Przedmiotem artykułu jest ocena sposobu prezentacji zagadnienia realizmu i idealizmu w Sporze o istnienie świata R. Ingardena. Najpierw autor przedstawia próbę własnej systematyzacji kwestii „realizm – idealizm”, potem przechodzi do ukazania stanowiska Ingardena. Nowożytną opozycję „realizm – idealizm” można podzielić na trzy zasadnicze obszary: (1) problem istnienia tzw. a priori konstytutywnego, (2) problem argumentacyjnego przekroczenia immanencji świadomości (tzw. problem mostu), (3) problem kauzalnej genezy obrazu świata, którym dysponują ludzkie podmioty poznające (hipotezy sceptyczne). Autor dąży do wykazania, że Spór o istnienie świata jako punkt wyjścia bierze pod uwagę wyłącznie pewną szczegółową interpretację realizmu i idealizmu, interpretację zawartą w pismach E. Husserla, pomija zaś fundamentalną dla zagadnienia realizmu i idealizmu kwestię natury czasu i przestrzeni oraz ogranicza się wyłącznie do interpretacji realizmu i idealizmu z punktu widzenia pytania o istnienie a priori konstytutywnego.