Most philosophers believe that a unified philosophical account of mental and non -mental actions is possible. This article presents two arguments indicating that in fact it is not possible. The first one says that thinking is not an activity. Its formulation, however, is exposed to significant difficulties. The second argument avoids these difficulties and puts forward a different, though sometimes erroneously identified, thesis that mental and non-mental actions differ significantly, and therefore one theory should not be expected to include both phenomena. Acceptance of this result sheds new light on the problems associated with the language of thought and gives promise to a new answer to the question “What is Le Penseur doing?”
The linguistic philosophy (Oxford School) is a trend in analytical philosophy, critical about the claims of formal logic. Its followers want to investigate problems using an analysis of ordinary language. Peter F. Strawson is one of the most prominent representatives of this line of thoughts. He is also a philosopher who has done a lot toward a rehabilitation of metaphysics in British philosophy. In my paper I present an analysis of Strawson’s metaphilosophical ideas and I offer a critical discussion of Karl R. Popper’s attitude to linguistic philosophy.
For P.F. Strawson self is an embodied agent. The aim of my paper is to discuss those fragments of Strawson’s philosophical work which directly refer to the concept of self. I try to show that Strawson’s view on the nature of self and self-reference is distinct and different from L. Wittgenstein’s nihilism and from the modest nihilism advocated by G.E.M. Anscombe.
According to Descartes, it is possible to doubt successfully that there is external world, all around us, yet still to have language, in place, without any complication. According to Wittgenstein, to doubt everything about the external world except language means nothing more than to doubt everything about the external world including language. Why? No speaker is more certain about the meaning of his words than about the external things he believes to be unassailable (for example, that he has two hands and two legs). Without this constitutive connection there would be no communication of a definite sense. Wittgenstein suggests that, after the author of the Meditations on First Philosophy adopts the hypothesis of evil deceiver, we are only under the impression that we deal with language (or that we read a text). We instead deal with symptoms of something rather different. The objective of this paper is to critically reassess Wittgenstein’s criticism of the possibility of holding such a radical sceptical position.
Artykuł podejmuje kwestię wpływu filozofii L. Wittgensteina na filozofięnauki, za bezpośredni przedmiot refleksji biorąc koncepcję S.E. Toulmina. O ile wedle utartego schematu „wczesny” Wittgenstein stanowił inspirację dla logicznego pozytywizmu Koła Wiedeńskiego, to myśl „późnego” Wittgensteina stanowiła wsparcie dla post- czy antypozytywistycznej filozofii nauki. Przykład Toulmina jest o tyle odmienny, że jego koncepcja – uznawana również za antypozytywistyczną – czerpie w dużej mierze z Toulminowskiego odczytania Traktatu. W odczytaniu tym istotną rolę odgrywają argumenty historyczne, odwołujące się do kulturowego kontekstu Wiednia Habsburgów, gdzie dorastał Wittgenstein, w myśl których idee Traktatu nawiązują raczej do koncepcji H. Hertza niż do myśli E. Macha, bliskiej neopozytywizmowi. Wiodącą rolę odgrywają trzy wątki: 1) zinterpretowanie terminu „obraz” jako „modelu”, również modelu matematycznego, a nie jako „wrażenia zmysło-wego”, 2) wprowadzenie aktywnego, konstruktywistycznego elementu w tworzeniu owych modeli, 3) wykorzystanie przedstawionego w Traktacie obrazu systemu mechaniki jako formalnej siatki z różnorakimi możliwościami układu oczek (tezy od 6.34). Artykuł ukazuje, że główne pojęcie, na którym opiera się wizja nauk fizycznych Toulmina, a mianowicie „sposoby reprezentacji” świata, traktowane w sposób zbliżony do „modeli”, wpisuje się dobrze w jego interpretację Traktatu.
en
pl
