Artykuł ma na celu omówienie pojęcia szkody w środowisku na gruncie konwencji CLC 1992 oraz FUND 1992 w oparciu o nowe wytyczne dotyczące formułowania roszczeń o naprawienie szkody ekologicznej, opracowane przez Międzynarodowe Fundusze. Podejście konwencyjne skonfrontowane jest z rozwiązaniami przyjętymi w Stanach Zjednoczonych Ameryki na gruncie ustawy OPA. Szczególna uwaga poświęcona jest problemowi kompensacji utraconych wartości środowiska do czasu przywrócenia go do stanu sprzed zanieczyszczenia oraz obowiązkowi wprowadzenia środowiska alternatywnego jako środka wynagrodzenia szkody ekologicznej. Autorka wskazuje na orzeczenia sądów francuskich oraz hiszpańskich w sprawach Erika oraz Prestige, które mogą poddawać w wątpliwość aktualność systemu kompensacji szkód olejowych CLC 1992/FUND 1992.