We wszystkich obszarach aktywności twórczej wyobraźnia, jest niezbędnym elementem w życiu i funkcjonowaniu człowieka. W wielu sytuacjach życiowych jest ona nieodłącznym elementem wykorzystywanym w sposób mniej lub bardziej świadomy. Pozwala tworzyć wyobrażenia, które nie mają odpowiedników w żadnym z wrażeń, stanowiąc podstawę twórczości wszelkiej aktywności człowieka. Wyobraźnia jest naturalnym przedłużeniem wzroku, specyficzną zdolnością do wywoływania obrazów, pobudzającą do twórczego myślenia i działania. W dzisiejszych czasach człowiek nieustannie bombardowany jest coraz większą ilością dźwięków i obrazów, które „zagłuszają” naturalny rozwój wyobraźni. Szybki postęp technologiczny, którego jesteśmy świadkami, nie pozostaje bez wpływu na rozwój twórczego myślenia, tworzy bariery ograniczające człowieka.

Celem tej analizy jest ustalenie, w jakim stopniu podziały na szkoły: bezpłatne i pobierające opłaty, publiczne i niepubliczne oraz prowadzone w trybie stacjonarnym i nie-stacjonarnym kreują nierówności w dostępie do wykształcenia. Chodzi o stwierdzenie, w których szkołach nadreprezentowane są osoby pochodzące z kategorii o wyższym statusie społecznym (takich jak inteligencja), a w których reprezentanci klas niższych – robotników i chłopów. Dane pochodzą z Polskiego Generalnego Sondażu Społecznego zrealizowanego w 2008 roku na próbie ogólnokrajowej. Wyniki analizy wskazują, że podziały te okazują się istotnymi wyznacznikami nierówności edukacyjnych na poziomie szkół ponadpodstawowych i ponadśrednich. Świadczyłoby to o kształtowaniu się nowych wymiarów stratyfikacji społecznej – na bazie dostępu do różnych rodzajów szkół z tego samego poziomu, klasyfikowanych jako „lepsze” i „gorsze”.

W niniejszym artykule podjęto zagadnienie ekologicznych mostów pieszych kreujących przyjazne tereny (enklawy) zieleni w miejskich tkankach urbanistycznych. Omówione przypadki obejmują realizacje takich projektów jak: High Line w Nowym Jorku i Garden Bridge w Londynie. Myślą przewodnią artykułu jest porównanie zielonych mostów wkomponowanych w miejską tkankę urbanistyczną z „żywymi mostami”. Autorka artykułu podkreśla ograniczenia potencjalnej możliwości uprawiania „żywych mostów” w miejskiej tkance, wynikające z klimatu, czasu ich powstania i ograniczeń przestrzeni miejskiej. Zauważa także silne tendencje do kreowania stref zieleni w „betonowej” tkance urbanistycznej, ale także użycia sztucznych materiałów w tkance „żywych mostów”.

W procesie wydobycia i wzbogacania urobku węglowego powstają znaczne ilości materiałów odpadowych, głównie skała płonna oraz muły węglowe, uznawane za odpad lub surowiec. Podstawowe kierunki zagospodarowania skały płonnej oraz odpadów wydobywczych to produkcja kruszyw, produkcja pełnowartościowych produktów energetycznych oraz roboty likwidacyjne w kopalniach węgla kamiennego i podsadzanie wyrobisk. W pracy przedstawiono propozycję poszerzenia tych działań dla lepszego wykorzystania materiałów odpadowych. Rozpoznano możliwość wykorzystania kruszyw lub odpadów do wypełniania wyrobisk odkrywkowych, również na obszarach będących w zasięgu zbiorników wód podziemnych, możliwość budowy warstw izolujących z materiału odpadowego (muły węglowe) oraz wytwarzanie mieszanek mułów węglowych z osadami ściekowymi celem produkcji materiałów o dobrych właściwościach energetycznych. Analizę przeprowadzono na podstawie badań własnych i danych literaturowych, dotyczących szeregu wybranych parametrów materiałów odpadowych. Wykonano i przedstawiono wstępne badania wielkości ciepła spalania oraz wartości opałowej mułów węglowych w połączeniu z innym materiałem odpadowym, jakim są osady ściekowe. Zaproponowane sposoby i działania wpisują się w dotychczasowe kierunki zagospodarowania, jednak pozwalają na rozszerzenie zakresu stosowania zarówno odpadów wydobywczych, jak i produktów wytwarzanych na bazie skały płonnej czy mułów węglowych. Jednak ze względu na częsty brak stabilnego składu tych materiałów, każdorazowo przed próbą ich zastosowania należy dokonać oceny ich aktualnych właściwości. Wnioskuje się, że istotne jest kontynuowanie badań celem promowania wykorzystania gospodarczego już istniejących metod oraz poszukiwania nowych rozwiązań dla zagospodarowania odpadów wydobywczych.

Artykuł podejmuje temat integracji przestrzennej w środowisku miejskim składającym się z rozproszonych fragmentów o różnym sposobie zagospodarowania i genezie. Rozważania przeprowadzono na konkretnym przykładzie — obszarze obejmującym okolicę Dworca Towarowego w Krakowie. Podjęto próbę określenia specyfiki tego typu miejsca, przedstawienia procesów, które na przestrzeni dziejów kształtowały obecny stan zagospodarowania oraz identyfikacji bieżących problemów i barier przestrzennych. Następnie przystąpiono do sporządzenia koncepcji zagospodarowania danego obszaru, obejmującej poprawę jego spójności przestrzennej i kreację nowej, przyjaznej dla użytkownika przestrzeni. Rozważono przykładowe akcje projektowe, które mogą zostać podjęte w trudnej, dotkniętej problemem dezintegracji przestrzeni, aby poprawić jakość jej zagospodarowania.