Abstract
Celem artykułu było zaproponowanie nowej metody konstrukcji zmiennej syntetycznej. Aby ocenić
poziom rozwoju obiektu, analizowano jego odległość od wzorca (antywzorca) względem sumy odległości
od wzorca (antywzorca) wszystkich obiektów. W ten sposób scharakteryzowano region na tle wszystkich
pozostałych. Opisana miara jest ograniczona. Zmienne diagnostyczne nie wymagają normalizacji
ani zamiany na stymulanty. Podstawową zaletą sugerowanego podejścia jest porównywalność analiz
prowadzonych dla różnych lat. Proponowaną metodę zilustrowano przykładem empirycznym. Wartości
miar porównano z wynikami otrzymanymi na podstawie metody wzorcowej Hellwiga. Były podobne,
ale nie tożsame. W kolejnym kroku badania porównano obie metody pod względem poprawności. Żadna
z nich nie wykazała znaczącej przewagi.
Go to article