Autor przedstawia sposób filozofowania Bogusława Wolniewicza. Kolejno omawia źródła jego filozofowania, cele, jakie sobie stawiał, jego racjonalizm oraz metodę unaukowienia filozofii, jego odniesienie do historii filozofii i filozofii merytorycznej, sposób prowadzenia zajęć dydaktycznych, a na koniec pracę nad tekstem. Te prezentację w wielu punktach wzbogaca o elementy metafilozofii własnego autorstwa.

Artykuł przedstawia zastosowanie koncepcji tzw. niestandardowej metafilozofii do badania zawartości „przestrzeni antropologii filozoficznych”. Pokazuje, jak wychodząc od stosunkowo prostej koncepcji, jaką jest interpretacja humanistyczna, można wygenerować dość obszerną klasę antropologii filozoficznych.

W zbiorze wykładów Analiza i metafizyka Peter Strawson, określając swoje stanowisko metafilozoficzne, odwołuje się do dwóch analogii: filozofii rozumianej jako terapia oraz filozofii uprawianej jako rodzaj gramatyki myślenia. Zarówno owe analogie, jak też przeciwstawienie filozofii analitycznej innemu typowi filozofii, skupionej na badaniu „kondycji ludzkiej”, rodzą pewne wątpliwości i pytania. Ich zbadanie może pozwolić lepiej zrozumieć ogólną postawę filozoficzną Strawsona, również w kontekście dzisiejszej filozofii „głównego nurtu”, a ponadto stać się przyczynkiem do charakterystyki refleksji filozoficznej jako takiej.

Szkoła Lwowsko-Warszawska została założona w 1895 roku przez Kazimierza Twardowskiego we Lwowie. Dla Twardowskiego i jego uczniów racjonalizm, jasność i precyzja języka oraz stosowanie logiki w filozofii były metodologicznymi fundamentami Szkoły. W pierwszej części tekstu autor rozważa charakter i wartość metafilozoficzngo programu przyjmowanego w Szkole Lwowsko-Warszawskiej. W drugiej partii przedstawia się filozofię Henryka Elzenberga (1887–1967), jednego z najoryginalniejszych filozofów polskich XX wieku. W sferze jego zainteresowań znajdowały się: aksjologia ogólna, etyka, estetyka i historia filozofii. Część końcowa ma charakter porównawczy, gdzie omawiam stosunki między metafilozofią Szkoły Lwowsko-Warszawskiej a ideami metafilozoficznymi Elzenberga.

Roman Ingarden to wybitny filozof, który pracował w rozmaitych dziedzinach filozofii, zwłaszcza zaś w obszarach ontologii, estetyki i etyki. Oprócz cennych systematycznych analiz, w jego dorobku znajdujemy godne uwagi stwierdzenia dotyczące charakteru filozofii, jej stosunku do nauki czy swoistości jej metod. Te metafilozoficzne uwagi formułowane były zarówno w pracach systematycznych, jak i w pewnych tekstach o charakterze dyskusyjnym. W artykule metafilozofia Ingardena prezentowana jest w kontekście myśli takich filozofów, jak Franz Brentano i Tadeusz Kotarbiński, a także metafilozoficznych założeń neopozytywistów z kręgu Koła Wiedeńskiego.