Okres drugiej wojny światowej jest niewątpliwie jednym z najważniejszych w dziejach norweskiej floty handlowej. Norweski fracht morski dzięki swemu zaangażowaniu w morskie transporty i płynącym stąd dochodom umożliwiał działalność norweskiego rządu na emigracji, a także, wobec niewielkich sił zbrojnych Norwegii, stanowił rzeczywisty wkład w działania wojenne Norwegów. Jednakże zanim tonaż ten dostał się pod zarząd norweskich władz państwowych, należało wpierw ochronić norweską flotę handlową przed zakusami nie tylko III Rzeszy, ale i aliantów. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie działań norweskich dyplomatów, a także rządu norweskiego, zmierzających do wprowadzenia norweskiej floty handlowej w służbę państwa norweskiego, a następnie aliantów. Omówiono więc założenie Nortraship, największej organizacji żeglugi morskiej podczas drugiej wojny światowej, wraz z towarzyszącymi temu przesłankami, oraz wydanie, jak i okoliczności przygotowania Tymczasowego rozporządzenia ze Stuguflåten, na mocy którego rząd norweski zarekwirował rodzimy fracht morski. Zasięg chronologiczny prezentowanej pracy obejmuje okres od 9 kwietnia 1940 r., a więc od niemieckiej agresji na Danię i Norwegię, do 26 kwietnia, czyli założenia norweskiej organizacji żeglugowej Nortraship.