Istnieje interpretacja, dość dobrze ugruntowana w pracach Romana Ingardena, w myśl której w proponowanej przez niego antropologii nie ma miejsca na rozważania z zakresu filozofii ekologii, czyli ekofilozofii. Uważam, że jest to konstatacja pochopna, mimo że sam Ingarden nie podejmował refleksji nad odpowiedzialnością człowieka za środowisko naturalne. Co prawda dawał on wprost wyraz swojemu przekonaniu o małej istotności biologicznego pochodzenia człowieka, akcentował zaś wyraźnie wagę kultury oraz innych intencjonalnych wytworów ludzkości. W swoim artykule staram się prześledzić Ingardenowskie rozumienie człowieka w relacji do jego otoczenia, szczególnie przyrody. Pokazuję, że możliwe jest wolne działanie człowieka, to zaś skazuje go na odpowiedzialność za swoje czyny, w tym również te, które oddziałują na przyrodę dookoła niego.

The celebrated Polish avant‑garde artist Stanisław Ignacy Witkiewicz turned form arts to philosophy in the later years of his life. He was in contact with prominent Polish professional philosophers, e.g., T. Kotarbiński and R. Ingarden. He wrote a philosophi-cal treatise of his own and published several essays explaining his views, defending them in fiery polemical tracts. Although an autodidact himself, his erudition on recent philosophical topics, scientific trends and achievements was impressive. To his favorite philosophical ‘enemies’, as he was fond to say, belonged Bertrand Russell, along with other famous thinkers of that time, e.g., A. Whitehead, R. Carnap or L. Wittgenstein.