movie characters, titles, Slavonic mythology and Polish legends, faith in its various dimensions, literary trends, artistic styles, art, etc. All four groups have their dual functions in common: deictic and cultural.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Agnieszka Myszka

Abstrakt

Pojęcie miasta ma szeroką perspektywę analityczną, między innymi architektoniczną, socjologiczną, psychologiczną, polityczna, kulturową, urbanistyczną czy też pedagogiczną. Opozycja miasto – wieś, w której natura traktowana jest jako miejsce idylliczne, miejsce dzieciństwa, miejsce tęsknoty, miejsce utracone zaczęła ulegać powolnej dekonstrukcji w latach dwudziestych minionego wieku. Dokonywana apoteoza miasta przez wielu artystów i wchłonięcie symboliki miasta przez kulturę masową, a następnie popularną, powoduje konieczność podejmowania badań interpretujących znaczenia miasta w współczesnej kulturze. Artykuł jest próbą określenia sposobów funkcjonowania motywów miasta w kulturze popularnej przez analizę wybranych tekstów muzyki rozrywkowej począwszy od lat pięćdziesiątych XX wieku do początków XXI wieku.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Marek Ejsmont
Beata Kosmalska
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

Przedmiotem artykułu był proces konstruowania paradygmatu prasoznawstwa. Autor przypomniał polskich uczonych i ich poglądy dotyczące metodologii badań prasy i innych mediów. Doszedł do wniosku, że najistotniejszy wkład w sformułowanie paradygmatu prasoznawstwa miał Mieczysław Kafel. Niemniej jednak jego koncepcja nie zyskała akceptacji wszystkich badaczy, co skutkuje tym, że polskie prasoznawstwo/ medioznawstwo do czasów współczesnych charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem paradygmatycznym.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

1. Budzyk K., Niektóre problemy metodologiczne badań prasoznawczych, „Prasa Współczesna i Dawna” 1958, nr 3.
2. Budzyk K., Z badań nad prasą współczesną i czytelnictwem, „Przegląd Humanistyczny” 1957, t. 1, nr 3.
3. Butkiewicz T., Z problemów badań historycznoprasowych, „Kwartalnik Prasoznawczy” 1957, nr 3.
4. Cieślikowa A., Historia mediów na łamach „Zeszytów Prasoznawczych”, [w:] Z eszyty Prasoznawcze. Analiza zawartości [1957–2012]. Metody — tematy — autorzy, red. M. Kawka, R. Filas, P. Płaneta, Kraków 2016. 5. 6. 5. Cieślikowa A., Walery Pisarek (1931–2017), „Rocznik Historii Prasy Polskiej” 2018, nr 2.
6. Czajkowska M., Pamięci Mieczysława Kafla, „Zeszyty Prasoznawcze” 1971, nr 2.
7. Dubiel P., 40 lat wespół z Profesorem Marianem Tyrowiczem (1901–1990), „Kwartalnik Historii Prasy Polskiej” 1991, nr 1.
8. Dubiel P., Goban‑Klas T., Pisarek W., Prasoznawstwo polskie — tradycje, dorobek, perspektywy, „Zeszyty Prasoznawcze” 1974, nr 3.
9. Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945, red. nauk. P.M. Majewski, Warszawa 2016.
10. Encyklopedia wiedzy o prasie, red. J. Maślanka, Wrocław 1976.
11. Filas R., Odkrywanie prasoznawstwa, czyli co i jak badać?, [w:] Zeszyty Prasoznawcze. Analiza zawartości [1957–2012]. Metody — tematy — autorzy, red. M. Kawka, R. Filas, P. Płaneta, Kraków 2016.
12. Golka B., Mieczysław Kafel (1912–1971), „Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego” 1972, t. 11, nr 1.
13. Historia prasy polskiej a kształtowanie się kultury narodowej, t. 1: Warszawa 1967, t. 2: Warszawa 1968.
14. Internetowa witryna IAMCR. https://iamcr.org/in‑retrospect/preparation.
15. Kafel M., Prasoznawstwo jako nowy kierunek badań naukowych, „Prasoznawstwo” 1956, nr 1.
16. Kafel M., Prasoznawstwo. Wstęp do problematyki, Warszawa 1966.
17. Kafel M., Prasoznawstwo. Wstęp do problematyki, Warszawa 1969.
18. Kafel M., Wstęp do prasoznawstwa, Warszawa 1959.
19. Kersten A., W sprawie badań nad początkami prasy polskiej, „Kwartalnik Historyczny” 1963, nr 1.
20. Kmiecik Z., Wspomnienia o Józefie Skrzypku, „Kwartalnik Historii Prasy Polskiej” 1977, t. 16, nr 2.
21. Kniagininowa M., Pisarek W., Poradnik językowy. Podręcznik dla pracowników prasy, radia i telewizji, wyd. I Kraków 1965, wyd. II Kraków 1969.
22. Kniagininowa M., Pisarek W., Język wiadomości prasowych, Biblioteka Wiedzy o Prasie. Seria B, t. 9, Kraków 1966.
23. Kniagininowa M., Pisarek W., Wyrazy i zdania reportażu, Materiały OBP, z. 3, Kraków 1969.
24. Kolasa W.M., Pół wieku z prasą i książką, „Rocznik Historii Prasy Polskiej” 1999, z. 2.
25. Kolasa W.M., Selekcyjna bibliografia publikacji Sylwestra Dzikiego za lata 1958–2012, „Zeszyty Prasoznawcze” 2012, nr 4.
26. Kozak J., Doktorat honoris causa profesora doktora Mariana Tyrowicza, „Zeszyty Prasoznawcze” 1989, nr 1, s. 163–164.
27. Krasicki I., O krakowskim Ośrodku Badań Prasoznawczych, „Biuletyn Prasoznawczy” 1957, nr 1.
28. Kronika Krakowskiego Ośrodka Badań Prasoznawczych, „Prasa Współczesna i Dawna” 1958, nr 1.
29. Krzywobłocka B., Prasa jako źródło historyczne, „Kwartalnik Prasoznawczy” 1957, nr 3.
30. Kuhn T.S., Struktura rewolucji naukowych, tłum. H. Ostromęcka, red. i posłowie S. Amsterdamski, Warszawa 1968.
31. Lam A., Wiedza o prasie a wiedza o książce, „Kwartalnik Prasoznawczy” 1958, nr 1–2.
32. Lankau J.E., Prasa staropolska na tle rozwoju prasy w Europie (1513–1729), Kraków 1960.
33. Lenin W.I., Od czego zacząć?, [w:] Lenin o prasie: wybór z pism, wybór tekstów i wstęp I. Tetelowska, Warszawa – Kraków 1970.
34. Lenin W.I., Projekt oświadczenia redakcji pism „Iskra” i „Zaria”, [w:] Lenin o prasie: wybór z pism, wybór tekstów i wstęp I. Tetelowska, Warszawa – Kraków 1970.
35. Metody i techniki badawcze w prasoznawstwie, pod red. M. Kafla, t. 1–3, Warszawa 1969– 1971.
36. Mielczarek T., Początki polskich badań prasoznawczych, „Rocznik Historii Prasy Polskiej” 2018, z. 4.
37. Myśliński J., Pracownia Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego XIX i XX wieku PAN (1958–1993), „Rocznik Historii Prasy Polskiej” 2002, z. 1.
38. Orsini‑Rosenberg S., Miejsce socjologii prasy w prasoznawstwie, „Kwartalnik Prasoznawczy” 1957, nr 2.
39. Orsini‑Rosenberg S., Pojęcie i problemy podstawowe związane z socjologią prasy, „Kwartalnik Prasoznawczy” 1957, nr 4.
40. Pamięci Ireny Tetelowskiej i Zenona Klemensiewicza, „Zeszyty Prasoznawcze” 1969, nr 3.
41. Profesor zw. dr hab. Walery Pisarek: językoznawca i medioznawca, „Zeszyty Prasoznawcze” 2017, nr 4.
42. Tetelowska I., Polska koncepcja prasoznawstwa, „Zeszyty Prasoznawcze” 1968, nr 1.
43. Tetelowska I., Próba określenia przedmiotu nauki o środkach masowego przekazu informacji, „Zeszyty Prasoznawcze” 1965, nr 1.
44. Tetelowska I., Szewczyk J., Marks i Engels o prasie, [w:] I. Tetelowska, Szkice prasoznawcze, Kraków 1972.
45. Tetelowska I., Trwałość leninowskich koncepcji prasy nowego typu. Wstęp do problematyki, „Zeszyty Prasoznawcze” 1968, nr 1.
46. Tyrowicz M., Zadania badawcze historii prasy polskiej, „Biuletyn Prasoznawczy” 1957, nr 2.
47. Wróbel A., Irena Tetelowska — żelazna dama, [w:] Przodownicy prasy, pod red. R. Wietoszki, Kraków 2013.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Tomasz Mielczarek
1
ORCID: ORCID

  1. Katedra Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytet Jana Kochanowskiego ul. Uniwersytecka 17, 25-406 Kielce

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji