W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań metody DiSTFA (Displacements and Strains with usage Transformation and Free Adjustnent) wyznaczania przemieszczeń i odkształceń powierzchni wyznaczanych w niestabilnych układach odniesienia. Wyprowadzono także macierze kowariancji umożliwiające ocenę dokładności wyników estymacji. Rozważania teoretyczne uzupełniono przykładem zastosowania na symulowanej, trójwymiarowej sieci geodezyjnej. Uzyskane wyniki zachęcają do przeprowadzenia dalszych, bardziej szczegółowych analiz na rzeczywistych sieciach geodezyjnych.