Autorka podjęła się analizy opisów wydarzeń dotyczą-cych Śląska Cieszyńskiego w „Ilustrowanym Kurierze Codziennym”, jednym z ogólnopolskich tytułów prasowych dwudziestolecia międzywojennego. Analiza ponad 400 artykułów ukazujących się w okresie sierpień–październik 1938 roku pozwoliła na zauważenie, że przekazywano czytelnikom na bieżąco informacje o sytuacji Polaków na Zaolziu i międzynarodowym położeniu Czechosłowacji. Ponadto na łamach pisma pojawiały się wątki dotyczące historii i znaczenia gospodarczego tych terenów.

Równolegle z podbojem Polski doszło do załamania istniejącego systemu informacyjnego na ziemiach II Rzeczypospolitej. Niemiecki okupant zezwolił na istnienie polskojęzycznych gazet niemal wyłącznie w centrum i na południu kraju — obszarze nazwanym z końcem października Generalnym Gubernatorstwem dla okupowanych ziem polskich. W okresie przejścio-wym, tj. we wrześniu i październiku 1939 r., ukazywała się prasa w języku polskim niewpisująca się w pełni w tryb machiny niemieckiej propagandy. Jedną z takich gazet był „Ilustrowany Kurier Codzienny”, którego kontynuację zarządzili Niemcy. Na łamach pisma informowano m.in. o bieżących wydarzeniach związanych ze sprawą polską.

„Cud nad Wisłą” z 1920 roku, jak powszechnie przyjęto określać decydującą bitwę w wojnie polsko- -bolszewickiej, urósł do rangi symbolu i mitu odradzającej się po 123 latach niewoli Rzeczypospolitej. Ów mit założycielski nowego, niepodległego państwa, pomijając rzetelne naukowe opracowania historyczne, narodził się i został upowszechniony w swej „mitycznej” postaci głównie przez autorów wspomnień, uczestników wojny polsko- -sowieckiej 1919–1921, oraz w pewnym stopniu również przez Kościół katolicki. Analiza relacji prasowych, sporządzona w oparciu o serwis informacyjny najpopularniejszego dziennika „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” posłużyła autorowi do przedstawienia dramatycznego „obrazu” wydarzeń odbieranych z punktu widzenia czytelnika dziennika. Obejmuje on okres bezpośrednio przed wybuchem konfliktu polsko-sowieckiego, ale głównie relacjonuje, w ujęciu „dzień po dniu”, przebieg zdarzeń (opartych na doniesieniach prasowych) z czasu kulminacyjnej bitwy, tj. 13–15 sierpnia i dalej do numeru z 27 sierpnia 1920 roku, gdy w „IKC” ukazują się informacje o zakończeniu decydującej batalii (datowane na 25 sierpnia 1920 r.). Wobec wielości informacji autor z oczywistych względów ograniczył się do wybranych przykładów odzwierciadlających punkt widzenia prasoznawcy a nie historyka. Artykuł uzupełniono analizą okolicznościowych publikacji ukazujących się na łamach „IKC” w rocznice bitwy z 1920 r. Na jej podstawie można stwierdzić, że redakcja dziennika przez wiele lat nie brała znaczącego udziału w kształtowaniu i upowszechnianiu w świadomości społecznej mitu „Cudu nad Wisłą”. Wydarzenie to traktowano głównie jako fakt historyczny a nie nadprzyrodzoną interwencję.