Celem artykułu jest przedstawienie filozoficznych ujęć samotności na przykładzie dwóch filmów: Przełamując fale Larsa von Triera oraz Ofiarowania Andrieja Tarkowskiego. Podobieństwo między tymi filmami dostrzegł Slavoj Žižek. Ich bohaterowie, Bess i Aleksander, aby ocalić to, co dla nich w życiu najważniejsze, decydują się zawierzyć Bogu i dokonać irracjonalnego aktu ofiary. Oba obrazy stanowią egzemplifikację fenomenu samotności opisywanego przez Mikołaja Bierdiajewa czy egzystencjalistów. W pierwszej części artykułu opisuję samotność jako przedmiot zainteresowania filozofii samotności, w drugiej skupiam się na analizie filmów.