Between 2004 and 2017, multiple studies on the herbicide resistance of weeds were conducted by the Institute of Plant Protection – National Research Institute in Poland. Weed seeds, collected from fields located in various regions of Poland where herbicide use was ineffective, were used in studies conducted under greenhouse conditions. A total of 261 loose silky bent (Apera spica-venti L.) samples were found to be herbicide resistant, which translates to 52.4% of the fields under study. Nearly 50% of the analyzed samples exhibited resistance to sulfonylurea herbicides. Resistance to acetyl CoA carboxylase (ACCase) inhibitors was found in 18 fields, whereas resistance to photosystem II (PSII) inhibitors (isoproturon) was found in 12 fields. Herbicide resistance of blackgrass (Alopecurus myosuroides Huds.) occurred in 26 of the fields under study. In addition, resistance of wild oat (Avena fatua L.) to acetyl CoA carboxylase inhibitors occurred in 10 spring cereal crops. In the case of winter wheat, resistance of cornflower (Centaurea cyanus L.) to tribenuron-methyl occurred in 23 fields. Scentless chamomile (Matricaria inodora L.) and field poppy (Papaver rhoeas L.) were resistant to tribenuron-methyl in four and three fields, respectively, of winter wheat. In the case of sugar beet, three biotypes of fat hen (Chenopodium album L.) and two biotypes of redroot amaranth (Amaranthus retroflexus L.) were resistant to metamitron. Horseweed (Conyza canadensis L.), which grows on railway tracks, exhibited resistance to glyphosate. This paper reviews all studies conducted in Poland on weed resistance. Based on the results, maps of weed resistance in Poland were created.

The objective of this work was to generate a series of equations to describe the voltinism of Lobesia botrana in the quarantine area of the main winemaking area of Argentina, Mendoza. To do this we considered an average climate scenario and extrapolated these equations to other winegrowing areas at risk of being invaded. A grid of 4 km2 was used to generate statistics on L. botrana captures and the mean temperature accumulation for the pixel. Four sets of logistic regression were constructed using the percentage of accumulated trap catches/grid/week and the degree-day accumulation above 7°C, from 1st July. By means of a habitat model, an extrapolation of the phenological model generated to other Argentine winemaking areas was evaluated. According to our results, it can be expected that 50% of male adult emergence for the first flight occurs at 248.79 ± 4 degree-days (DD), in the second flight at 860.18 ± 4.1 DD, while in the third and the fourth flights, 1671.34 ± 5.8 DD and 2335.64 ± 4.3 DD, respectively. Subsequent climatic comparison determined that climatic conditions of uncolonized areas of Cuyo Region have a similar suitability index to the quarantine area used to adjust the phenological model. The upper valley of Río Negro and Neuquén are environmentally similar. Valleys of the northwestern region of Argentina showed lower average suitability index and greater variability among SI estimated by the algorithm considered. The combination of two models for the estimation of adult emergence time and potential distribution, can provide greater certainties in decision-making and risk assessment of invasive species.

The Family Kumpanophyllidae Fomichev, 1953, synonymised by Hill (1981) with the Family Aulophyllidae Dybowski, 1873, is emended and accepted as valid. The new concept of this family, based on both new collections and discussion on literature data, confirms the solitary growth form of its type genus Kumpanophyllum Fomichev, 1953. However, several fasciculate colonial taxa, so far assigned to various families, may belong to this family as well. The emended genus Kumpanophyllum forms a widely distributed taxon, present in Eastern and Western Europe and in Asia. Its Serpukhovian and Bashkirian occurrences in China vs Bashkirian occurrences in the Donets Basin and in Spain, may suggest its far-Asiatic origin, but none of the existing taxa can be suggested as ancestral for that genus. Thus, the suborder position of the Kumpanophyllidae remains unknown. Four new species: K. columellatum, K. decessum, K. levis, and K. praecox, three Kumpanophyllum species left in open nomenclature and one offsetting specimen, questionably assigned to the genus, are described.

This paper presents the qualitative and quantitative characteristics of microstructures of Neogene clays from Warsaw, Poland. Scanning Electron Microscope (SEM) studies were used for the microstructural analysis of natural clays and clay pastes. Qualitative microstructural changes were observed: from a honeycomb microstructure for the initial clay paste to a turbulent microstructure for the dried paste. It was also noticed that water loss caused by the increase of the suction pressure had a significant impact on the microstructural transformations. Significant changes in the quantitative values of the pore space parameters were also observed. Increase of suction pressure and water loss caused a decrease in porosity and changes in the values of morphometric parameters, such as pore distribution; for example, a significant increase of the number of pores of 0−10 μm size and changes in the geometric parameters of the pore space were noticed with the increase of suction pressure. The pore space with larger isometric pores was modified into a pore space with the dominance of small anisometric and fissure-like pores. The increased degree of anisotropy from a poorly-oriented to a highly-oriented microstructure was also observed. After rapid shrinkage the reduction in the number of pores, maximum pore diameter, and total pore perimeter was recorded. The process of rapid water loss induced the closure of very small pores. A similar effect was observed during the increase of the suction pressure, where the closure of pore space of the clay pastes was observed very clearly.

The Silurian Pelplin Formation is a part of a thick, mud-prone distal fill of the Caledonian foredeep, which stretches along the western margin of the East European Craton. The Pelplin Formation consists of organic carbon- rich mudstones that have recently been the target of intensive investigations, as they represent a potential source of shale gas. The Pelplin mudstones host numerous calcite concretions containing authigenic pyrite and barite. Mineralogical and petrographic examination (XRD, optical microscopy, cathodoluminoscopy, SEM-EDS) and stable isotope analyses (δ13Corg, δ13C and δ18O of carbonates, δ34S and δ18O of barite) were carried out in order to understand the diagenetic conditions that led to precipitation of this carbonate-sulfide-sulfate paragenesis and to see if the concretions can enhance the understanding of sedimentary settings in the Baltic and Lublin basins during the Silurian. Barite formed during early diagenesis before and during the concretionary growth due to a deceleration of sedimentation during increased primary productivity. The main stages of concretionary growth took place in yet uncompacted sediments shortly after their deposition in the sulfate reduction zone. This precompactional cementation led to preferential preservation of original sedimentary structures, faunal assemblages and early- diagenetic barite, which have been mostly lost in the surrounding mudstones during burial. These components allowed for the reconstruction of important paleoenvironmental conditions in the Baltic and Lublin basins, such as depth, proximity to the detrital orogenic source and marine primary productivity. Investigation of the concretions also enabled estimation of the magnitude of mechanical compaction of the mudstones and calculation of original sedimentation rates. Moreover, it showed that biogenic methane was produced at an early-diagenetic stage, whereas thermogenic hydrocarbons migrated through the Pelplin Formation during deep burial.

The Carpathian Orava Basin is a tectonic structure filled with Neogene and Quaternary deposits superimposed on the collision zone between the ALCAPA and European plates. Tectonic features of the south-eastern margin of the Orava Basin and the adjoining part of the fore-arc Central Carpathian Palaeogene Basin were studied. Field observations of mesoscopic structures, analyses of digital elevation models and geological maps, supplemented with electrical resistivity tomography surveys were performed. Particular attention was paid to joint network analysis. The NE-SW-trending Krowiarki and Hruštinka-Biela Orava sinistral fault zones were recognized as key tectonic features that influenced the Orava Basin development. They constitute the north-eastern part of a larger Mur-Mürz-Žilina fault system that separates the Western Carpathians from the Eastern Alps. The interaction of these sinistral fault zones with the older tectonic structures of the collision zone caused the initiation and further development of the Orava Basin as a strike-slip-related basin. The Krowiarki Fault Zone subdivides areas with a different deformation pattern within the sediments of the Central Carpathian Palaeogene Basin and was active at least from the time of cessation of its sedimentation in the early Miocene. Comparison of structural data with the recent tectonic stress field, earthquake focal mechanisms and GPS measurements allows us to conclude that the Krowiarki Fault Zone shows a stable general pattern of tectonic activity for more than the last 20 myr and is presently still active.

The Szamotuły Graben covers the southernmost part of the Permo-Mesozoic Poznań–Szamotuły Fault Zone. Along this regional discontinuity there are several salt structures, including the Szamotuły diapir, over which an extensional graben formed in the Paleogene and Neogene. The graben is located north of Poznań in central- western Poland, and is NW–SE-trending, ~20 km long, 3–5.5 km wide, and up to 160 m deep. It is filled with Lower Oligocene and Neogene sediments, including relatively thick lignite seams. Data from boreholes allow the assignment of the graben-fill sediments to appropriate lithostratigraphic units. Furthermore, analysis of changes in the thickness of these units provides evidence for periods of accelerated graben subsidence or uplift relative to its flanks. As a result, two distinct stages of tectonic subsidence and one inversion in the Paleogene–Neogene evolution of the Szamotuły Graben have been distinguished. Thus, relatively significant subsidence occurred in the Early Oligocene and the middle Early–earliest Mid-Miocene, while slight inversion took place in the middle part of the Mid-Miocene.

Artykuł analizuje rolę czasopism społeczno-kulturalnych wydawanych przez mniejszości narodowe i etniczne oraz grupy imigranckie. Wychodząc z definicji tego segmentu prasy oraz rozpatrując jej miejsce w komunikowaniu międzykulturowym zostały wyszczególnione trzy modele funkcjonowania tego rodzaju czasopism. W modelu pierwszym poszczególne tytuły dążą do upodmiotowienia własnej społeczności w sferze publicznej poprzez podkreślanie wspólnoty losów z większością. Z kolei w modelu drugim upodmiotowienie odbywa się poprzez akcentowanie różnic. Model trzeci natomiast dotyczy tych czasopism, których już sama obecność nadaje społeczności podmiotowość.

Artykuł prezentuje ostatnią dekadę dorobku publicystycznego Krystyny Cywińskiej, drukowanego na łamach londyńskiego „Nowego Czasu”** w latach 2007–2017. Jest znaną dziennikarką, działającą w Londynie od 1947 r. Doświadczenie zawodowe zdobywała w Radio Wolna Europa, BBC, londyńskim „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza” oraz jego sobotnim wydaniu „Tydzień Polski”. Przez 50 lat uprawiania dziennikarstwa wypracowała swój własny publicystyczny styl komentowania rzeczywistości społeczno-politycznej, najczęściej Polaków żyjących na emigracji.

Ponieważ Krystyna Cywińska po przejściu z londyńskiego „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza” w 2007 r. do opiniotwórczego „Nowego Czasu” — tytułu stworzonego przez nową falę emigracji lat 80. XX w. — stała się symbolem łączącym dawną emigrację z młodą, uznano, że należy poszerzyć wiedzę na temat sposobu uprawiania przez nią dziennikarstwa. Analizie jakościowej zostało poddanych 119 felietonów jej autorstwa, które opublikowano w „Nowym Czasie” w latach 2007–2017. Dziennikarka poruszała następujące tematy: wyobcowanie z polskości pokolenia rodaków urodzonych na Wyspach Brytyjskich, kwestie asymilacji w nowym kraju osiedlenia; namawiała Polaków, by czynnie włączyli się w życie polityczne żyjąc na emigracji, apelowała o zachowanie czystości języka polskiego na obczyźnie, o rzetelność dziennikarską, czyniła refleksje na temat świąt obchodzonych przez Polaków. Z troską pochylała się nad patologią społeczną, w tym nad przemocą domową, przestrzegała przed „dziką lustracją” w Polsce, komentowała informacje o współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa znanych postaci życia polskiej diaspory na świecie, nie tylko w Wielkiej Brytanii. Analizowała pojęcie patriotyzmu, zmiany w Polsce po 1989 r. Interesują ją również problemy współczesnego terroryzmu islamskich fundamentalistów, fala emigrantów napływających do Europy Zachodniej, zmiany obyczajowe po napływie emigrantów różnych narodowości do Wielkiej Brytanii, z którymi kraj sobie nie radzi. Nie stroni od uwag na tematy kulturalne. Piętnuje brytyjskie czasopisma, drukujące artykuły szkalujące Polaków. Polemika dla niej jest „duszą publicystyki”.

Prasa żydowska w języku polskim w Galicji w latach 1870–1918 tworzona była przez środowiska skupione wokół określonych ideologii politycznych. Największą rolę na polu wydawnictw prasowych odgrywali zwolennicy haseł syjonizmu, czego przykładem są „Przyszłość”, „Wschód”, „Moriah”. Drugą grupę tworzyli asymilatorzy, skupieni wokół lwowskich tytułów — „Jedność”, „Zjednoczenie”. Własne trybuny posiadały ugrupowania o poglądach socjalistycznych i Stronnictwo Niezależnych Żydów. Głównymi ośrodkami wydawniczymi były Lwów i Kraków. Większość żydowskich periodyków w języku polskim cechowała efemeryczność. Artykuł przynosi przegląd tytułów prasy żydowskiej w języku polskim wydawanej w Galicji w latach 1870–1918. Charakterystyki pism żydowskich w języku polskim dokonano na tle galicyjskiej prasy żydowskiej ukazującej się w języku jidysz, hebrajskim, niemieckim i innych.

Polskie czasopisma popularnonaukowe nie zostały dotychczas zbadane pod względem układu graficznego oraz szaty graficznej. Podjęcie szczegółowych analiz z tego zakresu miało na celu prześledzenie rozwoju grafiki czasopism wydawanych na ziemiach polskich od 1758 do 1939 roku, wskazanie charakterystycznych elementów składających się na zewnętrzny kształt periodyku oraz, w powiązaniu z wynikami badań materiału ilustracyjnego — wykazanie wartości estetycznych i edukacyjnych ilustracji. W artykule przedstawiono zarys wyników badań grafiki pięćdziesięciu czasopism, reprezentatywnych zarówno pod względem wymienionych zagadnień, jak i popularnonaukowego typu periodyków. Pełne wyniki badań wraz z materiałem faktograficznym i tabelami danych przydatnych w dalszych badaniach porównawczych zawarto w książce.

Autor dokonuje przeglądu, opisuje i w konsekwencji formułuje własną definicję czasopism literackich młodych na przykładzie wybranych tytułów wydawanych po roku 1945 („Pokolenie” Romana Bratnego, „Nurt” Tadeusza Borowskiego, „Walka” dod. do krakowskiego „Dziennika Polskiego” Adama Włodka, „Inaczej” Tadeusza Jęczalika, „Po prostu” [1956/57], „Wyboje” związane z poznańską grupą „Wierzbak”, „Czarno na Białym czyli Zebra”, Zeszyty „Orientacje”). Część artykułu wskazuje na młodoliterackie przedziały, kształtowanie się kolejnych grup i pokoleń literackich, które nastąpiły po odejściu pokolenia Kolumbów i ich dwumiesięcznika „Sztuka i Naród”. Zjawisko: Czasopisma literackie młodych autor opisał na tle dziejów oficjalnej prasy literackiej tamtych lat. Nawiązując do teorii pokoleń literackich profesora Kazimierza Wyki autor wskazuje na rolę czasopisma w debiucie pisarza, w kształtowaniu programu literackiego grup i pokoleń literackich oraz jak odmienny jest ten mechanizm w czasopismach literackich młodych, przeciwstawiając je kategorii: czasopisma literackie dla młodych.

Nasz plon. Książka pamiątkowa Pięćdziesięciolecia „Przyjaciela Dzieci” (Warszawa 1912) była opublikowanym de facto staraniem i nakładem redakcji z wielomiesięcznym opóźnieniem wydawnictwem jubileuszowym w 50-lecie ukazywania się najstarszego ówcześnie na ziemiach polskich a wciąż istniejącego warszawskiego tygodnika dla dzieci „Przyjaciel Dzieci” (1861–1915), którego okrągły jubileusz przypadał faktycznie 3 IV 1911 roku. Nieujawnioną przez wydawcę redaktorką tomu (a także autorką znacznej części zawartych w nim tekstów) była prawdopodobnie członkini redakcji „Przyjaciela Dzieci”, działaczka oświatowa i literatka Jadwiga Chrząszczewska (ok. 1870–1935), nieposiadająca jednakowoż stosownych kwalifikacji edytorskich, historycznoprasowych i historycznoliterackich ani niemogąca zdecydować się, czy publikacja ma być ostatecznie adresowana do czytelnika dorosłego czy dziecięcego. To wszystko niekorzystnie zaważyło na zawartości wydawnictwa pełnego usterek techniczno-redakcyjnych, nieścisłości a nawet rażących błędów merytorycznych w rekonstruowaniu dziejów pisma oraz podawanych tutaj wiadomościach z historii literatury i prasy dla dzieci, a także mocno subiektywnego i niereprezentatywnego w doborze uznanych za najwartościowsze utworów „Przyjaciela Dzieci” z półwiecza, przedrukowanych w okolicznościowym wyborze. Z drugiej strony wszakże była to jedna z najwcześniejszych ksiąg jubileuszowych czasopism polskich a pierwsza w ogóle dotycząca w zasadzie lekceważonych dotąd periodyków dla młodego odbiorcy. Wśród współczesnych tom przeminął bez echa.