Kilka przykładów metafor akwatycznych, które odnoszą się do najważniejszych pojęć filozoficznych

Przedmiotem rozważań są trzy etapy rozwoju myślistwa. Pierwotnie polowania miały walory adaptacyjne i w procesie uczłowieczenia przyczyniły się do rozwoju cech specyficznie ludzkich. Po wynalezieniu hodowli zwierząt obyczajowość łowiecka nadal stanowiła ważny element tożsamości kulturowej i podlegała różnorodnym transformacjom zarówno pod wpływem instytucji państwowych, jak i instytucji kościelnych. Jednakże w realiach współczesnego świata, pod wpływem wiedzy ekologicznej powstaje nowa etyka zmieniająca stosunek człowieka do zwierząt. Myślistwo pozostaje w sprzeczności z poczuciem moralnym współczesnych ludzi. Pojawiają się żądania całkowitego zakazu polowania i zastąpienia go kontynuowaniem bezkrwawych tradycji łowieckich.

The article attempts to reach the elements that control the efforts of constituting a specific type of vision of the past, with which — as I believe — we are dealing in the contemporary public discourse about history.

This article tries to outline the history of the theater of the absurd in Poland by focusing on the metaphor of theatrum mundi (a device which is characteristic feature of this type of drama) and its use by Tymoteusz Karpowicz in his dramas Dziwny pasażer [A Strange Passenger], Charon od świtu do świtu [Charon from Dawn to Dawn], Kiedy ktoś zapuka [When Somebody Knocks], Człowiek z absolutnym węchem [The Man with an Absolute Sence of Smell], Przerwa w podróży [A Break in a Journey]. This metatheatrical device enables the dramatist to create a world of play-acting for its own sake, a world without God, with characters unable to look beyond the exigencies of their role and thus to express his disenchantment with the 20th century and his estrangement from the post-World War II reality. It also enables him to explore the mechanisms of theatrical performance and the role of language in the creation of reality.