Celem artykułu jest pokazanie roli neoplatońskich źródeł (Księga o przyczynach, Plotyn) w formowaniu się koncepcji działania w praktycyzmie krakowskim w XV i XVI wieku. Dynamiczna koncepcja świata oraz podstawowe tezy neoplatońskiej metafizyki (o prymacie działania wobec substancji) są obecne zarówno w krakowskich źródłach teologicznych (kazaniach), jak i tradycji komentatorskiej. Biorę pod uwagę trzech autorów: Wawrzyńca z Raciborza, anonimowego autora Kazania (BJ 513) oraz Jakuba z Gostynina (autora komentarza do Liber de causis).