W artykule wyprowadzono wzór na błąd średni m, współczynnika refrakcji wyznaczonego na podstawie synchronicznych i dwustronnych obserwacji kątów pionowych dokonanych na przęśle niwelacji trygonometrycznej. Z analizy wzoru wynika, że na błąd średni tego współczynnika największy wpływ mają błędy średnie kątów pionowych oraz wysokości dalmierzy i luster nad punktami geodezyjnymi. Nieistotny jest natomiast błąd odległości, którego pominięcie prowadzi do prostej formuły roboczej.

W artykule wyprowadzono wzór na równanie poprawki obserwacji, w którym występują również wyrazy obserwacyjne spostrzeżeń nie podlegających wyrównaniu. Układ tego typu równań poprawek stanowi podstawę obliczenia niewiadomych pośredniczących, które są nie tylko funkcjami obserwacji podlegających wyrównaniu, lecz także obserwacji, których nie zniekształcono poprawkami. Praca zawiera dowody formul na obliczenie błędów średnich niewiadomych pośredniczących i funkcji tych niewiadomych dla rozważanego przypadku. Wynika z nich ważny wniosek ogólny: zarówno błąd średni i-tej niewiadomej, jak i funkcji niewiadomych uzyskanych z omawianego typu równań nie może być mniejszy od odnośnego błędu uzyskanego z układu, w którym te obserwacje nie występują. Podane wzory można wykorzystać w przypadku wyrównanie sieci dowiązanych do punktów wyższej klasy, których współrzędne traktujemy jako obserwacje nie podlegające wyrównaniu. Przyjmujemy je więc za stale w węższym zakresie tj. zakładamy niezmienność ich wartości po wyrównaniu, jednak ich błędy średnie uwzględniamy w analizie dokładności. Wyprowadzone formuły można również wykorzystać do obliczania błędów średnich jednoznacznie wyznaczanych konstrukcji geodezyjnych dowiązanych do punktów znanych, jeśli się chce uwzględnić wpływ błędów średnich ich współrzędnych na błąd średni danej funkcji niewiadomych.