Wyniki wyszukiwania

Filtruj wyniki

  • Czasopisma
  • Autorzy
  • Słowa kluczowe
  • Data
  • Typ

Wyniki wyszukiwania

Wyników: 11
Wyników na stronie: 25 50 75
Sortuj wg:
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

This paper discusses the different methods used for calculating first- and second-order sensitivity: the direct differentiation method, the adjoint variables method, and the hybrid method. The solutions obtained allow determining the sensitivity of dynamic characteristics such as eigenvalues and eigenvectors, natural frequencies, and nondimensional damping ratios. The methods were applied for analyzing systems with viscoelastic damping elements, whose behavior can be described by classical and fractional rheological models. However, the derived formulas are general and can also be applied to systems with damping elements described by other models. Their advantage is a compact and easy to code form. The paper also presents a comparison of the computational costs of the discussed methods. The correctness of all the proposed methods has been illustrated with numerical examples.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

[1] M. Zhang and R. Schmidt. Sensitivity analysis of an auto-correlation-function-based damage index and its application in structural damage detection. Journal of Sound and Vibration, 333(26):7352–7363, 2014. doi: 10.1016/j.jsv.2014.08.020.
[2] T.W. Kim and J.H. Kim. Eigensensitivity based optima distribution of a viscoelastic damping layer for a flexible beam. Journal of Sound and Vibration, 273(1-2):201–218, 2004. doi: 0.1016/S0022-460X(03)00479-6.
[3] F. van Keulen, R.T. Haftka, and N.H. Kim. Review of options for structural design sensitivity analysis. Part 1: Linear systems. Computer Methods in Applied Mechanics and Engineering, 194(30-33):3213–3243, 2005. doi: 0.1016/j.cma.2005.02.002.
[4] D.A. Tortorelli and P. Michaleris. Design sensitivity analysis: Overview and review. Inverse Problems in Engineering, 1(1):71–105, 1994, doi: 10.1080/174159794088027573.
[5] R.L. Fox and M.P. Kapoor. Rates of change of eigenvalues and eigenvectors. AIAA Journal, 6(12):2426–2429, 1968. doi: 10.2514/3.5008.
[6] S. Adhikari and M.I. Friswell. Eigenderivative analysis of asymmetric non-conservative systems. International Journal for Numerical Methods in Engineering, 51(6):709–733, 2001. doi: 10.1002/NME.186.
[7] R.B. Nelson. Simplified calculation of eigenvector derivatives. AIAA Journal, 14(9):1201–1205, 1976. doi: 10.2514/3.7211.
[8] M.I. Friswell and S. Adhikari. Derivatives of complex eigenvectors using Nelson’s method. AIAA Journal, 38(12):2355–2357, 2000. doi: 10.2514/2.907.
[9] S. Adhikari and M.I. Friswell. Calculation of eigenrelation derivatives for nonviscously damped systems using Nelson’s method. AIAA Journal, 44(8):1799–1806, 2006. doi: 10.2514/1.20049.
[10] L. Li, Y. Hu, X. Wang, and L. Ling. Eigensensitivity analysis of damped systems with distinct and repeated eigenvalues. Finite Elements in Analysis and Design, 72:21–34, 2013. doi: 10.1016/j.finel.2013.04.006.
[11] L. Li, Y. Hu, and X. Wang. A study on design sensitivity analysis for general nonlinear eigenproblems. Mechanical Systems and Signal Processing, 34(1-2):88–105, 2013. doi: 10.1016/j.ymssp.2012.08.011.
[12] T.H. Lee. An adjoint variable method for structural design sensitivity analysis of a distinct eigenvalue problem. KSME International Journal, 13(6):470–476, 1999. doi: 10.1007/BF02947716.
[13] T.H. Lee. Adjoint method for design sensitivity analysis of multiple eigenvalues and associated eigenvectors. AIAA Journal, 45(8):1998–2004, 2007. doi: 10.2514/1.25347.
[14] S. He, Y. Shi, E. Jonsson, and J.R.R.A. Martins. Eigenvalue problem derivatives computation for a complex matrix using the adjoint method. Mechanical Systems and Signal Processing, 185:109717, 2023. doi: 10.1016/j.ymssp.2022.109717.
[15] R. Lewandowski and M. Łasecka-Plura. Design sensitivity analysis of structures with viscoelastic dampers. Computers and Structures, 164:95–107, 2016. doi: 10.1016/j.compstruc.2015.11.011.
[16] Z. Ding, L. Li, G. Zou, and J. Kong. Design sensitivity analysis for transient response of non-viscously damped systems based on direct differentiate method. Mechanical Systems and Signal Processing, 121:322–342, 2019. doi: 10.1016/j.ymssp.2018.11.031.
[17] Z. Ding, J. Shi, Q. Gao, Q. Huang, and W.H. Liao. Design sensitivity analysis for transient responses of viscoelastically damped systems using model order reduction techniques. Structural and Multidisciplinary Optimization, 64:1501–1526, 2021. doi: 10.1007/s00158-021-02937-9.
[18] R. Haftka. Second-order sensitivity derivatives in structural analysis. AIAA Journal, 20(12):1765–1766, 1982. doi: 10.2514/3.8020.
[19] M.S. Jankovic. Exact nth derivatives of eigenvalues and eigenvectors. Journal of Guidance, Control, and Dynamics, 17(1):136–144, 1994. doi: 10.2514/3.21170.
[20] J.Y. Ding, Z.K. Pan, and L.Q. Chen. Second-order sensitivity analysis of multibody systems described by differential/algebraic equations: adjoint variable approach. International Journal of Computer Mathematics, 85(6):899–913, 2008. doi: 10.1080/00207160701519020.
[21] M. Martinez-Agirre and M.J. Elejabarrieta. Higher order eigensensitivities-based numerical method for the harmonic analysis of viscoelastically damped structures. International Journal for Numerical Methods in Engineering, 88(12):1280–1296, 2011. doi: 10.1002/nme.3222.
[22] H. Kim and M. Cho. Study on the design sensitivity analysis based on complex variable in eigenvalue problem. Finite Elements in Analysis and Design, 45:892–900, 2009. doi: 10.1016/j.finel.2009.07.002.
[23] A. Bilbao, R. Aviles, J. Aguirrebeitia, and I.F. Bustos. Eigensensitivity-based optimal damper location in variable geometry trusses. AIAA Journal, 47(3):576–591, 2009. doi: 10.2514/1.37353.
[24] R.M. Lin, J.E. Mottershead, and T.Y. Ng. A state-of-the-art review on theory and engineering applications of eigenvalue and eigenvector derivatives. Mechanical Systems and Signal Processing, 138:106536, 2020. doi: 10.1016/j.ymssp.2019.106536.
[25] R. Lewandowski, A. Bartkowiak, and H. Maciejewski. Dynamic analysis of frames with viscoelastic dampers: a comparison of dampers models. Structural Engineering and Mechanics, 41(1):113–137, 2012. doi: 10.12989/sem.2012.41.1.113.
[26] S.W. Park. Analytical modeling of viscoelastic dampers for structural and vibration control. International Journal of Solids and Structures, 38(44-45):8065–8092, 2001. doi: 10.1016/S0020-7683(01)00026-9.
[27] R. Lewandowski. Sensitivity analysis of structures with viscoelastic dampers using the adjoint variable method. Civil-Comp Proceedings, 106, 2014.
[28] J.S. Arora and J.B. Cardoso. Variational principle for shape design sensitivity analysis. AIAA Journal, 30(2):538–547, 1992. doi: 10.2514/3.10949.
[29] Z. Pawlak and R. Lewandowski. The continuation method for the eigenvalue problem of structures with viscoelastic dampers. Computers and Structures, 125:53–61, 2013. doi: 10.1016/j.compstruc.2013.04.021.
[30] R. Lewandowski and M. Baum. Dynamic characteristics of multilayered beams with viscoelastic layers described by the fractional Zener model. Archive of Applied Mechanics, 85(12):1793–1814, 2015. doi: 10.1007/s00419-015-1019-2.
[31] R. Lewandowski, P. Litewka and P. Wielentejczyk. Free vibrations of laminate plates with viscoelastic layers using the refined zig-zag theory – Part 1: Theoretical background. Composite Structures, 278:114547, 2021. doi: 10.1016/j.compstruct.2021.114547.
[32] M. Kamiński, A. Lenartowicz, M. Guminiak, and M. Przychodzki. Selected problems of random free vibrations of rectangular thin plates with viscoelastic dampers. Materials, 15(19): 6811, 2022. doi: 10.3390/ma15196811.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Magdalena Łasecka-Plura
1
ORCID: ORCID

  1. Poznan University of Technology, Institute of Structural Analysis, Poznan, Poland

Abstrakt

Background: The Valsalva Maneuver (VM) is the first-line treatment for paroxysmal supra-ventricular tachycardia, but a recent, novel, and efficient tool to restore sinus rhythm has been described, i.e., the Reverse Valsalva (RV). This study aims to compare changes in cardiovascular hemodynamics and autonomic system activity (ANS) based on heart rate variability (HRV) analysis during both maneuvers.
Methods: Fifteen healthy participants performed the VM and RV maneuvers three times in a sitting position for durations of 15 s and 10 s, respectively. Blood pressure (BP) and heart rate (HR) were continuously monitored before, during and after the tests. Autonomic system activity was evaluated using frequency-domain analysis of HRV.
Results: The decrease in HR from baseline to the lowest values, expressed as a ratio, was similar during both maneuvers (0.81 during the RV vs. 0.79 during the VM, p = 0.27). However, the final lowest HR in response to the RV was higher than that in response to the VM, 70/min vs. 59/min (p <0.001). The activation of the autonomic nervous system during the most bradycardic phase of the RV (phase II) and VM (phase IV) showed that the total power of HRV was less prominent during the RV than during the VM (p <0.012), with similar levels of parasympathetic activation. Conclusions: Our results showed less HR slowdown during the RV than during the VM. The changes in HRV parameters during both procedures in particular phases of the RV and VM suggest that the auto-nomic nervous system is activated alternately, so these tests can be used complementarily in a clinical setting with different results.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Andrzej Boryczko
1 2
Agata Furgała
1
ORCID: ORCID
Michał Jurczyk
1
Karolina Augustyn
1
Krzysztof Gil
1

  1. Department of Pathophysiology, Faculty of Medicine, Jagiellonian University Medical College, Kraków, Poland
  2. Doctoral School of Medical and Health Sciences, Faculty of Medicine, Jagiellonian University Medical College, Kraków, Poland

Abstrakt

Is the fact that the majority of the population in the Middle East belongs to Islam actually the reason why human rights in Muslim-majority countries appear to be so difficult to work out and enforce? Are Islam and human rights not basically compatible? Historically it cannot be disputed that the thought of human rights first took shape in the European and Western context. Over the course of several centuries, it became widely accepted, and finally the thought of human rights also became a political reality as they were implemented in democratic states and constitutions. However, it would be a wrong conslusion, as for instance has been emphasized by Heiner Bielefeldt, the former United Nations Special Rapporteur on freedom of religion or belief, to say that the ability to implement human rights, in particular thoughts about freedom and the equality of all people, is a one-sided affair and can only occur in the Western-Christian context. As far as Heiner Bielefeldt is concerned, this historic development, however, justifies neither the assertion that it had to happen as it did, nor does it justify Western representatives’ taking sole occupation of considerations relating to human rights thinking. Viewed from this perspective, human rights cannot boast a “Western” origin or a “Christian” character in a way that they would be incompatible with notions justified by Islam. Having that said, one is still to a large degree able to recognize a desolate situation in matters relating to human rights in Muslim-majority countries. But conflicts between Islam and human rights do not arise automatically out of the religious affiliation of a majority of the people. They certainly do stand out in those places where for political decision-making authorities Sharia law ranks higher than human rights and the granting of human rights is made dependent upon a traditional interpretation of the Sharia. Apart from the societal advocacy of human rights, there is the question as to the framework within which theological assessments of human rights questions occur. The following article aims at pointing to three discernable positions about human rights in the context of Islamic theologians, the a) the inclusive position, b) the pragmatic position, and c) the progressive position.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Christine Schirrmacher

Abstrakt

Jest ona oparta na uznaniu ‘zrobił’ i ‘wie’ za nieempiryczne (niedefiniowalne) „pojęcia pierwsze” ( primes). Rdzeń argumentu stanowi szczegółowa obserwacja lingwistyczna dotycząca osobliwego funkcjonowania pojęć ‘dlaczego’ i ‘ponieważ’ w ich relacjach z pytajnikami i funktorem ‘móc’. Wyrażenie ‘ponieważ’ zakłada obecność koniunkcji z frazą obligatoryjnie wskazującą stan rzeczy inny niż podany w wyrażeniu a poprzedzającym wyrażenie ‘ponieważ’ (wyrażenie realizujące schemat * a ponieważ a stanowi jeden z najbardziej skrajnych przykładów dewiacji językowej; nie należy ono do jakiegokolwiek kodu naturalno-językowego ani jego realnych produktów – tzn. produktów innych niż wypowiedzi czysto perlokucyjne w sensie J.L. Austina). Uogólnione ‘zrobił’ i ‘wie’ ( ktoś zrobił / wie coś, bez jakiejkolwiek specyfikacji) w tego rodzaju koniunkcjach nie może, pod grozą destrukcyjnego regresu nieskończonego, występować w konkatenacji z ‘ponieważ’. Dowodzi to, zdaniem autora, pierwotności dwu wskazanych pojęć oraz ich roli fundamentalnych pojęć „syntetycznych a priori” jako tego, na czego denotatach opiera się cała rzeczywistość. Autor odrzuca, w drodze określonej argumentacji, rozumienie Rzeczywistości jako równej pojedynczemu i unikalnemu uniwersum empirycznemu (będącemu efektem działania). Autor uznaje Ockhama ideę wielości wszechświatów za logicznie niezbywalną. Jednocześnie autor nie aprobuje mistycznego höheres („tego, co wyższe”) w kształcie przewidzianym w Traktacie logiczno-filozoficznym L. Wittgensteina: z trójcą obejmującą czystą logikę, etykę i estetykę. Autor twierdzi, że te trzy domeny należą do stworzonej, naturalnej dziedziny bytowania istot mówiących. Rzeczywistość uchwytywana przez logikę jest czymś szerszym niż ta dziedzina.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Andrzej Bogusławski
1
ORCID: ORCID

  1. prof. em., Uniwersytet Warszawski, Wydział Neofilologii, Katedra Lingwistyki Formalnej, ul. Dobra 55, 00-312 Warszawa
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

Artykuł omawia stosunek filozofii Ludwiga Wittgensteina do eksternalizmu. Tezą artykułu jest, że choć Wittgenstein, odrzucając mentalizm w kwestii znaczenia i umysłu, często sięgał po argumenty eksternalistyczne, to nie zaakceptowałby tego stanowiska, tak jak nie stanąłby po stronie internalizmu. Filozofia Wittgensteina jest ateoretyczna i terapeutyczna, ma charakter gramatycznych rozjaśnień filozoficznych trudności, z których rodzą się wspomniane stanowiska.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

Bilgrami A. (1996), Can Externalism Be Reconciled With Self‑Knowledge? [1992], w: A. Pessin, S. Goldberg (red.), The Twin Earth Chronicles. Twenty Years of Reflection on Hilary Putnam’s “The Meaning of ‘Meaning’”, London – New York: Routledge, s. 362–395.

Burge T. (2007), Individualism and the Mental [1979], w: tenże, Foundations of Mind. Philosophical Essays, vol. 2, Toronto – New York: Oxford University Press, s. 100–150.

Burge T. (2013), Individualism and Self‑Knowledge [1988], w: Cognition Through Understanding: Self‑Knowledge, Interlocution, Reasoning, Reflection: Philosophical Essays, vol. 3, Oxford: Oxford University Press, s. 55–68.

Cavell S. (2008), Sens późnej filozofii Wittgensteina, przeł. T. Zarębski, „Principia” I.

Child W. (2010), Wittgenstein’s Externalism, w: D. Whiting (red.), The Later Wittgenstein on Language, Houndmills, Basingstoke: Palgrave Macmillan, s. 63– 80.

Davidson D. (2001), Knowing One’s Own Mind [1987], w: tenże, Subjective, Intersubjective, Objective, New York – Clarendon: Oxford University Press, s. 15–38.

Glock H.‑J., Preston J.M. (1995), Externalism and First‑Person Authority, „The Monist” 78 (4), s. 515–533.

Hacker P.M.S. (1998), Wittgenstein: Meaning and Mind. Volume 3 of an Analytical Commentary on the „Philosophical Investigations”, cz. I i II, Oxford: Blackwell.

Hacker P.M.S. (2013), Wittgenstein: Comparison and Context, Oxford: Oxford University Press.

Putnam H. (1998), Wiele twarzy realizmu i inne eseje, przeł. A. Grobler, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Sawyer S. (2003), Conceptual Errors and Social Externalism, „The Philosophical Quarterly” 53, s. 265–273.

Sorgiovanni B. (2020), Wittgensteinian Content‑Externalism, „European Journal of Philosophy” 28, s. 110–125.

Wikforss Å.M. (2001), Social Externalism and Conceptual Errors, „The Philosophical Quarterly” 51, s. 217–231.

Wittgenstein L. (1997), Tractatus logico‑philosophicus, przeł. B. Wolniewicz, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Wittgenstein L. (1998), Niebieski i brązowy zeszyt, przeł. A. Lipszyc, Ł. Sommer, Warszawa: Spacja.

Wittgenstein L. (1999a), Bemerkungen über die Philosophie der Psychologie, w: tenże, Werkausgabe, Bd. 7, Frankfurt am Main: Suhrkamp.

Wittgenstein L. (1999b), Kartki, przeł. S. Lisiecka, Warszawa: Wydawnictwo KR. Wittgenstein L. (2000a), Dociekania filozoficzne, przeł. B. Wolniewicz, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Wittgenstein L. (2000b), Uwagi o podstawach matematyki, przeł. M. Poręba, Warszawa: Wydawnictwo KR.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Piotr Dehnel
1
ORCID: ORCID

  1. Dolnośląska Szkoła Wyższa, ul. Strzegomska 55, 53‑611 Wrocław
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

Zestawienie dwóch obrazów powstałych w różnym czasie – Ecce Homo Adama Chmielowskiego (koniec XIX w.) i Rozstrzelania surrealistycznego (1949) Andrzeja Wróblewskiego – porównanie dwóch ważnych dzieł, kluczowych dla ich autorów, gdy chodzi o wybór drogi życiowej, to także możliwość uchwycenia zmagania się malarzy z wizerunkiem Boga. Ecce Homo jest płótnem, które oznacza dla jego autora pożegnanie z malarstwem, gdyż w trakcie długiego procesu malowania i kontemplacji tego obrazu Chmielowski postanowił całkowicie zmienić swoje życie, poświęcić się zupełnie pomocy ubogim i Bogu; z kolei Rozstrzelanie surrealistyczne jest jednym z dzieł wyznaczających moment, w którym Wróblewski porzuca swoją wiarę i postanawia przyłączyć się do rewolucji komunistycznej, wybierając (mówiąc najprościej) Lenina zamiast Boga. Tak jak oddanie się Bogu zmusiło Chmielowskiego do porzucenia nowoczesnego malarstwa, ponieważ mogło ono ukazywać Boga jedynie w historycznym kostiumie, jako należącego do przeszłości, tak okrutne i bezsensowne rozstrzelanie, które nie jest traktowane jako ofiara, ale jako nieodwracalna strata, mogło jedynie ukazać – z pełną zgodą, by użyć nowoczesnego języka malarstwa – nieuchronne zniknięcie Boga.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

Adam Chmielowski, Brat Albert 1846–1916. Katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, oprac. Jerzy Sienkiewicz, Warszawa 1939.

Bauman Zygmunt, Retrotopia. Jak rządzi nami przeszłość, przeł. Karolina Lebek, Warszawa 2018.

Beaumont Justin, Eder Klaus, Concepts, Processes and Antagonisms of Postsecularity, [w:] The Routledge Handbook of Postsecularity, red. Justin Beaumont, London–New York 2019, s. 3–24.

Bilska Małgorzata, Nic na pokaz. Fenomen brata Alberta, Poznań 2017.

Buc Philippe, Pułapki rytuału. Między wczesnośredniowiecznymi tekstami a teorią nauk społecznych, przeł. Michał Tomaszek, Warszawa 2011.

Bunsch Adam, Przyszedł na ziemię święty, Kraków 1947.

Dąbrowski Jakub, Demenko Anna, Cenzura w sztuce polskiej po 1989 roku, t. 1: Aspekty prawne, Warszawa 2014.

de Lubac Henri, Dramat humanizmu ateistycznego, przeł. Arkadiusz Ziernicki, Kraków 2004.

Deus otiosus. Nowoczesność w perspektywie postsekularnej, red. Agata Bielik-Robson, Maciej A. Sosnowski, Warszawa 2013.

Dzwonkowski Roman, Straty osobowe Kościoła katolickiego obrządku łacińskiego pod okupacją sowiecką w latach 1939–1941 i 1944–1945, [w:] Polska 1935–1945. Straty osobowe i ofiary represji pod dwiema okupacjami, red. Tomasz Szarota, Wojciech Materski, Warszawa 2009, s. 327–332.

Eagleton Terry, Culture and the Death of God, New Haven–London 2014.

Faron Assumpta, Ecce Homo. Historia obrazu, Kraków 1998.

Fineman Mia, Ecce Homo Prostheticus, „New German Critique”, 1999 (Winter), 76, s. 85–114.

Grabowski Waldemar, Raport. Straty ludzkie poniesione przez Polskę w latach 1939–1945, [w:] Polska 1935–1945. Straty osobowe i ofiary represji pod dwiema okupacjami, red. Tomasz Szarota, Wojciech Materski, Warszawa 2009, s. 13–38.

Jabłońska-Deptuła Ewa, Zakony diecezji przemyskiej 1772–1938, „Nasza Przeszłość”, 46, 1976, s. 207–268.

Kantor Tadeusz, Porębski Mieczysław, Grupa młodych plastyków po raz drugi. Pro domo sua, „Twórczość”, 1946, 9, przedruk: W kręgu lat czterdziestych. Rysunki, grafiki, akwarele i formy przestrzenne, cz. 1, red. Józef Chrobak, Kraków 1990, s. 99.

Kantor Tadeusz, Surrealizm, „Przekrój”, 1948, 21 (163), s. 12–14.

Kemp Martin, Christ to Coke. How Image Becomes Icon, New York 2012.

Korsak Karol, Sztuka religijna w dawnych wiekach, Poznań–Warszawa–Lublin 1949.

Koza Paweł, Brat Albert i radykalna praca socjalna, „Zeszyty Pracy Socjalnej” 2015, 2 (20), s. 57–70.

Kula Marcin, Communism as Religion, „Totalitarian Movements and Political Religions”, 6, 2005, 3, s. 371–381.

Kula Marcin, Religiopodobny komunizm, Kraków 2003. Latour Bruno, Nigdy nie byliśmy nowocześni. Studium z antropologii symetrycznej, przeł. Maciej Gdula, Warszawa 2011.

Lenin Włodzimierz I., O stosunku partii robotniczej do religii, „Praletarij”, 13 V 1909, za: idem, Dzieła wszystkie, t. 17, Warszawa 1986, za: www.marxists.org/polski/lenin/1909/05/o_st_par.htm (dostęp: 29 III 2021).

Malewska Hanna, Mity, „Życie Literackie”, 1946, 3–4, s. 1–2.

Michalski Konstanty, Brat Albert, Kraków 1946.

Michalski Konstanty, Data urodzin brata Alberta, Kraków 1947.

Nowaczyński Adolf, Najpiękniejszy człowiek mego pokolenia. Brat Albert, Poznań–Warszawa–Wilno–Lublin [b.d.].

Piotrowski Piotr, Artysta między rewolucją a reakcją. Studium z zakresu etycznej historii sztuki awangardy rosyjskiej, Poznań 1993.

Rousseau Jean-Jacques, Umowa społeczna, przeł. Antoni Peretiatkowicz, Kęty 2007.

Ryszkiewicz Andrzej, Malarstwo polskie. Romantyzm, historyzm, realizm, Warszawa 1989.

Ryś Grzegorz, Ecce Homo, Kraków 2013.

Santiago José, From „Civil Religion” to Nationalism as the Religion of Modern Times. Rethinking a Complex Relationship, „Journal for the Scientific Study of Religion”, 48, 2009, 2, s. 394–401.

Sloterdijk Peter, Krytyka cynicznego rozumu, przeł. Piotr Dehnel, Wrocław 2008.

Stiker Henri-Jacques, A History of Disability, transl. William Sayers, Ann Arbor 1999.

Stoichita Victor I., Krótka historia cienia, przeł. Piotr Nowakowski, Kraków 2001.

Świadectwo oddania bez reszty. Karol Wojtyła o bł. bracie Albercie Chmielowski, red. Kazimierz Bukowski, Kraków 1984.

Turowski Andrzej, Między sztuka a komuną. Teksty awangardy rosyjskiej 1910–1932, Kraków 1998.

Unikanie stanów pośrednich. Andrzej Wróblewski (1927–1957), red. Magdalena Ziółkowska, Wojciech Grzybała, Ostfildern– Warszawa 2014.

Wojtyła Karol, Brat naszego Boga, Kluczbork 1996. Wojtyła Karol, Dzieła literackie i teatralne, t. 1: Juwenilia 1938–1946, red. Jacek Popiel, Kraków 2019, s. 220–276.

Wystawa grafiki meksykańskiej, [katalog wystawy], Muzeum Narodowe w Warszawie 1949.

Zaremba Marcin, Wielka trwoga. Polska 1944–1947. Ludowa reakcja na kryzys, Kraków 2012.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Anna Markowska
1
ORCID: ORCID

  1. Uniwersytet Wrocławski
Pobierz PDF Pobierz RIS Pobierz Bibtex

Abstrakt

This article is a comparative study of the aesthetics of Cyprian Kamil Norwid and Charles Baudelaire. The analysis focuses on their use of realistic techniques and metaphors of representation in the context of critical statements about realism (especially the paintings of Gustave Courbet), in which both poets repudiate the notion of pure art as a direct imitation of reality. While they declare that this doctrine is reductive and unworkable, they do, as the article points out, make use of some of its techniques and practical suggestions (i.e. to foreground ordinary, trivial, and arguably ugly objects). Seen from this perspective, the poetry of both Norwid and Baudelaire, the harbingers of modernity, can be situated at an interface of faits divers (shocking tabloid stories) and the moral fable.
Przejdź do artykułu

Bibliografia

●Abrams M.H., Zwierciadło i lampa. Romantyczna teoria poezji a tradycja krytycznoliteracka, przeł. M. B. Fedewicz, Gdańsk 2003.
●Abriszewska P., „…prozy? – nie ma wcale…” [w:] taż, Literacka hermeneutyka Cypriana Norwida, Lublin 2011.
●Auerbach E., Rzeczywistość przedstawiona w literaturze Zachodu, przekł. Z. Żabicki, Warszawa 2004.
●Baudelaire Ch., Kwiaty zła / Les Fleurs du mal (1868), wybór M. Leśniewska i J. Brzozowski, Kraków 1994.
●Baudelaire Ch., Biedna Belgia! Teatr, przekł. R. Engelking, Gdańsk 2015.
●Baudelaire Ch., Paryski splin. Małe poematy prozą, przeł. i komentarzem opatrzył R. Engelking, Gdańsk 2008.
●Baudelaire Ch., Rozmaitości estetyczne, wstęp i przekł. J. Guze, Gdańsk 2000.
●Baudelaire Ch., Sztuczne raje, wstęp i przekład R. Engelking, Gdańsk 2009.
●Baudelaire Ch., Sztuka romantyczna, wstęp A. Kijowski, przekł. E. Burska, S. Cichowicz, A. Kijowski, M. Sawiczewska, T. Swoboda, Gdańsk 2003.
●Benjamin W., Dzieło sztuki w dobie reprodukcji technicznej, przeł. Hubert Orłowski, [w:] tenże, Anioł historii. Eseje, szkice, fragmenty, wybór i oprac. H. Orłowski, Poznań 1996.
●Benjamin W., O kilku motywach u Baudelaire’a, [w:] tenże, Wybór tekstów, przeł. A. Lipszyc, A. Wołkowicz, Kraków 2012.
●Benjamin W., Pasaże, red. R. Tiedemann, przeł. I. Kania, posłowiem opatrzył Z. Baumann, Kraków 2003.
●Bieńczyk M., O tych, co nigdy nie odnajdą straty, Warszawa 1998.
●Bourdieu P., Reguły sztuki. Geneza i struktura pola literackiego, przeł. A. Zawadzki, Kraków 2001.
●Brodzka A., O pojęciu realizmu w powieści XIX i XX wieku, „Pamiętnik Literacki” 1964, z. 55/2.
●Champfleury J., Realizm. List do Pani Sand, przekł. H. Morawska, [w:] Historia doktryn artystycznych, t. II: Teoretycy, artyści i krytycy o sztuce 1700–1870, red. E. Grabska i M. Poprzęcka, Warszawa 1974.
●Chlebowski P., „… prozy? – nie ma wcale…”, [w:] tenże, Cypriana Norwida „Rzecz o wolności słowa”. Ku epopei chrześcijańskiej, Lublin 2000.
●Cieśla-Korytowska M., Pułapka Norwida [w:] Autor, autor!, Kraków 2010.
●Collier P., Nineteenth-century Paris: vision and nightmare, [w:] Unreal city. Urban experience in modern european literature and art, red. D. Kelly, Menchester 1985.
●Compagnion A., Baudelaire devant innombrable, Paris 2005.
●Courbet w oczach własnych i w oczach przyjaciół, red. P. Courthion, przekł. i wstęp J. Guze, Warszawa 1963.
●Dambek-Giallelis Z., Niecodzienna codzienność, czyli o (nie)przedstawialności świata rzeczy Norwida, [w:] Norwidowski świat rzeczy, red. P. Abriszewska, G. Halkiewicz-Sojak, I. Dobrzeniecka, D. Wojtasińska, Toruń 2018.
●Delapierrière M., Norwid i Baudelaire: zbliżenie przez sztukę, [w:] Od tematu do rematu. Przechadzki z Balcerzanem, red. T. Mizerkiewicz, A. Stankowska, Poznań 2007.
●Eigeldinger M., La symbolique solaire dans l’oeuvre critique de Baudelaire, “Études Françaises” 1967 nr 2.
●Friedrich H., Struktura nowoczesnej liryki od połowy XIX do połowy XX wieku, przeł. i opatrzyła wstępem E. Feliksiak, Warszawa 1978.
●Froidevaux G., Représentation et modernité, Paris 1989.
●Głowiński M., Ciemne alegorie Norwida, „Pamiętnik Literacki” 1984, z. 3.
●Głowiński M., Wokół „Powieści” Norwida, „Pamiętnik Literacki” 1971, z. 3.
●Gomulicki J.W., Dodatek krytyczny, [w:] Norwid C., Pisma wszystkie, pod red. J.W. Gomulickiego, t. VII, Warszawa 1973.
●Grotta M., Baudelaire’s Media Aesthetics : The Gaze of the Flaneur and 19th-Century Media, New York 2016.
●Jackson J.E., La Mort Baudelaire. Etudes sur les "Fleus du Mal", Neuchâtel 1982.
●Jackson J.E., La question du moi. Un aspect de la modernité poétique européenne, Neuchâtel 1978.
●Jauss H.R., Przedmowa do pierwszego niemieckiego wydania „Vade-mecum” Cypriana Norwida, przekł. M. Kaczmarkowski, „Studia Norwidiana” 1985/86 nr 3/4.
●Kalinowski D., „Fotografy” epistolarne Norwida, [w:] Poeta i sztukmistrz. O twórczości poetyckiej i artystycznej Norwida, red. P. Chlebowski, Lublin 2007.
●Kijowski A., Grymas Baudelaire’a, [w:] Baudelaire Ch., Sztuka romantyczna, wstęp A. Kijowski, przekł. E. Burska, S. Cichowicz, A. Kijowski, M. Sawiczewska, T. Swoboda, Gdańsk 2003.
●Kuik-Kalinowska A., „I dlatego właśnie w daguerotyp raczej pióro zamieniam…”. O technice daguerotypu w twórczości Norwida, [w:] „Norwid, nasz współczesny”. Profecja i recepcja, red. C. Dutka, Zielona Góra 2002.
●Kuziak M., Czarne kwiaty, których nie ma. Jak dekonstruuje się tekst Norwida, [w:] Strona Norwida. Studia i szkice ofiarowane Profesorowi Stefanowi Sawickiemu, red. P. Chlebowski, W. Toruń, E. Żwirkowska, E. Chlebowska. Lublin 2008.
●Kuziak M., Norwid – zmagania z podmiotowością. Epifanie poetyckie autora „Vade- mecum”, „Pamiętnik Literacki” 2015, z. 4.
●Kuziak M., Norwidowska alegoria (przez pryzmat refleksji Waltera Benjamina), [w:] Symbol w dziele Cypriana Norwida, pod red. W. Rzońcy, Warszawa 2011.
●Labarthe P., Baudelaire et la tradition de l’allegorie, Genève 1999.
●Labarthe P., Paris comme décor allégorique: Baudelaire, Paris, l’Allegorie, red. J.P. Avice i C. Pichois, Paris 1995.
●Labarthe P., Spleen et création poétique dans "Les Fleurs du Mal", [w:] Poètes du spleen, red. Ph. Daros, Paris, 1997.
●Lubaszewska A., „W daguerotyp raczej pióro zamieniam”, „Teksty Drugie” 1999.
●Łapiński Z., Norwid, Kraków 1984.
●Maciejewski J., „Przedburzowcy”. Z problematyki przełomu między romantyzmem a pozytywizmem, Kraków 1971.
●Maciejewski J., Norwid a pozytywizm. Rekonesans, „Pamiętnik Literacki” 1984, z. 3.
●Maillard P., „Homo bulla”. Pour une poétique de l’allégorie, [w:] Baudelaire, Paris, l’Allegorie, red. J.P. Avice i C. Pichois, Paris 1995.
●Markowski M.P., O reprezentacji, [w:] Kulturowa teoria literatury. Główne pojęcia i problemy, red. M.P. Markowski, R. Nycz, Kraków 2006.
●Markowski M.P., Pragnienie obecności. Filozofie reprezentacji od Platona do Kartezjusza, Gdańsk 1999.
●Nieukerken A. van, Ironiczny konceptyzm, Kraków 1998.
●Nieukerken A. van, Norwid a scjentyzm – konteksty komparatystyczne (August Comte, Pierre-Joseph Proudhon), [w:] O Norwidzie komparatystycznie, red. M. Siwiec, Kraków 2019.
●Norwid C., Pisma wszystkie, t. I–XI, pod red. J.W. Gomulickiego, Warszawa 1971–1976.
●Nycz R., Literatura jako trop rzeczywistości. Poetyka epifanii w nowoczesnej literaturze polskiej, Kraków 2001.
●Nycz R., Tekstowy świat. Poststrukturalizm a wiedza o literaturze, Warszawa 1993.
●Pichois C., Avice J.P., Słownik (fragmenty), przeł. M. Soja-Nicińska, „Wiek XIX. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza” 2009, r. 2.
●Pichois C., Komentarz, przekł. J.M. Kłoczowski, [w:] Baudelaire Ch., Rozmaitości estetyczne, wstęp i przekł. J. Guze, Gdańsk 2000.
●Pniewski D., Między obrazem i słowem: studia o poglądach estetycznych i twórczości literackiej Norwida, Lublin 2005.
●Puzynina J., Słowo Norwida, Wrocław 1990.
●Robb G., La poésie de Baudelaire et la poésie française 1838–1852, Paris 1993.
●Rzepczyński S., „… z niepamięci wywodzić i określać”. O pamięci w „Czarnych kwiatach”, [w:] Cysewski K., Rzepczyński S., O „Czarnych kwiatach” Norwida, Słupsk 1996.
●Rzepczyński S., Plastyczna figuratywność przedstawiania postaci w "Czarnych kwiatach". O myśleniu alegorycznym i symbolicznym, [w:] Poeta i sztukmistrz. O twórczości poetyckiej i artystycznej Norwida, red. P. Chlebowski, Lublin 2007.
●Sławińska I., O prozie epickiej Norwida. Z zagadnień warsztatu poety-dramaturga, [w:] taż, Reżyserska ręka Norwida, Kraków 1971.
●Starobinski J., Atrament melancholii, przekł. Belaid, Gdańsk 2017.
●Symbol w dziele Norwida, red. W. Rzońca, Warszawa 2011.
●Szymanis E., „Odpowiednie dać rzeczy słowo” – Norwidowska teoria sztuki w praktyce poetyckiej, [w:] Norwid z perspektywy początku XXI wieku, red. J. Rohoziński, Pułtusk 2003.
●Śniedziewski P., „Czarne kwiaty” Norwida i „Une Ombre” Brizeux, czyli od opisu do epifanii, [w:] O Norwidzie komparatystycznie, red. M. Siwiec, Kraków 2019.
●Śniedziewski P., Melancholijne spojrzenie, Kraków 2011.
●Tatarkiewicz W., Dzieje sześciu pojęć, Warszawa 2012.
●Wyka K., Cyprian Norwid. Poeta i sztukmistrz, [w:] tenże, Cyprian Norwid. Studia, artykuły, recenzje, Kraków 1989.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Magdalena Siwiec
1
ORCID: ORCID

  1. Wydział Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków

Abstrakt

This article takes stock of the prose and poetry of ‘the Warsaw bohemians’ – or ‘literary gypsies’ (‘cyganeria’), as they are called by historians of Polish literature – a non-conformist literary milieu of the early 1840s. For the contemporary radical activist and literary critic Edward Dembowski they represented ‘the young generation of Warsaw writers’. That description chimed in with their own programmatic statements extolling the virtues of youth. However, as our analyses show, in the overwhelming majority of their poems youth is addressed in unmistakably elegiac tones. Its energies are spent on pursuing morally dubious projects that are impossible to accomplish. If its glories are praised to the skies, the next moment it is pushed aside or negated. The enchanted worlds cannot but give way to the real world, i.e. the realities of social and political life.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Patrycja Wojda
1
ORCID: ORCID

  1. Szkoła Doktorska Nauk Humanistycznych UW

Abstrakt

Po upadku I Rzeczypospolitej książę Adam Kazimierz Czartoryski (1734–1823) angażował się w szereg działań na polu kultury, literatury i oświaty. Celem niniejszego artykułu jest bliższe rozpoznanie jego aktywności na ówczesnym rynku prasowym. Generał ziem podolskich był bowiem (zakulisowym) inicjatorem i koordynatorem ruchu czasopiśmienniczego w Wilnie, Warszawie oraz Lwowie. Przyczynił się do powstania takich periodyków, jak: „Gazeta Literacka Wileńska”, „Dziennik Wileński”, „Pamiętnik Warszawski” czy „Pamiętnik Lwowski”.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Jolanta Kowal
1

  1. Instytut Polonistyki i Dziennikarstwa Uniwersytet Rzeszowski al. Rejtana 16c PL 35-959 Rzeszów

Abstrakt

Artykuł przedstawia recepcję w prasie polskiej skandalu ujawnionego przez „Pall Mall Gazette” w 1885 roku. Zdemaskowanie skali i zasięgu prostytucji dziecięcej doprowadziło do zmian w ustawodawstwie brytyjskim i zmian w prasie, czego efektem był rozwój „nowego dziennikarstwa”.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Krzysztof Stępnik
1
ORCID: ORCID

  1. Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Plac Marii Curie-Skłodowskiej 5, PL 20-031 Lublin

Abstrakt

W 1998 roku, z inicjatywy prasoznawców krakowskich, śląskich i kieleckich związanych z Wyższą Szkołą Pedagogiczną, Uniwersytetem Jagiellońskim, Uniwersytetem Śląskim i Wszechnicą Świętokrzyską, ukazał się pierwszy tom „Rocznika Historii Prasy Polskiej”, periodyku naukowego, który miał wypełnić lukę po zamkniętym w 1993 roku warszawskim „Kwartalniku Historii Prasy Polskiej” wydawanym przez Instytut Badań Literackich. „Rocznik” jako organ naukowy Komisji Prasoznawczej Oddziału PAN w Krakowie, najpierw jako półrocznik, od 2014 roku jako kwartalnik borykał się z kłopotami natury finansowej, ale przetrwał ciężkie czasy i do chwili obecnej służy specjalistom z zakresu historii mediów. Artykuł ukazuje główne nurty zainteresowań naukowych prezentowanych w „Roczniku” w latach 1998–2017 przez badaczy z różnych ośrodków.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Ewa Wójcik
ORCID: ORCID

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji