Celem artykułu jest pogłębiona analiza jakości podstawowego aktu fenomenologicz-nego poznania. Zestawiając ze sobą argumenty Jana Patočki i Paula Ricoeura, autor dochodzi do wniosku, że ani negacja (jak twierdzi Patočka), ani afirmacja (jak sądzi Ricoeur), lecz wyprzedzające oba te akty zapytywanie jest podstawowym doświad-czeniem fenomenologicznym. Z tej perspektywy „rzecz myślenia” nie jest ani niebytem (nicością), ani byciem, lecz pytajnością. Filozoficzne akty afirmacji i negacji, których korelatami są byt i niebyt, są odpowiedziami na źródłowe doświadczenie pytajności. Wytrzymanie w nim nie tylko kwestionuje prymat sądu w filozofii, lecz także hegemonię pisma jako jedynego środka wyrazu myślenia filozoficznego.