W artykule analizuję cztery odmiany zawisłości ontycznej, stanowiące kluczowe ogniwa Ingardenowskiej ontologii: niesamoistność, pochodność, niesamodzielność i zależność. Analiza prowadzi do wniosku, że skonstruowane przez Ingardena pojęcia albo są niepoprawne logicznie, albo nie są dostateczne wyjaśnione, albo też odnoszą się do relacji nie ontycznych, lecz semantycznych.