W artykule przedstawiono główne dylematy rozwoju energetyki polskiej w dwudziestą rocznicę wprowadzenia pierwszej dyrektywy liberalizacyjnej rynku energii elektrycznej w Unii Europejskiej. Sytuacja w energetyce polskiej, opartej na paliwach kopalnych, a także proces jej transformacji w kierunku mniej emisyjnej, związana jest niewątpliwie z restrukturyzacją górnictwa węgla kamiennego, a także jego dalszym rozwojem. Z drugiej strony intensywnie rozwija się energetyka odnawialna, instalowane są domowe układy generujące energię elektryczną, wraz z magazynami, rozpoczęła się elektryfikacja transportu publicznego. Inwestycje w nowe, wielkie źródła węglowe są bardzo kosztowne i przy niskich cenach energii stają się nieekonomiczne. Opcja wydłużenia eksploatacji istniejących elektrowni węglowych do czasu zdefiniowania nowych kierunków inwestowania w energetyce wydaje się być dobrą propozycją. Na podstawie dokumentu – Mapa drogowa działań rządu w zakresie wytwarzania energii (TGPE 2016) postawiono tezę: Bezpieczeństwo energetyczne Polski winno być oparte w całości na krajowych zasobach surowców energetycznych, zdolnościach wytwórczych i dostarczaniu energii do odbiorców. Aby zapewnić konkurencyjne ceny energii dla gospodarki i odbiorców indywidualnych należy jednak w pełni otworzyć rynek energii dla producentów i użytkowników, w tym na wykorzystanie taniej energii z tworzącego się jednolitego rynku europejskiego, może być podstawą polskiej polityki energetycznej?