Celem niniejszego artykułu jest opisanie wybranych zjawisk składniowych dotyczących niefinitywności oraz ukazanie najczęstszych typów zdań podrzędnych z wyzerowaną formą czasownika w języku niemieckim w jego XVII-wiecznej fazie rozwoju. Stosowanie konstrukcji bez Verbum finitum wydaje się być szczególnie częste w okresie języka wczesno-nowo-wysoko-niemieckiego. Również dzisiaj można zaobserwować struktury niefinitywne. Jednak ich rola we współczesnym dyskursie różni się od tej, jaką pełniły konstrukcje historyczne.