W 1998 roku, z inicjatywy prasoznawców krakowskich, śląskich i kieleckich związanych z Wyższą Szkołą Pedagogiczną, Uniwersytetem Jagiellońskim, Uniwersytetem Śląskim i Wszechnicą Świętokrzyską, ukazał się pierwszy tom „Rocznika Historii Prasy Polskiej”, periodyku naukowego, który miał wypełnić lukę po zamkniętym w 1993 roku warszawskim „Kwartalniku Historii Prasy Polskiej” wydawanym przez Instytut Badań Literackich. „Rocznik” jako organ naukowy Komisji Prasoznawczej Oddziału PAN w Krakowie, najpierw jako półrocznik, od 2014 roku jako kwartalnik borykał się z kłopotami natury finansowej, ale przetrwał ciężkie czasy i do chwili obecnej służy specjalistom z zakresu historii mediów. Artykuł ukazuje główne nurty zainteresowań naukowych prezentowanych w „Roczniku” w latach 1998–2017 przez badaczy z różnych ośrodków.

W niniejszym tekście opisano trzy polskie inicjatywy prasowe z I połowy XIX wieku, które nie doczekały się realizacji. Dwie z nich powstały w Krakowie i jedna w Kaliszu. Ich poznanie było możliwe dzięki odnalezionym w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej prospektom wydawniczym, w których wydawcy przedstawili swoje zamierzenia.

W bieżącym, 2019 roku przypada jubileusz pięćdziesięciolecia Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego. Wieloletnia aktywność organizacji oraz różnorodność podejmowanych przedsięwzięć, nawet w ujęciu ogólnym pobudza do refleksji: 1) regularne periodyki; 2) powielane maszynopisy, biuletyny; 3) programy festiwali (broszury festiwalowe); 4) inne (druki, publikacje akcydentalne, plakaty). Celem artykułu jest ukazanie mechanizmów promocji PSJ oraz jego inicjatyw i ewolucji medialnych (tu: prasowo-wydawniczych) sposobów dotarcia do fanów jazzu.