Nauki Humanistyczne i Społeczne

Meander

Zawartość

Meander | Vol. 80 (2025)

Abstrakt

Odpowiedzi członków komitetu redakcyjnego „Meandra” na ankietę z okazji osiemdziesięciolecia czasopisma.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Krystyna Bartol
Małgorzata Borowska
ORCID: ORCID
Jerzy Danielewicz
ORCID: ORCID
Włodzimierz Lengauer
Ignacy Lewandowski
Marian Szarmach
Mikołaj Szymański
ORCID: ORCID
Joachim Śliwa
ORCID: ORCID

Abstrakt

Prof. Juliusz Domański opisuje związki z „Meandrem” w czasie swojej bogatej kariery naukowej.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Juliusz Domański
1

  1. Instytut Filologii Klasycznej, Uniwersytet Warszawski

Abstrakt

Ks. prof. Marek Starowieyski opowiada o swoim życiu ze szczególnym uwzględnieniem momentów, w których zaznaczał swą obecność w nim „Meander”.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Marek Starowieyski
1

  1. Instytut Filologii Klasycznej, Uniwersytet Warszawski

Abstrakt

Dominika Budzanowska-Weglenda wspomina Prof. Jerzego Wojtczaka-Szyszkowskiego (2 października 1939 – 22 lutego 2024), swojego promotora i nauczyciela, przez pryzmat osobistych kontaktów.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dominika Budzanowska-Weglenda
1
ORCID: ORCID

  1. Wydział Nauk Humanistycznych, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Abstrakt

Artykuł prezentuje tłumaczenie na język polski listu króla hetyckiego do władcy asyryjskiego (CTH 171) razem z komentarzem historyczno-filologicznym. List ten jest ważnym źródłem do badań nad językiem dyplomacji drugiej połowy II tysiąclecia p.n.e.; jest również jednym z bardziej charakterystycznych tekstów z korpusu hetyckich listów z powodu wyraźnie emocjonalnego i poirytowa-nego tonu wypowiedzi króla hetyckiego.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Dominika Lewandowska
1
ORCID: ORCID

  1. Zakład Wschodu Starożytnego, Wydział Kultur Azji i Afryki, Uniwersytet Warszawski

Abstrakt

Opatrzony krótkim wprowadzeniem przekład na język polski zagadnienia 1 z księgi II Zagadnień biesiadnych Plutarcha.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Katarzyna Jażdżewska
1
ORCID: ORCID

  1. Zakład Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej, Instytut Filozofii i Socjologii, Polska Akademia Nauk

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest strukturze narracyjnej Proroctw sybilińskich. Mimo że ten utwór składa się ze zróżnicowanych partii różnego autorstwa, poeci sięgają niejednokrotnie po podobne środki zgodnie z wyłaniającą się w ten sposób konwencją „sybilistyczną”.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Radosław Rogowski
1

  1. Kraków

Abstrakt

W artykule zaproponowano subiektywny przegląd zagadkowych zagadnień związanych z twórczością Owidiusza, zarówno powiązanych z biografią poety (głównie jego wygnaniem), jak i do-tyczących niejasnych passusów w poezji. Zaproponowano także kilka własnych przypuszczeń.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Elżbieta Wesołowska
1
ORCID: ORCID

  1. Instytut Filologii Klasycznej, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Abstrakt

Artykuł przedstawia losy Nikeforitzesa, wpływowego eunucha na bizantyńskim dworze Michała VII Dukasa. Po śmierci Bazylego Bułgarobójcy w 1025 r. cesarstwo bizantyńskie zaczęło wchodzić w fazę kryzysu. Okres ten naznaczony był licznymi intrygami oraz przewrotami pałacowymi, które osłabiły władzę cesarską. Doskonale w takiej sytuacji odnalazł się Nikeforitzes. Początkowo sprawował różne funkcje w cesarskiej administracji, już wtedy dał się poznać jako intrygant. W końcu został doceniony przez cezara Jana Dukasa i wyznaczony na doradcę jego bratanka, cesarza Michała. Gdy Nikeforitzes wkupił się w łaski tego ostatniego, zaczął nastawiać go przeciw stryjowi. Długo nie mógł znaleźć sposobu na pozbycie się wciąż wpływowego Jana Dukasa. W końcu udało mu się tego dokonać i począł realizować swój plan naprawy finansów cesarstwa. Jego działania okazały się jednak zbyt radykalne na tamte czasy. Choć protesty udawało się stłumić, podkopywały one cesarski autorytet. W końcu w tym samym czasie wybuchły dwie rebelie. Udało się powstrzymać rewoltę Nikefora Bryenniosa na Zachodzie, lecz rebelia Nikefora Botaniatesa na Wschodzie okazała się znacznie groźniejsza. Niezdecydowana postawa cesarza sprawiła, że buntownicy zajęli stolicę. Sam Nikeforitzes musiał uciekać z Konstantynopola. Został jednak złapany i wydany nowemu cesarzowi, Nikeforowi Botaniatesowi, który kazał wtrącić go do więzienia, gdzie niebawem zginął od tortur.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Mateusz Kozina
1

  1. Szkoła Doktorska Nauk Humanistycznych, Teologicznych i Artystycznych, Uniwersytet Mikołaja Kopernika

Abstrakt

Przekład na język polski greckiego epigramatu Franciszka Rabelais’go, opatrzony krótkim komentarzem.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Karol Wapniarski
1
ORCID: ORCID

  1. Faculty of Philosophy, University of Cambridge – Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest obeliskom pojawiającym się w projektach architektonicznych związanych z przestrzenią Traktu Królewskiego i jego okolicami w Warszawie. Tego typu pomniki zaczęły występować w polskiej sztuce już w XVII wieku, czego dowodzi na przykład wizja Forum Wazów autorstwa Giovanniego Battisty Gisleniego. Największą popularność zyskały w epoce stanisławowskiej oraz w pierwszej połowie XIX wieku, wyrażały bowiem doskonale idee kommemoratywne, gloryfikacyjne oraz triumfalne. Ze względu na burzliwą historię Polski wiele planów wzniesienia tego typu upamiętnień nie zostało jednak zrealizowanych, ich popularność dowodzi jednak, że polska kultura pozostawała na przestrzeni wieków w kręgu dziedzictwa śródziemnomorskiego.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Adam Tyszkiewicz
1
ORCID: ORCID

  1. Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Uniwersytet Warszawski

Abstrakt

Przygotowując uroczystość otwarcia Kanału Sueskiego w listopadzie 1869 r., chedyw Ismail zaplanował uroczystą premierę w specjalnie wzniesionym w tym celu gmachu kairskiej Opery Chedywialnej. Wbrew powszechnemu przekonaniu wystawiono wówczas nie Aidę Verdiego (nie została ukończona na czas), lecz inną operę tego samego kompozytora, mianowicie Rigoletta (6 listopada 1869 r.). Poprzedziło ją wykonanie wzniosłej kantaty na chór i orkiestrę, skomponowanej na tę okazję. Zachowane świadectwa nie pozwalają niestety zidentyfikować bezsprzecznie kompozytora tego dzieła. Niektóre źródła przypisują je księciu Józefowi Michałowi Poniatowskiemu (1816–1873), włosko-francusko-polskiemu kompozytorowi, śpiewakowi operowemu i politykowi, podczas gdy inne wspominają Ludwika Grossmana (1835–1915), muzyka związanego z Warszawą. Muzykolodzy nie zdołali dotąd rozwiązać tej zagadki. Tymczasem kairska premiera Aidy, prawdziwie „egipskiej” opery Verdiego, miała miejsce dopiero dwa lata później (24 grudnia 1871 r.).
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Joachim Śliwa
1
ORCID: ORCID

  1. Instytut Archeologii, Uniwersytet Jagielloński

Abstrakt

W pierwszej połowie XX wieku niektórzy niemieccy filolodzy klasyczni z Wernerem Jaegerem na czele, zaniepokojeni głębokimi zmianami kulturowymi, które uważali za przejaw powszechnego kryzysu kultury europejskiej, zbudowali program nowego humanizmu. Miał on nawiązywać do kultury greckiej czasów od VIII do IV wieku p.n.e., opierając się na pojęciu „klasyczności” (das Klassische) i przeciwstawiając się historyzmowi, pojmowanemu jako relatywizm i faktyczne negowanie wszelkich wartości. Wybitny filolog Karl Reinhardt nie wierzył w ten program, sądził jednak, że filologa, zajmującego się literaturą starożytnych Greków, musi cechować niespokojne rozdarcie między intuicyjnym postrzeganiem „tego, co klasyczne”, a naukowym – a więc historycznym – badaniem przeszłości. Inni, równie wybitni filologowie – Hermann Fränkel i Bruno Snell – nie podzielali niepokoju Jaegera: ufali historycznemu rozumowi, tej formie racjonalności, która według nich umożliwia rozumienie zmiennych, historycznie zakorzenionych wartości jako wartości właśnie. Mniej jasna, ale chyba zbliżona była koncepcja Rudolfa Pfeiffera.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Benedetto Bravo
1

  1. Wydział Historii, Uniwersytet Warszawski

Abstrakt

Błyskotliwą karierę Zuzanny Ginczanki (1917–1944) w salonach literackich międzywojnia przerwała ucieczka przed prześladowaniami Żydów w czasie niemieckiej okupacji, zakończona śmiercią z rąk hitlerowców. Jej losy i poezja budzą ostatnio wzmożone zainteresowanie. Przedstawiono tu jej szkolną twórczość publikowaną na łamach czasopisma „Filomata” – sławiący trwałość grecko-rzymskiego antyku wiersz Słoneczny mit, którym debiutowała w druku, oraz wierszowany przekład bajki Fedrusa Lis i bocian – na tle środowiska szkolnego Kresów oraz silnej obecności antyku w kulturze ówczesnej Polski. Zarysowano także sylwetkę nauczyciela łaciny w polskim państwowym gimnazjum w Równem na Wołyniu, do którego uczęszczała Ginczanka, Eufemiusza Dumańskiego, który zasłynął w swoim czasie aranżacjami muzycznymi wierszy Horacego.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Alina Kwapisz-Kulińska
1

  1. Warszawa

Abstrakt

Autorzy artykułu publikują i opatrują komentarzem list, który w lutym 1946 r. prof. Zygmunt Czerny (1888–1975), znany romanista, wysłał do prof. Stanisława Witkowskiego (1866–1950), wybitnego hellenisty, z nieformalnym zapytaniem, czy zechciałby objąć katedrę latynistyki na będącym po wojnie in statu nascendi Wydziale Humanistycznym powstałego pół roku wcześniej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Obaj korespondenci należeli do grona przedwojennej profesury na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a po zakończeniu wojny związali się z różnymi polskimi uniwersytetami. W artykule omówione zostały także niektóre aspekty powojennej rzeczywistości ówczesnych humanistów.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Włodzimierz Appel
1
ORCID: ORCID
Krzysztof Królczyk
2
ORCID: ORCID

  1. emerytowany profesor zwyczajny, Uniwersytet Mikołaja Kopernika
  2. Wydział Historii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Abstrakt

Recenzja przekładu Odysei, sporządzonego przez Roberta Chodkowskiego, oraz spolszczenia poematu pióra Antoniego Libery.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Włodzimierz Appel
1
ORCID: ORCID

  1. emerytowany profesor zwyczajny, Uniwersytet Mikołaja Kopernika

Abstrakt

Recenzja książki Nathanaela Steina pod tytułem Causality and Causal Explanation in Aristotle.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Adam Włodarczyk
1
ORCID: ORCID

  1. Instytut Filologii Klasycznej, Uniwersytet Warszawski

Abstrakt

Recenzja dzieła Maksymosa z Tyru Konferencje filozoficzne (Dissertationes), w przekładzie, ze wstępem i komentarzem Mariana Szarmacha. Książka prezentuje wybór czternastu konferencji filozoficznych o tematyce ściśle filozoficznej, w duchu średniego platonizmu, którego Maksymos z Tyru był jednym z reprezentantów w II stuleciu po Chr.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Kazimierz Pawłowski
1
ORCID: ORCID

  1. Instytut Literaturoznawstwa, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Abstrakt

Przedmiotem recenzji jest opracowanie wieloautorskie traktujące o jednym z najbardziej zasłużonych filologów klasycznych w dziejach: Ulrichu von Wilamowitzu-Moellendorffie. Książka zawiera trzy rodzaje tekstów: polski przekład części wspomnień Wilamowitza poświęconej dorastaniu na Kujawach; przedruk polskich artykułów opublikowanych w dwudziestoleciu międzywojennym; współczesne studia na temat jego dorobku naukowego i związków z małą ojczyzną.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Michał Norbert Faszcza
1
ORCID: ORCID

  1. Instytut Historii, Uniwersytet Śląski w Katowicach

Abstrakt

Rozmowa o poezji Owidiusza i sztuce przekładu z autorami świeżo opublikowanego przekładu Amores.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Barbara Bibik
1
ORCID: ORCID
Aleksandra Arndt
Łukasz Berger
Monika Miazek-Męczyńska
Ewa Skwara
Elżbieta Wesołowska
ORCID: ORCID

  1. Katedra Filologii Klasycznej, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Abstrakt

Opatrzona krótkim wstępem bajka stanowi zabawę literacką, dla której inspiracją było jedno z ćwiczeń retorycznych ze zbioru Progymnasmata Pseudo-Hermogenesa w łacińskim przekładzie Pryscjana. Przedstawiona historyjka o małpach zakładających miasto może służyć za przykład dla studentów pragnących rozwijać swoje umiejętności pisania po łacinie.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Damian Pierżak
1
ORCID: ORCID

  1. Instytut Literaturoznawstwa, Uniwersytet Śląski w Katowicach

Abstrakt

Swobodny przekład Pieśni I 5 Horacego (Quis multa gracilis).
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Agata Łuka
1
ORCID: ORCID

  1. Lublin

Abstrakt

Tekstowi niemieckiemu wiersza Hermanna Hessego pt. Stufen (Stopnie) towarzyszy tu przekład na język polski oraz po raz pierwszy opublikowane tłumaczenie na język starogrecki.
Przejdź do artykułu

Autorzy i Afiliacje

Jerzy Danielewicz
1
ORCID: ORCID

  1. Instytut Filologii Klasycznej, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Instrukcja dla autorów

WSKAZÓWKI DLA AUTORÓW


1. W „Meandrze” zamieszczane są wyłącznie oryginalne, niepublikowane artykuły, tłumaczenia, utwory literackie, recenzje i wspomnienia. Prosimy o nadsyłanie tekstów na adres redakcji w postaci elektronicznej, jako załącznik do wiadomości e-mail. Przyjmiemy jednak materiały w każdej formie. W przypadku greki sugerujemy użycie czcionki Unicode. Redakcja nie zwraca nadsyłanych materiałów. Wszystkie prace naukowe zamieszczane w „Meandrze” podlegają recenzji zewnętrznej, wszystkie materiały są publikowane po gruntownym opracowaniu redakcyjnym. Proces recenzji jest opisany szczegółowo na stronie https://journals.pan.pl/meander/. Autor otrzymuje egzemplarz autorski „Meandra” i wersję elektroniczną swojej publikacji (plik pdf). Przypominamy o konieczności podania adresu do korespondencji z autorem (sugerujemy adres e-mail).


2. Tekst główny powinien być pisany czcionką Times New Roman, wielkość 12 pkt z interlinią 1,5. Cytaty z opracowań powinny być zawarte w cudzysłowie, słowa obcojęzyczne i cytaty łacińskie wewnątrz tekstu zaznacza się kursywą, greckie nie wymagają dodatkowego wyróżnienia. Obszerniejsze cytaty (łacińskie, greckie i tłumaczenia) należy umieścić w osobnym akapicie, zapisanym mniejszą czcionką (bez cudzysłowu). Przypisy powinny znajdować się pod głównym tekstem. W głównym tekście należy unikać skrótów i cyfr. Prosimy o dołączenie zwięzłych streszczeń i słów kluczowych po polsku oraz angielsku. Dołączenie streszczenia po łacinie mile widziane.


3. Adresy bibliograficzne powinny być zawarte w przypisach w następującej formie:

Th. A. Schmitz, Moderne Literaturtheorie und antike Texte. Eine Einführung, Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2002, s. 126–154.

M. Cary, H. H. Scullard, Dzieje Rzymu. Od czasów najdawniejszych do Konstantyna, przeł. J. Schwakopf, t. II, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1992, s. 424–440.

K. Kumaniecki, Nad prozą antyczną, [w:] O sztuce tłumaczenia, oprac. M. Rusinek, Wrocław 1955, s. 99–109.

M. Campbell, Three Notes on Alexandrine Poetry, Hermes 102, 1974, s. 38–46.

Nazwę wydawnictwa można pominąć w przypadku książek wydanych ponad 50 lat temu. Należy unikać skrótów „n.”, „nn.”, precyzyjnie określając przedział stron lub wersów. Odnośniki do już zacytowanych wcześniej publikacji powinny mieć następującą postać: Campbell, op. cit., s. 42. Zamiast „op. cit.” należy podać skrócony tytuł, jeśli pojawiły się wcześniej odnośniki do więcej niż jednej pracy tego samego autora. Na końcu artykułu należy dołączyć bibliografię, wyliczającą wszystkie prace przywołane w przypisach.


4. Odnośniki do autorów starożytnych powinny być podane w rozsądnie skróconej formie, w sposób ogólnie przyjęty:

Hom. Il. I 1; Pind., fr. 58 Snell-Maehler; Soph. Oed. Col. 103; Pl. Men. 70 b – 73 c; Aristot. Metaph. IV 1007 a 21–26; Cic. De or. III 93–95; Quint. Inst. VIII 6, 44.

Dodatkowe informacje

"Meander" online

W Bazie Czasopism Humanistycznych i Społecznych Muzeum Historii Polski dostępne są spisy treści z lat 1946-2008: https://bazhum.muzhp.pl/

Facebook: Meander

Zasady etyki publikacyjnej


Zasady etyki

Zasady etyki publikacyjnej czasopisma „Meander” są zgodne z Kodeksem Postępowania Komitetu ds. Etyki Wydawniczej (COPE) ( https://publicationethics.org/core-practices).
„Meander” nie pobiera żadnych opłat od autorów.


Autorstwo

Publikujemy wyłącznie oryginalne, niedrukowane wcześniej artykuły, które nie są w trakcie oceny w innym czasopiśmie. Ewentualną zależność zgłaszanej pracy od wcześniejszej publikacji własnego autorstwa należy starannie opisać w odpowiednim przypisie. Należy podać wszystkich autorów proponowanego artykułu wraz z ich afiliacjami – „autorem” w tradycyjnym rozumieniu jest osoba, która w znacznym stopniu wpływa na pomysł, strukturę, założenie, powstawanie i proces pisania artykułu i bierze odpowiedzialność za jego treść (w całości lub za konkretną część).
Jeżeli zgłoszony artykuł ma więcej niż jednego autora, prosimy o wyznaczenie osoby odpowiedzialnej, która m.in. podpisze licencję na publikację, będzie odpowiadać na pytania dotyczące artykułu, prowadzić komunikację z redakcją, a także wprowadzać poprawki do artykułu i dokona korekty autorskiej.
Podziękowania dla osób, które nie są autorami tekstu, ale w ważny sposób przyczyniły się do jego powstania, można umieścić w pierwszym nienumerowanym przypisie.


Konflikt interesów

Autorzy i recenzenci powinni poinformować redakcję o możliwości wystąpienia konfliktu interesów, który mógłby wpłynąć na proces recenzyjny lub wydawniczy.
W procesie oceny zgłaszanych propozycji dokładamy starań, żeby nie dopuścić do powstania konfliktu interesów, wybierając recenzenta z innego ośrodka akademickiego niż autor oraz zapewniając w pełni anonimową recenzję (recenzent nie zna tożsamości autora, autor nie zna tożsamości recenzenta).
Ewentualna informacja o źródłach finansowania powinna być podana w pierwszym nienumerowanym przypisie.


Dostęp

Poczynając od 2021 roku artykuły zamieszczane w „Meandrze” są ogólnodostępne na warunkach licencji Creative Commons (Uznanie autorstwa 4.0, https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl).

Zachęcamy autorów do umieszczania artykułów w otwartych repozytoriach, pod warunkiem podania źródła (adresu strony internetowej – https://journals.pan.pl/meander).

Artykuły publikowane przed 2021 rokiem nie są udostępniane na warunkach licencji Creative Commons. Niemniej dostęp do nich jest bezpłatny i nieograniczony. W celu otrzymania zgody na wykorzystanie artykułów z „Meandra” prosimy o kontakt z redakcją pod adresem meander@uw.edu.pl.


Własność intelektualna

Naszą szczególną troskę budzi rzetelność naukowa zamieszczanych prac i uszanowanie norm wypracowanych w wielowiekowej historii badań nad starożytnością. Usilnie zalecamy autorom dochowanie najwyższej staranności w cytowaniu i przytaczaniu cudzych prac oraz poglądów; zasięg tak dosłownych cytatów (umieszczanych w cudzysłowie), jak i omówień cudzych prac (wyraźnie wprowadzonych przez wyrażenia takie jak „Według X-a...”, „Jak pisze Y...”) musi być rzetelnie zaznaczony, a w każdym przypadku musi się pojawić przypis z dokładnym adresem bibliograficznym przywoływanej pracy. Poza wyjątkowymi, należycie zaznaczonymi przypadkami niedopuszczalne jest cytowanie „z drugiej ręki”; generalnie zakłada się, że autor bezpośrednio zapoznał się z wszystkimi przywoływanymi w swojej pracy publikacjami. Wszystkie źródła, z których korzystał autor, muszą być podane w przypisach i bibliografii. Redakcja nie toleruje plagiatów.


Uchybienia standardom naukowym i etycznym

Redakcja przywiązuje szczególną wagę do niedopuszczania do publikacji prac skażonych nieetycznymi praktykami. Odpowiedzialnością redaktorów jest skrupulatne sprawdzanie przypadków potencjalnego plagiatu lub manipulacji cytatami. Wykrycie takich praktyk – w szczególności dopuszczenie się plagiatu – będzie skutkowało dyskwalifikacją tekstu i żądaniem złożenia wyjaśnień przez autora. Artykuły, co do których dopiero po ich publikacji okaże się, że powstały przy użyciu nieetycznych praktyk mogą zostać usunięte ze strony internetowej czasopisma.

Redakcja traktuje poważnie wszystkie otrzymane wskazania uchybień standardom naukowym i etycznym, jakiejkolwiek skali, niezależnie od tego, czy wyjdą na jaw przed czy po publikacji artykułu. Reakcja na ewentualne uchybienia standardom naukowym i etycznym będzie zależała od ich skali; każdy taki przypadek będzie rozpatrywany jednostkowo. Autorzy, co do których istnieje podejrzenie, że dopuścili się uchybień standardom naukowym proszeni są o wytłumaczenie i zawsze mają okazję odpowiedzieć na zarzuty.

Jako że „Meander” publikuje artykuły dotyczące kultury antyku, redakcja nie przewiduje w praktyce wydawniczej zaistnienia innych problemów natury etycznej, np. dotyczących badań na ludziach lub zwierzętach.


Skargi i odwołania

Redakcja „Meandra” dokłada wszelkich starań, aby ewentualne sytuacje konfliktowe rozwiązane zostały bez szkody dla żadnej ze stron. Skargi i odwołania powinny być w pierwszej kolejności kierowane do redakcji (meander@uw.edu.pl) lub bezpośrednio do redaktora naczelnego (jan.kwapisz@uw.edu.pl). Jeżeli skarga dotyczy redaktora naczelnego, należy skierować ją do przewodniczącego Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN.

W przypadku skarg dotyczących zachowania recenzenta lub procesu recenzyjnego, redakcja może podjąć decyzję o wysłaniu tekstu do dodatkowej recenzji. Redakcję reprezentuje redaktor naczelny, powoływany przez Komitet Nauk o Kulturze Antycznej PAN i odpowiadający przed nim w zgodzie z regulaminem Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej.


Dyskusje i poprawki po publikacji

Redakcja „Meandra” zaprasza do brania udziału w dyskusji dotyczącej artykułów publikowanych w czasopiśmie w formie listów do redakcji.

Redakcja umożliwia na łamach pisma wskazywanie i korygowanie usterek w ramach sprostowania oraz debatę zgodnie z polskim prawem prasowym (Dz.U. 2018 poz. 1914, https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20180001914).


Procedura recenzowania

Proces recenzji

Wszystkie propozycje publikacji naukowych zgłaszane do druku w „Meandrze” podlegają procesowi recenzji wedle następujących zasad:

1. Redakcja podejmuje wstępną decyzję o zakwalifikowaniu nadesłanego artykułu do recenzji lub odrzuceniu go bez wszczęcia procesu recenzyjnego (tzw. desk rejection). Oczekujemy, że proponowane artykuły będą przygotowane w zgodzie ze wskazówkami dla autorów zamieszczonymi na tej stronie internetowej oraz na trzeciej stronie okładki w każdym numerze „Meandra”. Niezastosowanie się do tych zasad może skutkować odesłaniem propozycji do poprawienia na najwcześniejszym etapie.

2. Każda praca zakwalifikowana do etapu recenzji zostaje wysłana do niezależnego recenzenta spoza ośrodka, z którym związany jest autor artykułu. Recenzentami są eksperci w swoich dziedzinach wybierani w zgodzie z tematyką przedkładanego tekstu. Redakcja informuje autora o posłaniu artykułu do recenzji zewnętrznej.

3. Proces recenzji jest anonimowy, recenzent oraz autor artykułu nie znają swoich tożsamości (tzw. double blind review).

4. Recenzent rekomenduje tekst do przyjęcia, sugeruje dokonanie poprawek lub opowiada się za odrzuceniem recenzowanego artykułu.

5. Na podstawie recenzji redakcja podejmuje decyzję o przyjęciu artykułu do druku, odesłaniu do autora w celu naniesienia poprawek lub odrzuceniu artykułu. Redakcja umożliwia autorowi zapoznanie się z recenzją i przekazuje jasny komunikat o decyzji dotyczącej losów zaproponowanego tekstu, w razie potrzeby przekazując sugestie poprawek. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności jeżeli konieczne jest dokonanie znacznych zmian, redakcja może ponownie skierować artykuł do recenzji – do drugiego recenzenta – po naniesieniu przez autora poprawek.

6. W przypadku nieotrzymania informacji o wyniku procesu recenzyjnego po upływie trzech miesięcy od uzyskania informacji o wysłaniu artykułu do recenzji – lecz nie wcześniej – zaleca się kontakt z redakcją.

7. Otrzymanie informacji o przyjęciu tekstu do druku nie oznacza, że zostanie on opublikowany w niezmienionej formie, ponieważ wszystkie materiały podlegają gruntownemu opracowaniu redakcyjnemu (w porozumieniu z autorem).

8. Materiały niemające charakteru naukowego – na przykład recenzje, wspomnienia, wywiady, sprawozdania, utwory literackie – z zasady nie podlegają ocenie zewnętrznych recenzentów, choć mogą zostać do nich skierowane.

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji