Abstrakt
Autorka z pozycji socjologa przedstawia kulturowe i społeczne uwarunkowania pojawienia się w postmodernistycznym świecie ery upamiętniania (,,commemoration era"). Wskazuje na zmiany zachodzące w dyskursie historycznym i społecznej recepcji historii, przechodzącej od monologu odpowiadającego ,,Wielkiej Historii" (,,Grande Histoire") do wielości głosów, wprowadzającej wielość i różnorodność ujęć przeszłości a odpowiadających ,,Małym Historiom" (,,Petite Histoire"). Zastanawia się, czy wielość ujęć i odpowiadająca im wielość dyskursów jest możliwa. W tym kontekście podkreśla i rozpatruje problem wzajemnych relacji historii i pamięci, a także kwestię braku pamięci i zamazywania pamięci. W kategoriach wzajemnej relacji pamięci i historii omawia możliwości i niebezpieczeństwa tkwiące w reinterpretacji historii we współczesnym świecie zagrożonym terroryzmem po 11 września i w Europie po upadku muru berlińskiego. Szczególną uwagę poświęca teoretycznym i etycznym implikacjom reinterpretacji historii w Europie postsowieckiej. Wskazuje na etyczne aspekty kreowania i wymazywania pamięci, wreszcie określa powinności pamięci. Teoretyczny wywód egzemplifikuje studium przypadku, bliskimjej kulturowo, ale spinającym zarazem całość rozważań teoretycznych. Przypadkiem tym jest los mieszkańców Foiby w Istrii w czasie II wojny światowej.
Przejdź do artykułu