Praca przedstawia problem dopasowania powierzchni tego samego terenu przy wykorzystaniu zdjęć wykonanych z pułapu lotniczego i satelitarnego oraz danych, takich jak np.: SAR, IFSAR, LIDAR. Praca koncentruje się na określeniu możliwości zastosowania liniowych cech, takich jak: poligony wzdłuż sieci komunikacyjnej, czy warstwice terenu, które są przydatne do rozwiązywania problemu dopasowania powierzchni. Linie określone na zdjęciu lub na powierzchni terenu są przedstawione za pomocą analitycznej funkcji parametrycznej w częstotliwościowej przestrzeni dzięki rozwiązaniu zadania wcięcia przestrzennego i zastosowania wzoru Fourier'a. Proces dopasowania odpowiednich liniowych cech parametrycznych w tej przestrzeni został zrealizowany przy zastosowaniu centroid transformacji. Otrzymane parametry transformacji stanowią podstawowe dane do przekształcenia drugiego zdjęcia (drugiej powierzchni) w pierwsze (pierwszą powierzchnię).

W pracy przedstawiono metodę analizy statystycznej wielowymiarowych danych za pomocą transformacji PCA (Principal Components Analysis), zrealizowaną za pomocą sieci neuronowej. Transformacja PCA, związana z transformacją Karhunena-Loeve jest stosowana w przetwarzaniu sygnałów traktowanych jako procesy stochastyczne. Omawiana w pracy metoda, umożliwia redukcję przestrzeni danych wejściowych na podstawie wyznaczonych niezależnych składników głównych z uwzględnieniem ich znaczenia.

W pracy przedstawiona została metoda badania prawidłowości w przestrzennym rozmieszczeniu obiektów i zjawisk, nazwana przez autora metodą koncentracji przestrzennej. W tych dziedzinach wiedzy, dla których istotne jest poznanie prawidłowości w przestrzennym rozmieszczeniu zjawisk, pojęcie koncentracji jest używane w dwojakim znaczeniu. W ujęciu funkcjonalnym oznacza ono mechanizm przebiegu procesów, które prowadzą do zróżnicowania skupienia badanych zjawisk lub obiektów w przestrzeni. W ujęciu strukturalnym natomiast, pojęcie koncentracja rozumiane jest jako opis pewnego stanu jaki osiągnął badany układ przestrzenny, stanu większego lub mniejszego skupienia jego elementów. Przedmiotem rozważań jest koncentracja w tym drugim znaczeniu. Proponowana metoda koncentracji przestrzennej jest narzędziem, które daje szerokie możliwości prowadzenia badań. Przyjęto założenie, że koncentracja jest wyznaczana względem wybranej zgodnie z celem badań funkcji odniesienia. Istnieje w związku z tym możliwość badania różnych aspektów prawidłowości rozmieszczenia zjawisk. Należy podkreślić, że proponowana metoda ma charakter ogólny, w tym sensie, że obejmuje również inne stosowane dotychczas sposoby badań oparte na miarach koncentracji oraz daje duże możliwości poszukiwań prawidłowości w przestrzennym rozmieszczeniu zjawisk i obiektów. Podany w prostej formie algorytm wyznaczania koncenuacji przestrzennej daje podstawy do przygotowania oprogramowania i automatyzację procesu badań.

W ostatnich trzech latach problem integracji danych otrzymanych z różnych źródeł jest jednym z głównych kierunków badań. Dane dotyczące tego samego terenu takie jak LIDAR, SAR, IFSAR i inne są wykorzystywane do generowania DEM, ekstrakcji budynków na terenach zaludnionych, badania deformacji terenu w wyniku powodzi, wulkanów itd. Do rozwiązania tego zadania wykorzystano funkcje celu jako podstawowe do spasowania powierzchni (surface matching technique) pozwalające na jednoczesne prowadzenie dwu rozwiązań: utworzenia relacji pomiędzy cechami dwóch powierzchni (correspondence task) i określenia ich parametrów (transformation task). Zaproponowane w tej pracy dwie funkcje celu są reprezentowane w podrozdziałach 1.4 i 1.5. Pierwsza jest oparta o warunek przynależności kolejnych transformowanych punktów z drugiego zbioru do generowanych trójkątów (TIN models) pierwszego zbioru. Natomiast, druga funkcja celu została oparta o warunek minimalizacji różnic odpowiednich wektorów normalnych elementów powierzchni trójkątów generowanych z drugiego zbioru i kwadratów generowanych w pierwszym zbiorze.

In the paper the mathematical approach of cadastre performance in time dimension is proposed. It is an amplification of the mathematical model of cadastre, which has been formulated by the Author before by means of the set theory.

W niniejszej pracy przdstawiono ogólną koncepcję metody wyrównania obserwacji geodezyjnych z zastosowaniem szeregów Edgewortha. Zaproponowano zastąpienie rozkładów prawdopodobieństw aproksymantąreprezentowaną szeregiem Edgewortha, który byłby uniwersalnym, probabilistycznym modelem zadania wyrównawczego. Szczególną uwagę zwrócono na analizę dokładności. Wyznaczono macierz kowariancji C; wektora X, jej estymatora C; oraz estymator współczynnika wariancji ci-0• Ustalono niektóre własności metody.

Assuming correlation only within the results of measurement repetitions for each quantity observed in a network, equivalence has been proved for two forms of parametric adjustment model, which differ in the approach to measurement repetitions and are called the one-stage and the two-stage model respectively. As a complement to the known criterion of imperceptibility of disturbances in observations, the criterion of imperceptibility of correlation between the components of the observation vector has been formulated, which applies to each of the modules of the two-stage model. Assuming the structure of the observation error, being slightly developed as compared to the standard structure, the cases of meeting of each of the above criteria in those modules have been presented. Then, the relationship which combines measures of internal reliability for both the adjustment models under question has been given.

Przy porównaniu dwóch powierzchni terenu, które są reprezentowane dwoma zbiorami danych punktów otrzymanych z różnych sensorów tego samego obszaru wykorzystano sieć neuronową Hopfiel'da HNN (Hopfield' s Neural Network) dla uzyskania rozwiązania optymalnego, tzn. kiedy funkcja energii tej sieci zdąża do minimum. Funkcję tę wyznaczono z sumy warunków zapewniających jednoznaczność cech należących do odpowiednich elementów powierzchni oraz z funkcji celu. Stabilny stan sieci HNN jest określony wówczas, gdy funkcja energii dąży do minimum. W tak.im przypadku zadanie dopasowania dwóch powierzchni jest najlepsze.

W artykule opisano możliwości wykorzystania oprogramowania firmy Intergraph o nazwie Digital Cartographic Studio (DCS) w procesie redakcji mapy na podstawie danych przechowywanych w systemie informacji geograficznej. Artykuł składa się z dwóch części, pierwsza zawiera opis zasad tworzenia znaków umownych, w drugiej przedstawiono zasady tworzenia i używania w DCS reguł stosowanych przy opracowaniu grafiki mapy.

Celem niniejszego artykułu było przedstawienie wyników badań prowadzonych nad nową formulą odwzorowawczą do dynamicznego, trójwymiarowego, realistycznego zobrazowania informacji geometrycznej o środowisku geograficznym. Formulą tą nazywaną dynamicznym odwzorowaniem perspektywicznym, określono odwzorowanie perspektywiczne na płaszczyznę z jednym stałym punktem rzutowania w pozycji obserwatora, przy czym zarówno płaszczyzna rzutowania jak i punkt rzutowania dowiązane są do jednostki pływającej będącej w ruchu. W artykule przedstawiono opis matematyczny dynamicznego odwzorowania perspektywicznego, opartego na dwóch koncepcjach związania jednostki pływającej (będącą w ruchu) z układem rzutowania (płaszczyzną i punktem rzutowania), tj.: poprzez trzy ustalone, niewspółliniowe punkty (o znanym położeniu względem geocentrycznego układu odniesienia) znajdujące się na jednostce pływającej, poprzez ustalony punkt (o znanym położeniu względem geocentrycznego układu odniesienia) i kurs rzeczywisty jednostki pływającej. Pierwsza koncepcja, w której więzami są trzy ustalone, niewspólliniowe punkty znajdujące się na jednostce pływającej, pozwoli na dynamiczne zobrazowanie rejonu żeglugi, zmieniające się dynamicznie nie tylko ze względu na ruch jednostki pływającej, ale także ze względu najej przechyły poprzeczne i podłużne oraz nurzanie. Dlatego też, zobrazowanie to nie będzie zawsze użyteczne dla nawigacji, szczególnie przy złych warunkach hydrometeorologicznych, ale winno dać dobrą podstawę do pełniejszego wykorzystania porównawczych metod pozycjonowania, chociażby przez możliwość porównywania z obrazami z kamery wizyjnej, czy sonaru.Druga koncepcja, powinna pozwolić na dynamiczne zobrazowanie rejonu żeglugi, w czasie ruchu i w czasie zmiany kursu jednostki pływającej. Zobrazowanie to będzie odporne na przechyły poprzeczne i podłużne oraz nurzanie Jednostki pływającej, dlatego ta koncepcja wydaje się być najkorzystniejsza do prezentowania na mostku nawigacyjnym Elektronicznej Mapy Nawigacyjnej.

In the present paper, the damage of fiber-reinforced composite laminates is considered with the aim to examine the change of their mechanical properties. The crucial issue for theoretical analysis is to construct constitutive relations, which talce into account the development of damage, along with stress and strain. The paper is mainly focused on this problem. In order to derive an adequate description, the author employs an approach based on polynomial invariants functions and invariants integrity basis by Adkins.