Celem artykułu jest analiza dwóch głównych źródeł ikonograficznych przedstawień Adama i Ewy w malarstwie ściennym w III–IV w. Scena grzechu pierworodnego początkowo pojawiła się w malarstwie ściennym, a najstarsze przedstawienia datowane są na III w. W następnym stuleciu wizerunki prarodziców przeniknęły zarówno do rzeźby sarkofagowej, jak i rzemiosła artystycznego. Autor artykułu zestawia ze sobą dwa różne źródła ikonograficzne, które wspólnie wpływają na ostateczny wygląd przedstawień sceny grzechu pierworodnego w sztuce tego okresu. Kluczowym źródłem literackim obok tekstu Księgi Rodzaju jest apokryf Życie Adama i Ewy, który pozwala na prześledzenie innej sekwencji wydarzeń związanych z historią grzechu pierworodnego. Z kolei antyczne przedstawienia Herkulesa oraz bogini Wenus pozwalają dostrzec związek między wizerunkami prarodziców a ikonografią pogańską.