Juvenile fishes of the family Nototheniidae were recorded during fishing for krill eastwards of the Balleny Islands. The paper describes juveniles of the most abundant species. Trematomus bernacchii and Pagothenia brachysoma, their distribution and abundance. Also the correctness of assigning of some juveniles to the species T. bernacchii is discussed.

Observations on abundance and distribution of juvenile fish within the krill concentrations were made during February—March 1981. Juvenile and scarce postlarval stages belonging to 23 species of the suborder Notothenioidei were recorded in the investigated area. Chionodraco rastrospinosus and Chaenodraco wilsoni were the most frequent and numerous species. Juvenile fish, as well as extensive concentrations of krill, were recorded mainly in the southern part of the Bransfield Strait and in the shelf waters westwards of the Palmer Archipelago. The juveniles were however absent in the open waters of the Drake Passage.

The evolution of juvenile justice in the shadow of Brazil’s military dictatorship tells a stark story, in which the art of exclusion was perfected.

During the SIBEX1' programme in December 1983/January 1984, 27 hauls were made from the "Profesor Siedlecki" with a 368 — mesh midwater sampling trwal. A total of 13 fish species at postlarval or juvenile stages was found in the catches. The greatest aboundance and species diversity of juvenile ichthyofauna was observed within shelf waters of the Peninsula. Postlarval and juvenile Pleuragramma antarcticum was the most common and most aboundant species there.

In pelagic catches of the Polish BIOMASS III Expedition 24 fish species belonging to 6 families were encountered. Pleuragramma antarcticum, Electrona antarctica and Protomyctophum bolini dominated in the Bransfield Strait. Pagothenia brachysoma was abundant in the region of Elephant Island. The presence of juvenile Channichthyidae was recorded in this area only in January. In comparison with observations in other seasons an increased frequency of Chaenodraco wilsoni and decreased frequency of Chaenocephalus aceratus was noted.

The aim of this study was to determine the hardness and reduced modulus of elasticity of juvenile wood of Scots pine (Pinus sylvestris L.) using the nanoindentation method, and then to compare the results obtained with those of mature wood. The hardness of juvenile pine wood determined by means of the nanoindentation method was 0.444 GPa while for mature wood it was 0.474 GPa. Statistically significant differences between the values were found. The reduced modulus of elasticity in juvenile wood was 14.0 GPa and 16.4 GPa in mature wood. Thus, the hardness values obtained were about 7% higher, while the modulus of elasticity was 17% higher in mature wood. All determinations were made in the S2-layer of the secondary cell wall.

Pierwsza część artykułu przedstawia dzieje wydawnicze tygodnika „Przyjaciel Dzieci” za redakcji Jana Skiwskiego (1892–1911) i przeobrażenia jego zawartości literackiej, polegające na ostrożnej rewizji zasad z czasów kadencji Jana Kantego Gregorowicza (1867–1890) przy zachowaniu podstawowych związków ze wzorcami artystycznymi epoki pozytywizmu.

Druga część artykułu przedstawia zawartość głównych działów „Przyjaciela Dzieci” lat 1892–1911, takich jak dział artykułów i pogadanek popularnonaukowych, podróżniczo-krajoznawczo-etnograficzny, życiorysów, tzw. „czynów nauczających” oraz dział religijny. Omawia również działy ciekawostkowo-rozrywkowe: tzw. „artykuły różnej treści”, nowe działy „Ze świata” i „pożyteczne zabawy i rozrywki”. Zaprezentowano także ostry atak na anachronizmy treściowe warszawskiego tygodnika przeprowadzony w r. 1901 na łamach „Poradnika dla Czytających Książki”.

Zarówno „Przyjaciel Młodzieży”, jak i „Przyjaciel Dzieci” uzyskały zgodę władz rosyjskich na dalsze ukazywanie się w czasie wojny. Starały się utrzymywać dotychczasową zawartość i strukturę, wprowadzając jednakże na swoje łamy m.in. dostosowane do możliwości percepcyjnych starszych lub młodszych odbiorców informacje o aktualiach polityczno‑militarnych. Oba pisma zostały zlikwidowane w niejasnych okolicznościach wkrótce po wyparciu Rosjan i wkroczeniu do Warszawy wojsk niemieckich, ich ostatnie numery wyszły z datą 23 X 1915 r.

Anne of Green Gables by L.M. Montgomery (1908) enjoys unprecedented popularity in Poland and has played a considerable role in the shaping of modern Polish culture. As many as fourteen different translations of the fi rst volume of the series have been published; moreover, there exists an active Polish fandom of Montgomery’s oeuvre. The authors of this article briefly discuss the cultural and social aspects of this phenomenon which was triggered off in 1911 by Rozalia Bernsteinowa’s Polish translation of Anne of Green Gables. Her translation, still regarded as the canonical text, greatly altered the realities of the original novel. As a result, in Poland Anne of Green Gables has the status of a children’s classic, whereas readers in the English-speaking world have always treated it as an example of the sub-genre of juvenile college (school) girls’ literature. The identity of the Polish translator of L.M. Montgomery’s book remains a mystery, and even the name on the cover may well be pen name (though, at any rate, it strongly suggests that she must have belonged to the Jewish intelligentsia of the early 20th century). What we do know about her for fact is that she was a translator of German, Danish, Swedish, Norwegian and English literature. Comparing Rozalia Bernsteinowa’s Polish text to its English original has been a subject of many Polish B.A. and M.A. theses. The argument of this article is that her key reference for was not the English text, but that of the fi rst Swedish translation by Karin Jensen named Anne på Grönkulla (1909).

Nasz plon. Książka pamiątkowa Pięćdziesięciolecia „Przyjaciela Dzieci” (Warszawa 1912) była opublikowanym de facto staraniem i nakładem redakcji z wielomiesięcznym opóźnieniem wydawnictwem jubileuszowym w 50-lecie ukazywania się najstarszego ówcześnie na ziemiach polskich a wciąż istniejącego warszawskiego tygodnika dla dzieci „Przyjaciel Dzieci” (1861–1915), którego okrągły jubileusz przypadał faktycznie 3 IV 1911 roku. Nieujawnioną przez wydawcę redaktorką tomu (a także autorką znacznej części zawartych w nim tekstów) była prawdopodobnie członkini redakcji „Przyjaciela Dzieci”, działaczka oświatowa i literatka Jadwiga Chrząszczewska (ok. 1870–1935), nieposiadająca jednakowoż stosownych kwalifikacji edytorskich, historycznoprasowych i historycznoliterackich ani niemogąca zdecydować się, czy publikacja ma być ostatecznie adresowana do czytelnika dorosłego czy dziecięcego. To wszystko niekorzystnie zaważyło na zawartości wydawnictwa pełnego usterek techniczno-redakcyjnych, nieścisłości a nawet rażących błędów merytorycznych w rekonstruowaniu dziejów pisma oraz podawanych tutaj wiadomościach z historii literatury i prasy dla dzieci, a także mocno subiektywnego i niereprezentatywnego w doborze uznanych za najwartościowsze utworów „Przyjaciela Dzieci” z półwiecza, przedrukowanych w okolicznościowym wyborze. Z drugiej strony wszakże była to jedna z najwcześniejszych ksiąg jubileuszowych czasopism polskich a pierwsza w ogóle dotycząca w zasadzie lekceważonych dotąd periodyków dla młodego odbiorcy. Wśród współczesnych tom przeminął bez echa.