Poruszane w artykule kwestie dotyczą czasopism związanych treścią lub miejscem wydania z Sando-mierzem. Zasięg chronologiczny rozpoczyna się datą ukazania się w 1816 roku pierwszego periodyku, a kończy na czasach obecnych. Zasięg językowy, oprócz języka polskiego, obejmuje periodyki wydawane w języku łacińskim, niemieckim, angielskim, rosyjskim i niderlandzkim. Jak udało się ustalić do tej pory w Sandomierzu edytowanych było ok. 230 tytułów o różnorodnej problematyce.

W artykule scharakteryzowano ukazującą się w Warszawie w latach 1937–1938 „Gazetkę Radiową” adresowaną do najmłodszych użytkowników — nowego w tamtych czasach środka masowego przekazu — radia. Dokonano analizy formalno-wydawniczej oraz zawartości treściowej periodyku, zaprezentowano go na tle innych polskich czasopism radiowych dwudziestolecia międzywojennego. Szacuje się, że od 1923 r., kiedy to prasy drukarskie opuścił pierwszy polski periodyk radiowy pt. „Przegląd Radiotechniczny”, ukazywało się w Polsce przeszło 50 tytułów z tego segmentu prasowego. Na ich łamach zwracano uwagę na różne aspekty radiotechniki oraz radia jako powszechnego nadawcy.

W artykule skupiono się na zawartości treściowej ukazującej się od listopada 1926 do sierpnia 1939 roku „Hosanny”. Było to czasopismo o charakterze muzycz-no-liturgicznym, którego głównym celem było propa-gowanie muzyki kościelnej oraz wartości śpiewu gregoriańskiego. Twórcy pisma, a zwłaszcza jego redaktorzy księża Wojciech Orzech i Henryk Nowacki, cel ten starali się osiągnąć, opierając się o wydany w 1903 roku w formie instrukcji dla muzyki kościelnej dokument Piusa X Motu Proprio. Jego kontynuacją była Konstytucja Apostolska Divini Cultus Piusa XI z 1928 roku o coraz gorliwszym popieraniu liturgii, muzyki kościelnej i śpiewu gregoriańskiego.