Niniejsza praca składa się z dwóch części. W pierwszej z nich, w nawiązaniu do wcześniejszej pracy autora (Wiśniewski, 2009) przedstawiono teoretyczne podstawy Msplit estymacji. W stosunku do cytowanej pracy, tutaj bardziej szczegółowo omówiono założenia o charakterze probabilistycznym. Wprowadzono także pojęcie f-informacji co pozwoliło na zaproponowanie bardziej ogólnej formy potencjału rozszczepienia. Podstawową treścią tej części pracy jest uogólnienie funkcji celu Msplit estymacji. Dla tej funkcji oraz w odniesieniu do modelu obserwacji geodezyjnych, ustalono problem optymalizacyjny oraz przedstawiono sposób jego rozwiązania. W drugiej części pracy, także w nawiązaniu do cytowanej pracy autora, przedstawiono pewien szczególny przypadek Msplit estymacji nazwany kwadratową Msplitestymacją. Rozwinięto teorię tej wersji M,pli, estymacji oraz przedstawiono kilka przykładów numerycznych wskazujących na jej podstawowe własności oraz możliwe obszary zastosowania.
W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań metody DiSTFA (Displacements and Strains with usage Transformation and Free Adjustnent) wyznaczania przemieszczeń i odkształceń powierzchni wyznaczanych w niestabilnych układach odniesienia. Wyprowadzono także macierze kowariancji umożliwiające ocenę dokładności wyników estymacji. Rozważania teoretyczne uzupełniono przykładem zastosowania na symulowanej, trójwymiarowej sieci geodezyjnej. Uzyskane wyniki zachęcają do przeprowadzenia dalszych, bardziej szczegółowych analiz na rzeczywistych sieciach geodezyjnych.
Model GGM02S wyznaczony na podstawie danych z misji GRACE jest globalnym modelem grawimetrycznym opartym na harmonikach sferycznych. Ponieważ model ten jest globalnym rozwiązaniem, nieuniknione jest pewne wygładzenie informacji grawimetrycznych. Dla wyznaczenia lokalnego modelu geoidy konieczne jest uwzględnienie informacji o zmienności lokalnego pola grawitacyjnego. W pracy przedstawiono globalne rozwiązanie GRACE, poprawione przez dodanie informacji o lokalnym polu grawitacyjnym, określonym za pomocą radialnych funkcji bazowych. Obserwacje GRACE z obszaru Polski zostały przeanalizowane i na ich podstawie został wyznaczony ulepszony lokalny model geoidy. Model ten porównano z istniejącym modelem quasigeoidy dla Polski ,,quasigeoida 200 l ", oraz przeanalizowano różnice uzyskane pomiędzy globalnym a lokalnie wzmocnionym rozwiązaniem GRACE GGM02S. Badania wykazały, że zastosowanie modelowania regionalnego zmniejsza o 50% błąd oficjalnego rozwiązania GRACE GGM02S.
W niniejszej pracy przedstawiono dwie alternatywne propozycje opracowania kinematycznych sieci modularnych. Pierwszy sposób polega na zastosowaniu idei transformacji wielogrupowej, co sprowadza się do zestawienia układu równań warunkowych z niewiadomymi. Parametry kinematyczne (prędkości ruchu punktów) wyznaczane są w tym przypadku po wyrównaniu obserwacji, łącznie ze współrzędnymi punktów. Druga pozycja opiera się na idei klasycznej metody parametrycznej. Podano zależności teoretyczne dla modeli funkcjonalnych wyrównania sieci według każdej z metod. Przedstawiono uwarunkowania praktyczne, dotyczące wykorzystania zaproponowanych modeli (metod) przy konstruowaniu szczegółowych algorytmów obliczeniowych. Technologia sieci modularnych może stanowić odpowiednią metodę geodezyjnego wyznaczania przemieszczeń, zwłaszcza w trudnych warunkach terenowych (skarpy, zadrzewienia, niekorzystna ekspozycja na sygnały satelitarne)
pl
en
