W artykule przedstawiono przebieg drogi naukowej kobiet w obszarze technonauki, przede wszystkim w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych, na podstawie danych z systemu POL-on oraz Europejskiego Urzędu Statystycznego. Zaprezentowano również wyniki badania jakościowego, polegającego na analizie dwunastu wywiadów biograficznych z kobietami mającymi tytuł profesora, reprezentującymi różne dyscypliny wchodzące w skład pola technonauki. Wreszcie, podano potencjalne rozwiązania, które mogą przyczynić się do zwiększania reprezentacji kobiet w obszarze technonauki.

John Rawls w Teorii sprawiedliwości przedstawia krytykę utylitaryzmu. Jednak opis przedstawiony przez Rawlsa jest schematyczny i właściwie ograniczony do prezentacji teorii etycznej J.S. Milla zawartej w Utylitaryzmie. W szczególności Rawls nie docenia wątków perfekcjonistycznych w teorii Milla oraz ich konsekwencji dla problemu równości płci. Wątki te podejmuje Rawls w Wykładach z historii filozofii polityki. Ograniczanie się do Teorii sprawiedliwości Rawlsa nie pozwala dostrzec zbieżności między teorią Rawlsa a teorią Milla. Dlatego w artykule (1) zwracam uwagę na niedostatki w prezentacji utylitaryzmu Milla w Teorii sprawiedliwości Rawlsa, (2) przedstawiam analizę utylitaryzmu z Wykładów z historii filozofii polityki, która pozwala na pełniejsze odczytanie utylitaryzmu Milla wraz z jego wątkami perfekcjonistycznymi, a następnie na tej podstawie (3) ukazuję praktyczne konsekwencje koncepcji Milla i Rawlsa dla problemu równości płci.

Problem nierównowagi płci w polskiej nauce to wyraźny i szeroko udokumentowany fakt naukowy. Szczególnie niepokojąca sytuacja dotyczy małej liczby kobiet na stanowiskach kierowniczych w tzw. obszarze STEM (nauki ścisłe, technologia, inżynieria i matematyka), niemniej nierównowaga płci w zależności od dyscyplin i poziomu kariery naukowej dotyka również mężczyzn. Źródłem tej sytuacji, prowadzącej do moralnie nieakceptowalnego wykluczenia pewnych grup demograficznych i niewykorzystania pełnej puli intelektualnej społeczeństwa, są zarówno aspekty kulturowo-społeczne i związane z nimi uprzedzenia i dyskryminacja oraz instytucjonalne, w tym m.in. niskie i nierówne zarobki oraz szerokie wykorzystywanie anachronicznych modeli oceny doskonałości naukowej wykluczającej nietradycyjne ścieżki kariery i sposoby prowadzenia badań naukowych. W celu poszerzenia dialogu publicznego na temat nierównowagi płci w nauce w Polsce, w dniu 10.02.2023 Akademia Młodych Uczonych PAN wraz z Narodowym Centrum Nauki, Biurem Promocji Nauki PolSCA PAN w Brukseli oraz Centrum Badań nad Partycypacją Kobiet w Przestrzeni Publicznej UAM i w partnerstwie z fundacją L’Oreal, zorganizowała konferencję pt. „Doskonałość naukowa nie ma płci”. Wydarzenie to, w którym udział wzięli przedstawiciele i władze wielu organizacji środowiska naukowego w Polsce, zainaugurowało długofalowy program pod hasłem „Doskonałość naukowa nie ma płci” miało na celu zwrócenie uwagi na istniejące dysproporcje między płciami w nauce oraz potrzebę wypracowania metod, które pozwolą te dysproporcje zmniejszać.