Abstract
W artykule zestawione zostają dwie koncepcje okazjonalności. Pierwsza, standardowa
i wąska, okazjonalność wyrażenia wiąże ściśle z jego znaczeniem
i regulowanym przez nie związkiem kontekstu z określoną rolą wyrażenia.
Druga, szersza i wywodząca się z prac Jerzego Pelca, określa okazjonalność
w kategoriach potencjalnej zmienności ogólnej charakterystyki semiotycznej
wyrażenia przy zachowaniu jego znaczenia. W tekście wprowadzone zostaje
pojęcie matrycy pragmatycznej, które służy do schematycznego przedstawiania
zmienności kontekstowej. Rekapituluję także krótko poglądy Jerzego Pelca
na znaczenie (sposób użycia) i użycie oraz wskazuję krótko na związki jego
podejścia ze współczesnymi debatami wokół kontekstualizmu oraz statusu
wypowiedzi niezdaniowych.
Go to article