Punktem wyjścia rozważań jest dysproporcja w udziale obu płci w tworzeniu filozofii w Polsce, Wielkiej Brytanii i w wielu innych krajach na świecie. Dysproporcja ta skłania do postawienia pytania o to, co z perspektywy samej filozofii mogłoby zostać zrobione w celu zapobiegania tej oraz innym formom filozoficznej i intelektualnej dyskryminacji. Celem artykułu jest pokazanie, iż to klasyczny pragmatyzm (koncepcje Peirce’a, Jamesa i Deweya) jest źródłem metafilozoficznych idei pluralizmu, egalitaryzmu oraz włączania (inclusiveness), które pozwalają na nowo zdefiniować podmiot, przedmiot i cele praktyki filozoficznej.