The problem of regional diversity is the subject of a broad scientific discourse. The dynamics of territory development is connected with many factors. Among them, the so-called spaces for development opportunities of individual units and resiliance issues for external factors of regions. The author discusses the diversity of individuals from the point of view of these two factors. It indicates future directions of regional research, which will show why regions at the start with potentially the same structure are developing completely differently and why in most cases resistance is associated with innovation and in the case of Polish regions it is not.

The paper describes experimental research on a resistojet type rocket thruster which was built as an actuator in the Attitude Control System of a model space robotic platform. A key element of the thruster is the heater responsible for increasing the temperature of the working medium in the thruster chamber and hence the specific impulse. This parameter describes the performance of the thruster, increases providing – for lower propellant consumption – the same propulsion effect (thrust). A high performance thruster means either total launch mass can be reduced or satellite lifetime increased, which are key commercial factors. During the first phase of the project, 7 different heating chamber designs were examined. The heater is made of resistive wire with resistivity of 9Ω/m. Power is delivered by a dedicated supply system based on supercapacitors with output voltage regulated in the range of 20–70 V. The experimental phase was followed by designing the chamber geometry and the heating element able to deliver both: maximum increase of gas temperature and minimum construction dimensions. Experiments with the optimal design show an increase in temperature of the working gas (air) by about 300 ◦C giving a 40% increase in specific impulse. The final effect of that is a 40% reduction in mass flow rate while retaining thrust at a nominal level of 1 N.

Evaluations of odour intensity of the air polluted with cyclohexane (A), cyclohexanone (B) and cyclohexane with admixtures of cyclohexanone (mixtures MI, M2 and M3; x8 = 0.14; 0.05 and 0.02 respectively) were made. Empirical parameters of psychophysical equations (Weber-Fechner' and Stevens') were determined. Total concentrations of the mixtures were within the range C = 1500-3500 ppm. The interaction constant av= 115-132° was estimated for the mixtures. Verification of known models of odour interaction led to the conclusion that possible application of the models for prediction of odour intensity of the air polluted with mixtures of cyclohexane and hexane is limited.

Praca obejmuje wyniki trzyletnich badań liczebności bakterii wskaźnikowych stopnia zanieczyszczenia (ogólna liczba bakterii oznaczana na agarze bulionowym w temperaturze 22 i 37°C) i stanu sanitarnego (liczba bakterii grupy coli - TC, bakterii grupy coli typu kałowego - FC, paciorkowców kałowych- FS i beztlenowych bakterii przetrwalnikujących redukujących siarczyny - Clostridium pcrfringensi w wodzie Jeziora Długiego Wigierskiego w warunkach bytowania kormorana czarnego tPhaiocrocorax carbo). Badania przeprowadzono w latach I 998-200 I w 530 próbach wody pobieranych na I 4 stanowiskach wyznaczonych w charakterystycznych miejscach jeziora, ze szczególnym uwzględnieniem miejsc lokalizacji siedlisk kormoranów. Większość (powyżej 60%) przebadanych prób wody Jeziora Długiego Wigierskiego mieściła się w l klasie wód o bardzo dobrej jakości. Okolo 20-30% prób wody mieściła się w Il klasie wód dobrej jakości, tylko niewielki procent prób wody wykazywało nieznacznie większy stopień zanieczyszczenia i zaklasyfikowano je do Ill klasy czystości, tzn. wód o zadowalającej jakości. Wyższym stopniem zanieczyszczenia charakteryzowały się próby wody pobierane zazwyczaj w pobliżu dopływu i odpływu rzeki Dłużankijak też w sąsiedztwie bytowania kormoranów-w pobliżu wyspy Ostrówek i w strefie przybrzeżnej. Próby wód bardziej zanieczyszczonych bakteriologicznie pobierano częściej w okresie wiosenno-letnim, kiedy aktywność ptactwa wodnego i innych zwierząt w rejonie jeziora była większa. Wskazuje na to niski stosunek FC : FS w większości pobieranych w tym czasie prób wody z jeziora. Niski stosunek liczbowy kałowych bakterii grupy coli do paciorkowców kałowych w większości badanych prób wody sugeruje przeważający udział ptactwa wodnego w zanieczyszczaniu tego zbiornika.