Szelf kontynentalny położony poza 200 milami morskimi od linii podstawowej, od której mierzona jest szerokość morza terytorialnego, stanowi istotną wartość dla państw. Rozwój technologii pozwolił na gospodarcze wykorzystanie i naukowe badania odległych części dna i podziemia oceanów. Oceaniczne szelfy kontynentalne są bogate w żywe zasoby – cenne ze względu na zasoby genetyczne i ich komercyjne zastosowania. Również wiele zasobów nieożywionych znajduje się na oceanicznych szelfach, w tym węglowodory (ropa naftowa i gaz) i minerały (np. mangan, nikiel, kobalt, złoto, diamenty, miedź, cyna, tytan, żelazo, chrom i galena). W związku z tym niektóre państwa przeznaczyły znaczne środki finansowe na przeprowadzenie badań swoich szelfów kontynentalnych. Komisja
ds. Granic Szelfu Kontynentalnego otrzymała siedemdziesiąt siedem wniosków i wydała dwadzieścia dziewięć zaleceń zgodnie
z art. 76 ust. 8 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza. W nadchodzących dziesięcioleciach oczekiwana jest dalsza poprawa możliwości technologicznych, pozwalających na dokładniejsze zbadanie odległych części oceanicznych szelfów kontynentalnych.