Przeprowadzono analizę wyników opróbowań utworów miocenu autochtonicznego wieku baden górny - sarmat dolny w zapadlisku przedkarpackim rurowymi próbnikami złoża. Testy złożowe były wykonywane w nieorurowanych oraz w orurowanych odcinkach odwiertów, z których otrzymano przypływy wody złożowej o różnym stopniu nagazowania, a niekiedy też zanieczyszczonej filtratem płuczki wiertniczej. Łącznie przeanalizowano 57 interwałów wytypowanych metodami geofizyki wiertniczej. Metodami analizy statystycznej wyznaczono zależność ciśnienia złożowego od głębokości zalegania utworów miocenu, a także zależność początkowego przeciwciśnienia wytwarzanego na te utwory podczas testu RPZ, od głębokości zalegania tych utworów. Natomiast nie stwierdzono korelacji między wydatkiem wody a początkowym ciśnieniem różnicowym. Dla wybranych 22 interwałów miocenu z rejonu Dębicy uzyskano zadowalającą korelację pomiędzy: wydatkiem wody złożowej a logarytmem naturalnym ilorazu: ciśnienia hydrostatycznego słupa wody przybitkowej w kolumnie próbnikowej i ciśnienia złożowego (w rejonie tym wartość ilorazu ciśnień: php/pz wahała się w bardzo szerokich granicach, tj od 0,05 do 0,57). Stwierdzono również korelację między początkowym przeciwciśnieniem a głębokością pomiaru ciśnienia oraz początkowym przeciwciśnieniem a wydatkiem wody złożowej. Wyznaczone metodami statystycznymi równania regresji umożliwiają prognozowanie wartości ciśnienia złożowego, początkowej wartości przeciwciśnienia, podczas testów RPZ, wydatku wody złożowej oraz początkowego ciśnienia różnicowego i mogą być wykorzystane przy projektowaniu parametrów technologicznych kolejnych testów złożowych, w analizowanym obszarze zapadliska przedkarpackiego, a w szczególności w rejonie Dębicy.
W publikacji przedstawiono wybrane wyniki badań laboratoryjnych dotyczące ograniczania dopływu wody złożowej do odwiertów wydobywczych gazu i ropy. Przeanalizowano wpływ nasycenia wodą gazonośnych utworów miocenu z rejonu zapadliska przedkarpackiego na ich przepuszczalność względną dla gazu. Dokonano przeglądu literatury pod kątem oceny rezultatów uzyskanych w zabiegach zmniejszania przepuszczalności względnej skał gazonośnych i roponośnych dla wody. Na podstawie testów laboratoryjnych dokonano próby oceny skuteczności zmian przepuszczalności względnej dla solanki i azotu próbek piaskowca szydłowieckiego pod wpływem oddziaływania czterech wyselekcjonownych produktów chemicznych w postaci polimerów oraz mikrożeli. Badania laboratoryjne wykazały, że trend zmian przepuszczalności jest również silnie powiązany z zastosowanym produktem - modyfikatorem przepuszczalności względnej (RPM). Ponadto, skuteczność działania cieczy zabiegowej zależy od prędkości przepływu (wydatku przepływu) solanki przez testowaną próbkę skały - skuteczność działania testowanego preparatu jest tym większa, im wydatek przepływu solanki jest mniejszy. Wyniki testów wykazały selektywne działanie badanych produktów. W przypadku produktu nr 1 uzyskano średnie spadki przepuszczalności na poziomie 60% dla solanki oraz 18% dla gazu. W przypadku zastosowania produktu nr 2 opartego na technologii mikrożeli zaobserwowano znaczące obniżenie względnej przepuszczalności skały dla wody, z małym wpływem na przepuszczalność dla węglowodorów. Zmiany przepuszczalności dla solanki testowanych próbek piaskowca zawierały się w przedziale od 65 do 90%, a dla gazu wynosiły około 50%.
The algal microfossil Bolboforma reticulata Daniels and Spiegler is recorded from the Oligocene-Miocene glacio-marine sediments of King George Island, South Shetland Islands, Antarctica. The record extends the geographic extent of the species to Antarctica.
Cephalopod specimens assigned to the Argonautidae (Obinautilus pulchra Kobayashi, 1954 and an unknown taxon) from two localities of the Mishan Formation in Gohreh and Khorgu sections, Bandar Abbas, southern Iran, are reported for the first time from the Persian Gulf area. The co-existing foraminifera confirm the middle Miocene age of the strata. Based on micropalaeontological data, the previous Oligocene age of Obinautilus pulchra is extended to the middle Miocene. The palaeobiogeographic distribution of the reported Argonautidae shows that the presence of these faunas is limited to the West Pacific, Indo-Pacific and the East Pacific. The present-day distribution of the Argonautidae is similar to the ancient one and seems to be inherited from their ancestors.
Over three thousand specimens representing the superfamily Trochoidea Rafinesque, 1815 [Trochidae Rafinesque, 1815 and Calliostomatidae Thiele, 1924 (1847)] from the upper Upper Badenian = Kosovian = lower Serravallian (middle Miocene) marine deposits of Ukraine, housed in the collections of the Polish Academy of Sciences Museum of the Earth in Warsaw (MZ), are studied herein. The abundant material has allowed for investigations of the intraspecific variation and revision of earlier determinations. As a result, 21 species belonging to 5 genera have been identified, described and illustrated, of which one is new [Clanculus (Clanculopsis) krachi sp. nov.] and one is left in open nomenclature. Granulifera O. Anistratenko, 2000 is considered a junior subjective synonym of Clanculopsis Monterosato, 1879; Granulifera pulla O. Anistratenko, 2000 is considered a junior subjective synonym of Monodonta tuberculata Eichwald, 1830; Gibbula sytovae Amitrov, 1961 is considered a junior subjective synonym of Trochus miocaenicus Mayer, 1853; Gibbula volhynica Friedberg, 1928 is considered a junior subjective synonym of Trochus novemcinctus von Buch, 1830; and Trochus buchii du Bois de Montpéreux, 1831 is suppressed in favour of the senior subjective synonym Trochus puschii Andrzejowski, 1830. The geographic distribution and stratigraphic ranges of the taxa are given. Six species are known only from the Polish-Ukrainian part of the Fore-Carpathian Basin. The protoconch features are systematically studied in the Trochidae and Calliostomatidae from this area for the first time.
Brachiopods are reported for the first time from the Lower Miocene Cape Melville Formation of King George Island, South Shetland Islands, West Antarctica. Two genera, Liothyrella Thomson and Paraldingia Richardson have been identified. This is the first occurrence of Paraldingia in Antarctica.
Trace fossils Phymatoderma melvillensis isp. nov., Thalassinoides isp., ?Nereites isp. and Planolites isp. are reported from the glacio−marine sediments of the Cape Melville Formation (Lower Miocene) of King George Island, West Antarctica. Their occurrence and strong bioturbation of sediments point to an offshore or deeper (outer shelf or upper slope) en− vironment. Deep marine crab Antarctidromia inflata Förster, 1985, has been found in Thalassinoides isp. The tracemaker (?crustacean) of Phymatodermamelvillensis re−reworked pelletal sediments probably during times of food deficiency.