Nauki Humanistyczne i Społeczne

Prawo Morskie

Zawartość

Prawo Morskie | 2008 | No XXIV

Abstrakt

The modifiers in the title o f this paper - “community”, “union” and “European” - are in general use with regard to the same legal phenomena. This general terminological distinction has a negative effect on the terminology of the academic study o f maritime law, and there is no reason why this should be so. The most appropriate term would be “European maritime law”. The article presents arguments in favor of the use of this term.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zbigniew Godecki

Abstrakt

The international community has conventions which regulate matters connected with the transport of cargoes by sea. In the second half o f the twentieth century an attempt was made to regulate multimodal transport. In 1980, under the auspices o f UNCTAD, a Convention on International Multimodal Transport of Goods was adopted. However, it has still not been implemented. It is a move in the direction of the complete regulation of the transport of goods by various means of transport. In 2001 the United Nations Commission on International Trade Law (UNCITRAL) began work on a convention relating to international goods transport. The new convention is intended to replace the La Haye Regulations, the La Haye/Wisby regulations and the Hamburg regulations. The author of this paper considers that the application of unified principles to various means of transport maybe be unsuccessful. The project for the future convention applies to the transport of cargoes wholly or in part by sea. The author refers to maritime transport law and shows what changes the future convention is to introduce.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dorota Lost-Siemińska
ORCID: ORCID

Abstrakt

The author discusses in detail the project o f the new convention for cargo transport wholly or in part by sea. The UNCITRAL Working Group for Transport has been dealing with this matter since 2002, and has now finished its work. This paper is the first o f its kind in Polish legal literature. The future convention is to constitute the basis for regulation within the convention of matters connected with transport by various transport branches, for it establishes the extension of its application beyond transport by sea. The convention project has two aims: a. the establishment of a unified regime of liability; and b. the definition of the principles behind the use up to now of one transport document for an entire transport route. From the start it was known that the convention should apply to line transports, because these are marked by inequality in the positions of the parties involved. It may also, exceptionally, have application to tramp shipping in which there is equality of parties.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Maria Dragun-Gertner

Abstrakt

In the nineteenth century a clause concerning civil liability was attached to insurance documents in maritime transport. Concretely, this confirmed the insurer's acceptance of three-quarters of the liability for any collision. The ship owner accepted one quarter of the liability. Ship owners, wishing to spread the material risk of damages connected with the collision of vessels, began to join together in so-called mutual insurance clubs. Thirteen of the largest mutual insurance clubs formed a society called the International Group of P and I Clubs. This insures and reinsures more than 90% of world tonnage (and almost 100% of the cargo of European tonnage). The author discusses the decision of the European Commission (1999/329/WE) which grants the International Group of P and I Clubs exemption from the prohibition of cartel collusion and from two agreements: the International Group Agreement and the International Pooling Agreement, to both o f which it exclusively applies. The first agreement limits competition between clubs and the possibility of bringing a ship owner insured in one club into another club by offering him a lower rate. The second agreement concerns the spreading o f the risk o f liability for claims among members of the Group.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Małgorzata Anna Nesterowicz

Abstrakt

This paper address the rarely discussed issue of underwater areas. The author draws attention to the political and economic importance of areas on the sea bed’ both those areas that are under jurisdiction and those that are beyond any jurisdiction. In particular the article discusses international treaties relating to the sea bed. First, it analyzes the 2001 Paris Convention on the Protection of Underwater Cultural Heritage. Next, it discusses the new Nairobi International Convention on the Removal of Wrecks (2007). A further part of the article presents the decision to protect the wreck of the “Estonia” ferry (the Tallinn Agreement o f 1995) and the old Paris Convention (1884) on the protection of submarine cables. Finally, the author draws attention to the relatively low amount of interest of national legislation in issues connected with underwater areas and proposes concrete changes and additions to Polish maritime law.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mirosław H. Koziński

Abstrakt

The concept of “places of refuge ” comes from the Convention on Maritime Safety of 1989. The term “port of refuge” had emerged earlier in maritime practice. Resolution A.949/23/ o f the General Assembly of the IMO, from 5 December 2004, speaks of “places of refuge” for ships in need of help. Directive 2002/59/WE o f the European Parliament and Council, setting up a community system of monitoring and of information on the movement of vessels, and abrogating Council Directive 93/75/EWG, introduced places of refuge, drawing on the “Guidelines ” of the IMO. IMO Resolution A.949/23/ became the legal norm valid in Member States. The decree of the Polish Minister for Maritime Economy from 14 September 2007, as executive implementation of legislation of 20 April 2004, concerning a change of legislation in the matter of maritime safety, sets out a plan for offering refuge in Polish maritime waters to vessels that find themselves in danger. The author accepts that a place of refuge may be a natural spot that is appropriate for this purpose, and also a place specially constructed for vessels in danger. It may also be an existing port or part of one.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Piotr Lewandowski

Abstrakt

Under former maritime legislation, breaching the regulations established by this legislation was considered a crime or a misdemeanor. The punishment for the latter was usually a money fine. From 1991, this kind of action was punishable by so-called financial penalties, imposed by administrative decision (in administrative procedure) by the local organs of the maritime administration. The present normalization of this material raises a host o f objections. This article discusses this process o f normalization, and casts doubt upon its legality and constitutionality.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Zbigniew Godecki

Abstrakt

This article concerns legal problems relating to the delimitation of areas of water in Poland. The main question is the status of water as property. In Poland bodies of water are generally public prdperty. This means that Polish legislation is responsible for partitioning and delimiting all watercourses. An analysis of legal regulations indicates some irregularity in this matter. This problem should be addressed immediately.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Stanisław Kalina

Abstrakt

This article is a continuation of the author's research in the subject of special areas on the seas and oceans. A marine area of particular sensitivity is an area that requires protection from shipping that is dangerous to the marine environment and its resources. Eleven marine areas of particular sensitivity have been established. Such an area may be set out “within and outside the borders of territorial waters, including the open sea". The IMO has indicated general ways of protecting a marine area of particular sensitivity. These include: new plans to limit sea traffic and recommended sea paths. The purpose of these is to minimize the risk of maritime accidents and oil spillages. Protection also entails the possibility of making it compulsory to use a pilot in such areas. In 1990 the IMO designated the Great Barrier Reef an area of particular sensitivity. It was made compulsory to employ the services of an Australian pilot when passing through the Torres Strait. In addition, a compulsory system of reporting on the part of vessels and two-way ship paths were introduced. The author discusses a Western European and a Baltic marine area of particular sensitivity.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dorota Pyć
ORCID: ORCID

Abstrakt

The author discusses legal aspects of contemporary aquaculture in a broad sense, and as a type of farming marine organisms, especially fish, in a situation of significant overfishing of many basins. Marine aquaculture is, among other things, connected with biotechnology and genetic engineering, and also with the protection of the marine environment against pollution coming from marine aquaculture farms along the shore. In connection with this, various technical solutions are adopted, for example, in the form of protective artificial reefs that surround farms and modern electronic monitoring. The European Union has introduced appropriate legal regulations with regard to aquaculture, and special, interdisciplinary research programmer with the aim o f producing a comprehensive report that considers, for example, legal aspects and economic issues of environmental protection in the neighborhood of fish farms. The EU deals with the issue of aquaculture in the context of the shore line economy and also on a nearly global scale - within the framework of aid programmers for developing countries in Africa, the Caribbean and the Pacific. The author points out the legal aspects of aquaculture, analyzing specific regulations of the UN convention on the law of the sea (1982), and the regulations of the Gdańsk Convention (1973) and the Helsinki Convention (1992). He also considers FAO and EU regulations in which one may find direct and indirect references to aquaculture, also in the matter of environmental protection. Experience from European, Middle Eastern and Asian basins, relating to the legal aspects of marine aquaculture, needs to be generalized and ultimately transformed into appropriate legislative solutions.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Leonard Łukaszuk

Abstrakt

The Arctic takes in part of Russia, Canada, Norway, Sweden, Finland, Alaska (USA), Greenland (an autonomous Danish territory), Iceland and the Arctic Ocean, which is covered with ice and constitutes the center of the Arctic. There have been disputes between Denmark, Canada, Norway, Russia, and the USA concerning the borders o f the continental shelf of the Arctic Ocean. The author describes the achievements of the Russian expedition, “Arctic 2007, ” and the way in which Russia uses the 1982 Convention on the Law of the Sea. The essay also describes how the convention regulates the problem of the border of the continental shelf. He considers that in the future it may come to the partitioning of the Arctic Ocean’s continental shelf, along with the simultaneous fixing of “concessions” allowing the use of shipping lanes in the Arctic by the international community.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Andrzej Makowski
ORCID: ORCID

Abstrakt

This article may provoke interest in Poland's activity in connection with the potential extraction o f natural wealth from the sea bed. The international concern Interoceanmetal Joint Organization (IOM) was set up in Szczecin in 1987. Poland has been a member from the very beginning of IOM. To this day Poland is involved in conducting exploration of a specific sector. The sector is in the area of Clarion-Clipperton in the Pacific, and it has a surface area of 52,300 km2. Registration as a pioneer investor made research, rather than exploitation, possible (1991). The exploration of the submarine area allocated to Poland became possible in 2000.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Robert Tarnacki

Abstrakt

The obligation of states to guarantee the sustainable use of the natural resources of the seas and oceans is a result of the regulations of international law. Above all, these emphasize the necessity of linking the process of managing those resources with protection of the marine environment in which they occur. Less attention, however, is paid to the social consequences of not fulfilling the duty to use resources sustainable. The subject of this article is the heterogeneous scope of rights and duties of individual states to use marine resources, dependent on the geographical localization of these resources. Attention will also be given to the central role which is fulfilled, in the context o f the law of the sea, by the whole set of legal principles, according to which states using resources should be guided with the aim of ensuring the sustainable exploitation of those resources.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Barbara Janusz-Pawletta

Abstrakt

A guarantee of the right of ships of all flags to travel in the Pilawska Strait has become one of Poland's aims as a result of the lack of agreement on the part of the Russian government to open the strait for international shipping. In December 2004, however, a Polish project was presented for an agreement between the Republic of Poland and the government of the Russian Federation concerning shipping in the Vistula Lagoon and through the Pilawska Strait. The project proposes that the Pilawska Strait should be designated an international strait, in which shipping is only subject to Russian law and not to international law. The author of this essay does not agree with the official position of the Polish Ministry for Foreign Affairs in the matter of recognizing the Pilawska Strait as an international strait. He also does not agree with the international legal argument justifying Poland's claim to use the Pilawska Strait and the opening of the Strait to international shipping.

Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dariusz Rafał Bugajski

Instrukcja dla autorów

Wytyczne dla autorów tekstów naukowych publikowanych w czasopiśmie "Prawo Morskie":

1. Tekst naukowy, w tym m.in. artykuł naukowy lub glosa, musi zawierać wyróżnione wprowadzenie oraz wnioski.
2. Po tytule należy umieścić abstrakt oraz słowa kluczowe, zaś na końcu tekstu, po bibliografii – tytuł w języku angielskim, keywords oraz abstract.
3. Źródła podawane w bibliografii należy pogrupować wg rodzaju: literatura, akty prawne, wykaz orzecznictwa, źródła internetowe.
4. Objętość tekstu: min. 20 000 znaków, max. 40.000 znaków.
5. Ustawienia strony: standardowe programu Word – marginesy górny, dolny, prawy i lewy 2,5 cm.
6. Tekst główny: czcionka Times New Roman 12 pkt., interlinia 1,5 wiersza wyrównanie obustronne (tj. wyjustowane). Należy zlikwidować podwójne spacje, przecinki, kropki, wielokrotne entery, ręczne zrzucenia wierszy, ręczne przeniesienia wyrazów itp.
7. Akapity należy rozpoczynać jednakowo we wszystkich artykułach.
8. Odstęp między wyrazami – zawsze 1 spacja.
9. Tytuły artykułów, śródtytuły każdego rzędu: rozmiar i rodzaj czcionki, umieszczenie na kolumnie, sposób wyróżnienia, numeracja (jeżeli występuje), światła nad i pod tytułem/śródtytułem ujednolicone, we wszystkich artykułach zgodne z szablonem czasopisma. W pracach zbiorowych podtytuły tego samego rzędu redaktor naukowy przekazujący pliki do składu i łamania powinien oznaczyć jednakowo we wszystkich artykułach.
10. Słowa kluczowe: umieszczenie i zapis w każdym artykule zgodnie szablonem czasopisma/publikacji.
11. Przypisy należy ujednolicić i wstawiać automatycznie za pomocą funkcji: „Odwołania” → „Wstaw przypis dolny”, bez dodatkowej spacji. Należy stosować numerację przypisów w automatycznej frakcji górnej cyfry arabskiej. Wyjątkiem od tej reguły jest znak „*”, którego można użyć w przypadku informacji o autorze artykułu, w pracy zbiorowej lub dla odróżnienia przypisów tekstowych (źródłowych) i odautorskich rzeczowych w edycji dokumentów historycznych.
12. W przypisach odnoszących się do źródeł poprzednio cytowanych, stosujemy odnośniki w wersji łacińskojęzycznej (op. cit., idem, ibidem itp.)
13. W przekazywanym pliku powinny być zaznaczone wszystkie miejsca, które docelowo będą zawierały hiperlinki, w szczególności olinkowane powinny być wszelkie numery ORCID, DOI, E-MAIL.
14. Spacji nie należy stawiać przed następującymi znakami: kropka, przecinek, średnik, dwukropek, nawias zamykający, cudzysłów zamykający, odsyłacz do przypisu, znak procentu, znak stopnia Celsjusza.
15. Nie stawia się spacji po następujących znakach: nawias otwierający, cudzysłów otwierający. W skrótach typu: s. (strona), t. (tom) itp. po kropce zawsze powinna znajdować się spacja.
16. Nie stosuje się ukośników w funkcji nawiasów.
17. W tekstach w języku polskim obowiązuje cudzysłów „drukarski”. W tekstach w innych językach stosuje się cudzysłowy właściwe temu językowi, np. “tekst angielski”, « tekst francuski », „tekst niemiecki“. Cudzysłowów angielskich używa się, w przypadku kiedy cały artykuł jest w języku angielskim, niemieckich – gdy cały artykuł po niemiecku itd.
18. Stosuje się następującą kolejność cudzysłowów: „ « ‘ ’ » ”.
19. Nie wstawia się znaku prim (') w miejsce apostrofu (’).
20. W przypadku tekstów obcojęzycznych należy używać poprawnych znaków specjalnych (np. à, á, â, ã, ä).
21. Nie należy przenosić do następnej linii tekstu pojedynczych liter, np. „a”, „w”, „i” – o ich usytuowaniu w tekście docelowym zadecyduje profesjonalny program do składu.
22. Wyróżnienia należy wykonywać konsekwentnie w całej pracy. Do oznaczania zwykłych wyróżnień (np. kursyw, podkreśleń) nie należy stosować stylów znakowych.
23. Zapis dotyczący dat należy ujednolicić w obrębie całej pracy (np. 10.03.2021 r.).
24. Wyrażenia liczbowe określające zakres lub wielkość przybliżoną należy w całej publikacji konsekwentnie rozdzielać dywizem (np. 1914-1918, XIX-XXI w., s. 5-8, 5-8 proc.).
25. Nie stosuje się dywizu (-) ani półpauzy (–) w funkcji minusa (−).
26. Bibliografię należy ujednolicić w obrębie całej pracy zgodnie z szablonem publikacji.
27. Afiliacje poszczególnych autorów artykułów: ujednolicone i umieszczone w pliku źródłowym zgodnie z szablonem publikacji ujednoliconą dla wszystkich autorów.

Materiały dodatkowe dołączane do przekazywanego tekstu


1. Tabele, rysunki, wykresy, schematy, ilustracje powinny być umieszczone w miejscu docelowym lub oddzielnym katalogu z dokładnym opisem: numer artykułu, numer tabeli/rysunku itp, tj.:
• rysunki, wykresy, schematy – powinny być opracowane i przesłane jako zapis elektroniczny (pliki źródłowe) w programach pracujących w środowisku Windows (np. Word, Excel, Corel 11, Photoshop itp.), wydruki czy rysunki oryginalne dobrej jakości,
• zdjęcia – oryginalne lub zapis z aparatu cyfrowego w możliwie najwyższej rozdzielczości (tif, jpg), ewentualnie skany z rozdzielczością minimum 300 dpi.,
• tabele – należy umieścić w tekście lub osobnym dokumencie (jeżeli jest ich dużo), nie należy stosować ozdobników, kolorów tła.

2. Do wszystkich materiałów dodatkowych należy przesłać opisy dotyczące: ułożenia na kolumnie, wielkość w podstawie, ewentualnie wytyczne dotyczące kadrowania, podpisy, tytuły, numery. Rysunki i tablice umieszczone w tekście podstawowym – blisko miejsca powołania na nie lub na osobnych stronach w kolejności numeracji, z zaznaczeniem w tekście miejsca ich występowania. Prosimy pamiętać o wykonywaniu rysunków zgodnie z poniższymi wytycznymi:
• rysunki muszą być czytelne i wyraźne,
• opisy rysunków należy ujednolicić i dostosować do ich wielkości,
• rysunki nie powinny mieć obramowania i cieniowanego szarego tła,
• na wykresach, rysunkach i schematach opis tekstowy należy upraszczać do niezbędnego minimum.
• wszelkie objaśnienia należy umieszczać w podpisie, ewentualnie w legendzie pod rysunkiem.
• rysunki, wykresy i schematy, jeśli to możliwe, prosimy dołączyć w wersji oryginalnej jako pliki źródłowe,
• wszystkie dostarczane grafiki w formie rastrów (.jpg, .tif, .png) powinny być wielkości umożliwiającej uzyskanie rozdzielczości 300 dpi w podstawie, pliki o niższej rozdzielczości uniemożliwiają poprawne ich wydrukowanie.

3. We wszystkich artykułach należy zachować jednolity podział tekstu i zapis, jednolitą numerację rysunków, wzorów i tablic oraz jednolitą skalę rysunków.

Szablon publikacji nadsyłanych do czasopisma "Prawo Morskie"

Zasady etyki publikacyjnej


Zasady etyki publikacyjnej


Redakcja „Prawa Morskiego” stosuje zasady odpowiedzialności i etyki zalecane przez Committee on Publication Ethics (COPE) dla wszystkich stron biorących udział w procesie publikacji i podejmuje wszelkie możliwe środki przeciwko jakimkolwiek nadużyciom.


1. Odpowiedzialność redakcji

1.1. Zasada bezstronności i sprawiedliwości. Przesłane teksty naukowe są oceniane pod kątem tylko i wyłącznie zawartości merytorycznej, bez względu na rasę, płeć, orientację seksualną, przekonania religijne, obywatelstwo lub ideologię polityczną.

1.2. Decyzje o publikacji. Redaktor naczelny jest odpowiedzialny za podjęcie decyzji, który z nadesłanych artykułów powinien zostać opublikowany. Decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu tekstu naukowego do publikacji redaktor naczelny podejmuje w oparciu o recenzje, oceniające jego treść, oryginalność, nowatorstwo, przejrzystość oraz adekwatność do zakresu czasopisma. Przy podejmowaniu decyzji, Redaktor naczelny może konsultować się z Radą Naukową. Redaktor naczelny jest zobowiązany do przestrzegania obowiązujących przepisów dotyczących zniesławienia, łamania praw autorskich i plagiatu oraz do ponoszenia pełnej odpowiedzialności za decyzje o publikacji tekstów naukowych.

1.3. Zasada poufności. Redaktor naczelny oraz Rada Naukowa muszą zapewnić, że wszystkie materiały przesłane do publikacji pozostaną poufne na etapie recenzowania. Nie mogą ujawniać żadnych informacji o przesłanym rękopisie nikomu poza autorami, recenzentami, potencjalnymi recenzentami, innymi doradcami redakcyjnymi (np. tłumaczami) i wydawcą.

1.4. Ujawnienie i konflikt interesów.
Niepublikowane artykuły, ich fragmenty czy materiały w nich zawarte nie mogą być wykorzystywane przez redaktora do własnych badań, bez pisemnej zgody autorów.

1.5. Utrzymanie integralności dorobku naukowego.
Redakcja będzie strzec integralności opublikowanego dorobku akademickiego, wydając w razie potrzeby poprawki, uzupełnienia i odwołania. Równocześnie redakcja dołoży wszelkich starań by wyłapać niewłaściwe badania i publikacje. Plagiaty i prace opierające się na fałszywych danych są niedopuszczalne. Redaktor powinien podjąć odpowiednie działania, gdy pojawią się zastrzeżenia etyczne do przesłanej pracy lub opublikowanego artykułu. W uzasadnionych przypadkach redakcja będzie publikować poprawki, wyjaśnienia, odwołania i przeprosiny.

1.6. Wycofanie opublikowanych artykułów. Redaktor czasopisma rozważy wycofanie opublikowanego tekstu naukowego, jeżeli: istnieją dowody wskazujące, że wyniki badań w nim zaprezentowane są niewiarygodne, zostały wcześniej opublikowane w innym miejscu bez odpowiedniego odniesienia, pozwolenia lub uzasadnienia (przypadki zbędnych publikacji), praca stanowi plagiat lub opiera się na nieetycznych badaniach. Powiadomienie o wycofaniu powinno być powiązane z wycofanym tekstem naukowym (poprzez umieszczenie tytułu i autorów w nagłówku wycofania), wyraźnie identyfikować wycofany tekst i wskazać, kto go wycofuje. Zawiadomienia o wycofaniu powinny zawsze zawierać uzasadnienie wycofania z podaniem powodu, aby odróżnić niezamierzony błąd od niewłaściwego postępowania. Wycofane teksty naukowe nie będą usuwane z drukowanych egzemplarzy czasopisma, ani z archiwów elektronicznych, ale ich wycofany status zostanie wskazany w sposób możliwie jak najbardziej czytelny.




2. Obowiązki autorów


2.1. Standardy publikowania wyników badań. Autorzy artykułów prezentujących wyniki oryginalnych badań powinni przedstawić dokładny opis wykonanej pracy oraz obiektywne omówienie jej znaczenia. Dane wyjściowe powinny być dokładnie przedstawione w artykule. Artykuł powinien zawierać wystarczająco dużo szczegółów i odnośników, aby umożliwić innym weryfikowanie postawionych tez. Sfabrykowanie, prezentowanie fałszywych lub niedokładnych wyników badań stanowi zachowanie nieetyczne i skutkować będzie odrzuceniem rękopisu lub wycofaniem opublikowanego artykułu.

2.2. Oryginalność i plagiat. Autorzy powinni upewnić się, że napisali całkowicie oryginalne prace, a jeśli wykorzystali pracę i/lub słowa innych osób, musi to być wyraźnie oznaczone jako cytat. Plagiaty są niedopuszczalne.

2.3. Publikacja wielokrotna lub równoczesna. Autorzy nie powinni publikować rękopisu opisującego te same badania w więcej niż jednym czasopiśmie. Jednak w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach Redakcja „Prawa Morskiego” rozważy publikację tekstu opublikowanego w innym wydawnictwie, o ile było ono skierowane do innego odbiorcy i w innym języku.

2.4. Autorstwo. Prace publikowane w „Prawie Morskim” muszą być podpisane przez osoby, które istotnie są ich autorami i odpowiadają za ich treść. Osoby, których udział w powstaniu zgłaszanej pracy jest znikomy (na przykład ograniczony do udostępnienia materiałów z badań) mogą być wymienione w podziękowaniach, nie mogą jednak figurować jako autorzy. W przypadku wątpliwości redakcja zwraca się z prośbą o określenie udziału w powstaniu pracy poszczególnych osób figurujących jako autorzy. Autorzy powinni też ujawniać w przypisie lub podziękowaniach informacje o osobach i instytucjach, które przyczyniły się do powstania pracy poprzez wkład merytoryczny, rzeczowy lub finansowy. Autor zgłaszający pracę do publikacji powinien upewnić się, że w pracy uwzględnieni są tylko właściwi współautorzy oraz, że widzieli oni i zatwierdzili ostateczną wersję pracy i wyrazili zgodę na przesłanie jej do publikacji. Przypadki nierzetelności naukowej będą dokumentowane i ujawniane.

2.5. Uznanie źródeł. Autorzy powinni dbać o odpowiednie oznaczenie rezultatów pracy innych badaczy. Wobec tego należy cytować publikacje, z których czerpali informacje i tezy podczas pisania własnego tekstu naukowego.

2.6. Istotne błędy w opublikowanych pracach. Gdy autor odkryje istotny błąd lub nieścisłość we własnej opublikowanej pracy, jego obowiązkiem jest niezwłoczne powiadomienie redaktora lub wydawcy czasopisma oraz współpraca z redaktorem w celu wycofania lub poprawienia tekstu.


3. Obowiązki recenzentów

3.1. Wkład w decyzje redakcyjne. Recenzje naukowe pomagają redakcji w podejmowaniu decyzji redakcyjnych i stanowią pomoc autorom w ulepszaniu ich tekstów naukowych.

3.2. Terminowość. Każdy recenzent, który czuje się niekompetentny do zrecenzowania zgłoszonej mu pracy lub wie, że terminowe wykonanie recenzji będzie niemożliwe, powinien powiadomić o tym redaktora i wycofać się z procesu recenzowania.

3.3. Poufność. Cały rękopis otrzymany do recenzji jest traktowany jako dokument poufny. Nie wolno go pokazywać, ani omawiać z innymi osobami, z wyjątkiem osób upoważnionych przez redaktora.

3.4. Standardy obiektywności. Recenzje powinny być prowadzone obiektywnie. Krytyka osoby autora jest niewłaściwa. Recenzenci powinni jasno wyrażać swoje poglądy za pomocą odpowiednich argumentów merytorycznych.

3.5. Uznanie źródeł. Wszelkie istotne podobieństwa lub powielanie się między ocenianą pracą a jakimkolwiek innym opublikowanym artykułem należy zgłosić redaktorowi. Recenzenci powinni wskazać odpowiednie opublikowane prace, które nie zostały zacytowane przez autorów.

3.6. Ujawnianie i konflikt interesów. Informacje lub pomysły uzyskane w wyniku oceny muszą być traktowane jako poufne i nie mogą być wykorzystywane przez recenzenta dla osobistych korzyści. Recenzenci nie powinni podejmować się oceny manuskryptów, w których występują konflikty interesów.

wynikające ze współpracy lub innych relacji z jakimkolwiek autorem, podmiotami prywatnymi lub instytucjami zaangażowanymi w opracowanie tekstu naukowego. Autorom przysługuje prawo odniesienia się do recenzenckich uwag krytycznych.

Procedura recenzowania

Procedura recenzowania:

1. Wszystkie teksty naukowe, w tym artykuły naukowe i glosy, zgłoszone do redakcji „Prawa Morskiego” podlegają obustronnie niejawnej recenzji.

2. Każda tekst naukowy oceniany jest przez niezależnych ekspertów w danej specjalizacji.

3. Redakcja dołoży wszelkich starań, aby wybrać recenzentów, którzy nie mają żadnej zależności służbowej czy prywatnej z Autorem ocenianego tekstu.

4. Recenzenci zobowiązani są do przedstawienia obiektywnej oceny zgłoszonego tekstu naukowego.

5. Recenzenci zobowiązani są do ujawnienia odkrytych nieprawidłowości, w szczególności wszelkiego rodzaju plagiatów lub autoplagiatów.

6. Recenzja musi mieć formę pisemną i musi zawierać jednoznaczną ewaluację nadesłanego tekstu naukowego.

7. Recenzenci oceniają czy tekst naukowy kwalifikuje się do publikacji. Ocena jest dokonywana z uwzględnieniem następujących kryteriów:
- nowatorstwo tematu;
- uwzględnienie najnowszej literatury przedmiotu;
- zastosowanie właściwej metodologii; wpływ tekstu naukowego na aktualny stan badań w dziedzinie prawa morskiego, prawa morza, prawa środowiska morskiego i zrównoważonego rozwoju oraz otoczenie społeczno-gospodarcze.

8. Recenzowane teksty naukowe traktowane są jako materiały poufne.

9. Recenzenci pozostają anonimowi.

10. Autorzy są zobowiązani do uczestniczenia w procesie recenzyjnym, w szczególności do uwzględnienia lub odniesienia się do sugerowanych poprawek i usunięcia ujawnionych błędów.

11. W każdym tomie drukowanym „Prawa Morskiego” oraz na stronie internetowej redakcja publikuje listę recenzentów współpracujących z czasopismem przy danym tomie.




Polityka antyplagiatowa

The ‘Maritime Law’ journal observes the principles of scientific transparency and integrity.

We therefore accept no forms of plagiarism, ghostwriting, or honorary authorship. In order to prevent these, relevant provisions have been included into the agreements signed with authors.

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji