Prezentowany tekst dotyczy wykorzystania symbolu dzieciństwa i sieroctwa w bieżącej polityce władz rosyjskich. Od początku konstytuowania się reżimu bolszewickiego, bezdomne dzieci (bezprizorni) stały się przedmiotem zainteresowania aparatu bezpieczeństwa, organizowanego przez F. Dzierżyńskiego. W tamtym czasie rozwinęła się także pedagogika A. Makarenki. Te działania miały na celu stworzenie nowego sowieckiego człowieka. Po rozpadzie Związku Radzieckiego, w Rosji znowu pojawił się problem bezdomności dzieci. Po kilkunastu latach okazało się, że dzieci i sieroty jako symbol bezbronności mogą być wykorzystane w bieżącej polityce władz Kremla. W rekcji na amerykańską tzw. „ustawę Magnitskiego”, władze Rosji wprowadziły „ustawę Dimy Jakowlewa” zabraniającą adopcji rosyjskich dzieci do USA. Okazało się, że dziecko jako symbol niewinności i bezbronności jest inwariantnym elementem w bieżącej polityce władz rosyjskich. Łączy w sobie symbolikę związaną z walecznością, poświęceniem i ofiarą, co pozwala na uzasadnienie aktualnego kursu politycznego władzy w Rosji.