W ostatnich latach obserwowany jest rozwój zastosowania fotowoltaiki zarówno na świecie, jak i w warunkach krajowych, a tym samym wzrost wykorzystania instalacji w bilansie odnawialnych źródeł energii (OZE). Nieodłącznie powiązana z tym faktem jest spadkowa tendencja cen modułów fotowoltaicznych. Szczególne rozpowszechnienie zyskują mikroinstalacje prosumeckie o mocy do 10 kWp. Dla maksymalizacji pozyskiwania energii słonecznej przy zastosowaniu w gospodarstwie domowym paneli fotowoltaicznych stosowany jest szereg metod. Jedną z możliwości jest sterowanie nachyleniem ogniw, a tym samym regulacja kąta ich posadowienia. Program priorytetowy Prosument (Program priorytetowy 2016) utworzony na podstawie Ustawy o odnawialnych źródłach energii (Ustawa OZE 2015) w pewien sposób zawęża obszar możliwości manipulacji kątem ustawienia paneli fotowoltaicznych. Kąt ten ma z kolei przełożenie na ustalenie wielkości doborowej montowanej instalacji. W niniejszej pracy autorzy przedstawiają metodykę doboru odpowiedniego kąta nachylenia paneli fotowoltaicznych w celu pozyskania przez użytkownika jak największej ilości promieniowania słonecznego na formę użytecznej energii. Jako obszar badań autorzy przyjęli położenie miasta Kraków. Badania przeprowadzano z wykorzystaniem programu komputerowego Matlab, będącego interaktywnym środowiskiem do wykonywania obliczeń naukowych. Do wykonania symulacji wykorzystano model promieniowania słonecznego Haya, Daviesa, Kluchera, Reindla w skrócie – model HDKR. Autorzy określili optymalne kąty posadowienia w zależności od wyznaczonego profilu zapotrzebowania na energię. W następnym kroku określono wielkości potrzebnej mocy liczonej w kWp/MWh zapotrzebowania na energię dla wytypowanej lokalizacji i kąta nachylenia paneli. Obliczenia wykonane w artykule nie uwzględniają sprawności urządzeń pośredniczących ze względu na ich liniowe zależności

Klimat jako zasób naturalny wyczerpuje się w znanej nam formie, a powodem tego jest stale zwiększające się zapotrzebowanie człowieka na energię. Najbardziej emisyjne sektory to te związane z zapewnieniem naszej wygody i dobrobytu. O tych zagadnieniach opowiada prof. dr hab. Mirosław Miętus z Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

Kolektory słoneczne są głównymi elementami solarnych systemów grzewczych. Praca tych urządzeń polega na konwersji energii promieniowania słonecznego na ciepło czynnika roboczego. Czynnikiem tym może być zarówno ciecz (glikol lub woda), jak i gaz (powietrze). Ze względu na konstrukcję wyróżnia się kolektory płaskie, próżniowe, próżniowo-rurowe i skupiające. Kolektory płaskie są stosowane przede wszystkim w budynkach, w których potrzeby cieplne są niskie lub średnie, czyli na przykład w gospodarstwach domowych. Rozwój kolektorów został ukierunkowany na zwiększenia wydajności oraz poprawy efektywności ekonomicznej inwestycji. W artykule oceniono wpływ zmiany powierzchni płaskich kolektorów słonecznych na opłacalność ekonomiczną inwestycji. Do analizy wytypowano dom jednorodzinny, zlokalizowany w województwie małopolskim, w którym instalacja przygotowania ciepłej wody użytkowej została rozbudowana o system solarny. System ten składa się z płaskich kolektorów, o łącznej powierzchni absorberów 5,61 m2. Jako czynnik roboczy w instalacji stosowany jest glikol. W celu poprawy efektu ekonomicznego zaproponowano zwiększenie powierzchni absorberów. Na podstawie trzyletnich pomiarów nasłonecznienia oraz efektów cieplnych instalacji, stworzono model ekonomiczny służący do oceny opłacalności zwiększenia powierzchni kolektorów słonecznych. Obliczenia z użyciem modelu promieniowania HDKR wykonano w środowisku Matlab dla lokalizacji Tarnów (najbliższej instalacji). Ponadto na podstawie rzeczywistych pomiarów z tej instalacji, odzwierciedlających wpływ wielu niemierzalnych czynników na efektywność przetwarzania energii słonecznej, wykonano symulacje efektu ekonomicznego dla różnych wielkości zapotrzebowania na ciepło. Otrzymane wyniki uogólniono, co daje możliwość ich wykorzystania w procesie doboru wielkości powierzchni kolektorów w przypadku podobnych instalacji.

Rozwój energetyki słonecznej jest integralną częścią oceny odnawialnej „zielonej” energii w rozumieniu koncepcji zrównoważonego rozwoju. W opracowaniu skupiono się na specyfice wdrażania energetyki słonecznej na przykładzie USA, UE i Chin, ujętej przedmiotowo w powiązaniu ze specyfiką sytuacji geograficzno-terytorialnej i klimatyczno-przyrodniczej. Oryginalność badań polega na podejściu do modelowania realizacji energetyki słonecznej z uwzględnieniem głównych czynników ekonomicznych, technologicznych i zasobowych. Celem niniejszego opracowania jest ocena trendów w rozwoju i wdrażaniu regionalnej energetyki słonecznej, której rozwój odbywa się wyłącznie kosztem inwestycji prywatnych, a wsparcie państwa jest minimalne. Zatem moc zainstalowanych elektrowni słonecznych w stosunku do wielkości inwestycji wykazuje wysoką korelację. Z punktu widzenia działalności gospodarczej energia słoneczna w analizowanych regionach jest wykorzystywana przez gospodarstwa domowe w niewielkich ilościach. Największe wykorzystanie energii słonecznej przez gospodarstwa domowe występuje w USA, gdzie wskaźnik ten wynosi 8,3%, a najniższe w Chinach (0,13%). Z analizy wynika, że w chwili obecnej energetyka słoneczna nie jest priorytetem w rozwoju energetyki, a jedynie uzupełnieniem. Dalszy rozwój energetyki słonecznej możliwy jest dzięki innowacjom technologicznym, które zwiększą efektywność wykorzystania promieniowania słonecznego. W publikacji wykazano, że największe wykorzystanie energii słonecznej występuje w Chinach (19,6%), podczas gdy w USA tylko 4,04%, a w UE prawie 9%. Według kryterium wpływu ekonomiczno-technologicznego na rozwój energetyki słonecznej, Chiny zajmują czołową pozycję (9,89%), podczas gdy UE ma zaledwie 0,03%. Tym samym energetyka słoneczna nie jest obecnie atrakcyjnym obszarem dla biznesu i wymaga priorytetowego traktowania w gospodarce UE, co potwierdzają niewielkie napływy inwestycji w porównaniu do Chin i USA.