W artykule przedstawiono zagadnienia kwalifikacji energii elektrycznej i ciepła wytwarzanych w instalacjach wykorzystujących odpady jako nośnik energii, a także możliwości uczestnictwa tych instalacji w systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych. Podstawy klasyfikacyjne stanowi zawartość w odpadach frakcji biodegradowalnej, traktowanej jako „biomasa” na podstawie definicji zamieszczonych w odpowiednich aktach prawnych. Dla celów rozliczeniowych konieczne jest określenie zawartości frakcji biodegradowalnej w odpadach. Wprowadzono dwa sposoby rozliczania udziału energii z odnawialnego źródła energii w termicznie przekształcanych odpadach: dzięki bezpośredniemu pomiarowi udziału frakcji biodegradowalnej w badanych odpadach lub (w odniesieniu do niektórych rodzajów odpadów) z uwzględnieniem wartości ryczałtowej udziału energii chemicznej frakcji biodegradowalnych w tych odpadach. Obowiązujący system aukcyjny nie daje potencjalnemu inwestorowi gwarancji uzyskania wsparcia finansowego dla wyprodukowanej energii elektrycznej z OZE, pomimo że może być tak zaklasyfikowana. Przedsiębiorstwo sprzedające ciepło odbiorcom końcowym ma obowiązek zakupu ciepła z instalacji termicznego przekształcania odpadów komunalnych i z OZE w ilości nie większej niż zapotrzebowanie odbiorców tego przedsiębiorstwa. Spalarnie odpadów komunalnych oraz spalarnie odpadów niebezpiecznych są wyłączone z obowiązków przewidzianych w ustawie o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych. Dotyczy to jedynie tych spalarni odpadów, które spalają wyłącznie odpady komunalne (lub niebezpieczne) i których celem działania jest przetworzenie odpadów, a nie produkcja ciepła. Energetyczne wykorzystanie paliw alternatywnych przez instalację nie wyłącza jej automatycznie z uczestnictwa w systemie handlu uprawnieniami do emisji. Dla tej części paliw alternatywnych, które stanowią frakcję biodegradowalną prowadzący instalację może zastosować współczynnik emisji równy 0. Dla pozostałej części paliwa alternatywnego należy przypisać współczynnik emisji różny od 0 opierając się na wynikach badań laboratoryjnych. Aby wykazać, że paliwo alternatywne zawiera biomasę, należy przeprowadzić badania laboratoryjne określające jej zawartość w paliwie. Odzysk energii z odpadów zawierających frakcje biodegradowalne powinien być prowadzony z zachowaniem wymagań formalno-prawnych dla termicznego przekształcania odpadów.

Obowiązek stosowania najlepszej dostępnej technologii w ochronie środowiska wyrażony jest w wielu traktatach międzynarodowych. Jest to obowiązek nie tylko prawny, lecz także moralny. Traktaty zawarte pod auspicjami IMO, których celem jest ochrona środowiska i zapobieganie zanieczyszczaniu morza przez statki opierają się na zasadzie przezorności, której ważnym elementem jest obowiązek stosowania najlepszej dostępnej technologii. O ile wiele z tych traktatów w istocie uwzględnia postęp technologiczny, a nawet go wymusza, to nie wszystkie wprowadzane standardy oparte są na najnowszych i najlepszych rozwiązaniach. Debata nad wskaźnikiem efektywności energetycznej statków obrazuje ścieranie się interesów politycznych i ekonomicznych, jakie brane są pod uwagę podczas przyjmowania standardów środowiskowych. Wstępna strategia IMO w sprawie redukcji emisji gazów cieplarnianych zakłada osiągnięcie celów, zwanych ambicjami, zgodnych z Porozumieniem Paryskim w sprawie zmian klimatu. W globalnej żegludze morskiej będzie to możliwe wyłącznie poprzez wpro-wadzenie standardów opartych na najlepszej dostępnej technologii.